Asel ailesinin ona yaşattıkları travmalar yüzünden ölü bir bedenden farksız ruhsuz bir hayat yaşar vaziyetteyken, hiç ummadığı bir anda geçmişinden gelen , unutmaya çalışıp ama hep başarısız olan o kişiyi , Girayı karşısında görmesi ile hayatı tama...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Vazgeçmek, her zaman, birini terk etmek veya bir şeyden el çekmek anlamına gelmez. Öyle anlar vardır ki vazgeçmek kurtulmaktır. Bazı kararlar cesaret ister. Ve bazı kararlar da bir an meselesidir. Biraz sancılı bir süreç belki ama sonrası kendini bulabilme meselesidir."
Bazı kararlar cesaret ister...
Ve ben o cesareti göstermek istiyordum. En azından hayatımda bunu yapmaya ihtiyacım vardı.
Aynada kendime baktığım zaman bu kararımı vermede önemli bir etmen oluşturuyordu. Yüzümü su ile yıkayıp kuruttuktan sonra çantamdan telefonumu çıkardım. Rehberden Duygunun numarasını bulup vakit kaybetmeden onu aradım.
" Asel bak be-"
" Akşam bana gelir misin?"
Onla konuşmaya ihtiyacım vardı. Onun ile konuşup sağlıklı bir karara varmak istiyordum.
" Sen iyi misin?" Duygunun sözleri ile beraber gözlerim yine dolmaya başladığı zaman yüzümü yukarıya kaldırdım. Ağlayamazdım.
" Lütfen, bir şey sorma, sadece gel"
" Tamam yanında olacağım"
Bir şey söylemeden telefonumu kapatıp çantama koydum. Aynada kendime baktığım zaman biraz makyaj yapmaya ihtiyacım vardı. Ağladığım belli olmayacak şekilde makyajımı yaptıktan sonra kendime sözler vermek ile meşgul olmaya başladım. Oraya varıp onları gördüğüm zaman ağlamayacaktım, gözüm dolmayacaktı, sebepsiz yere gülmeyecektim, mutlu görünecektim. Yani rol yapmam lazımdı. En azından bir kaç saat. Dayanabilirsin Asel!
Lavabodan çıkıp masaya doğru yürümeye başladım. Masaya yaklaştığım zaman onları görmem ile duraklamıştım. Birbirlerine bakarak bir şeyler hakkında konuşuyorlardı. Dayan Asel! Başarabilirsin!
Yüzüme gülümse yerleştirip masaya ilerledim. Oturacağım esnada Giray beni fark edip gülümsemişti. Ona karşılık verip yerime oturdum.
" Bak seni kimle tanıştıracağım" Aslında hiç ama hiç merak etmiyordum. Ona kin besleyemezdim. Eğer o mutlu ise sorun yoktu. Gerisi beni ilgilendirmezdi. Ama yinede insan üzülüyordu. Yüzüme meraklı bir ifade yerleştirip kıza bakmaya başladım. Esmer , biraz benden kısa ve küçük gösteriyordu. Sanırım yaşını göstermeyen kişilerdendi. Karşımda kız ellerini uzatıp konuşmaya başladı.
" Merhaba Asel, ben Yaren Aydın "
Kulaklarım doğru işitmişti sanırım değil mi? Yaren Aydın mı dedi o? Ama nasıl olur? Bir kaç dakika kendime gelemediğim zaman Girayın gülme sesi ile kendime geldim.
" Şaka mı ?" Giray daha çok gülmeye başladığı zaman Yaren konuşmaya başladı.
" Gerçekten benim. Abi gördün mü bak birbirimize benzemiyoruz, kimse inanmak istemiyor"
