Asel ailesinin ona yaşattıkları travmalar yüzünden ölü bir bedenden farksız ruhsuz bir hayat yaşar vaziyetteyken, hiç ummadığı bir anda geçmişinden gelen , unutmaya çalışıp ama hep başarısız olan o kişiyi , Girayı karşısında görmesi ile hayatı tama...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***2015 Nisan Ayı ***
" Okulun bitmesine çok az kaldı" Duygu yanımda kendi kendi kendine hayıflanırken kendime unutturduğum gerçeği hatırlamamla moralim düşmüştü. Evet doğru okul bitiyordu. Belki de onu son görüşlerimdi. Bu bilgi beni mahvediyordu.
" Geliyor!" Duygunun acele ile söylediği yere bakınca doğrudan bizim oturduğumuz tarafa geldiğini gördüm.
Tam karşımızda durduğu zaman gözlerimi gözlerinden alamıyordum. Bugün ayrı bir çekiciliği vardı üzerinde.
" Neler yapıyorsunuz?"
" Programın bitmesini bekliyoruz, sen ?"
" Aynı , sıkıldım iyice!" Duygu onu onayladığı zaman benim tarafıma döndü.
" Bu arada Asel , hoca bizi çağırıyor" Anlamaz gözlerle ona bakmaya başladım.
" Hangi hoca ?"
" Enes hoca, bende anlamadım. Asel'i de al yanıma gel dedi"
Enes hoca bizim müzik öğretmenimizdi. Şimdi neden çağırıyordu ki? Hem de programın ortasında.
" İyi , peki"
Oturduğumuz yerden kalkıp Giray ile yan yana yürümeye başlamıştım. Ufacık şeyler ile bile mutlu olan ben , yan yana yürüdüğümüze de seviniyordum. Kalbim daha fazla hızlanmadan bir şeyler konuşsam iyi olacaktı.
" Sence neden çağırıyor hoca bizi?"
Bir yandan okulun içinde hocanın odasına doğru ilerlerken bir yandan da ona bakmaya çalışıyordum. Bir insan nasıl böyle olabilir anlamıyordum. Onun ileyken ellerim buza dokunuyormuş gibi soğuk oluyordu. Ama yüzüm aksini iddia ediyordu , hayır sen yanıyorsun diyip içimi alev alıyordu. Aşık olan her insan böyle mi hissediyordu peki?
" Bence bizden bir şeyler isteyecekmiş gibi geliyor"
"Düşündüğüm şey olmasın!" Bir anda aklıma gelenler ile ellerimi yüzüme tuttum. Yanımdan gelen kıkırdama sesi ile daha çok utanmıştım.
" Alış Asel alış," Hala gülmeye devam ediyordu. Şu durumumuz olmasa ne kadar güzel güldüğüne takılabilirdim ama şuan olmazdı.
" İnsan nasıl alışır ya ! Herkesin önüne çıkıyorsun, Giray gülmez misin.., Hey kime diyorum?"
