Bayan Egosuz

Bu kadar mıydı?

YAĞIZ'IN AĞZINDAN

Çarptığım cisimle şaşkınlıktan kala kalmıştım hemen hızlıca arabadan inip kime çarptığıma baktım,bir kızdı! yüzünü göremiyordum saçlarından birden karşıdan bağıran kadın sesiyle irkilip kafamı kaldırdım.Bize doğru geliyordu kadın annesi miydi?Hemen kızı arabaya yerleştirmek için kucağıma aldığımda saçları yan tarafa düşmüş yüzünü görmüştüm! Bu Sevda değil mi?Ah geri zekalı kız.Hemen hızlıca arabaya koyarak bende yerime geçtim karşıdan gelen kadın hemen arabanın arkasın bindi.

  

"Hemen hastaneye sür! Ne oldu kızım sanaa" diyordu hem ağlayıp hemde saçlarıyla oynuyordu, daha düne kadar saçlarının kokusunu ezberlediğim kız ölüyordu! Korku ve endişeden elim ayağım titremesiyle az daha kamyon bize giriyordu,ani direksiyonu kırmamla arkadakiler  fazla hissetmişti bunu.

Halamın hastanesi buraya çok yakında hemen oraya doğru sürmeye başladım,annesi hala konuşuyordu.Bu kız ölürse! Hepsi benim suçum lan, ben tam bir şerefsizim benim Allah belamı versin! sinirden her yeri parçalamak istiyorum.Hastaneyi görmemle arabadan hızlıca inip arkadan Sevdayı kucağıma aldığım gibi acile götürdüm, hemen sedyeye koyup halamın ismini bağırmaya başladım;

"Nergiz Başaran'ı çağırın hemen hemen,bu hastayla ilgilenecek.Hadisenize ulan ne duruyorsunuz!" dedim hemşir ve hemşirelere bağırarak,halam merdivenlerden indiğini görür görmez koştum.

"Ona arabayla vurdum.Bir şey yapsana!" Sinirliyken sevdiklerimi kırabiliyordum.

 "Yağız sakin ol!"
"Ölecek hala hadi yanına gitsene!" diye bağırdım,hastanede benim sesim duyuluyordu bir tek,hiç biri sikimde değil.O kız iyileşecek.Halamın koşmasıyla bende koştum ve bir kapıya gelinmişti halam arkadan kapıyı örterken elini tuttum;

"Bende geleceğim"
"Nereye geliyorsun!Otur bekle burada,beni ihmal etme her saniye kıymetli şuan" dediği an bırakıp arkamı döndüm,annesi babasını arıyordu ağlayarak.Biri yardım etsin! Yerimde bir türlü duramıyordum.Sanki...sol tarafıma bıçak girmiş gibi ağrıyordu.Ne oluyor bana böyle? 

Dakikalar saatler geçti gelip giden kimse yok ve daha da sinirleniyordum.

"Biri gelip bir şey desin artık!" dedim kapıyı yumruklayarak,Bahar gelmişti.

"Ona ne oldu!" diye bağırmaya başladı.

"Bağırma lan!"
"Ona ne yaptın diyorum sana!" dediği an tokat atacakken annesi devreye girdi;

"Yeter..sizi mi dinleyeceğim ben?Kızım içeride can çekişiyorken" dedikten sonra sakinleşip arkamdaki koltuğa oturdum.

Biri gelip bu şeyi anlatsın artık lan!

Halam çıkmıştı,hemen ayağa kalkıp yanına gittim.

"İyileşti mi?Hadi hala söylesene!"
 "Yağız sakin ol diyorum sana!Şuan durumu bilmi—-"
"Nasıl bilmiyorsun?Saatlerce ne yaptın o zaman!"
"Ben elimden geleni yaptım,gerisi Allah'a kalmış,komada şuan ne zaman uyanacağını bilmiyoruz."Dediği an sedyeyle odana çıkartıldı.Ah melek yüzlü nasılda terlemiş,uyanacak! kesinlikle uyanacak! diye peşinden gittim.

Odaya girecekken doktorun beni engellemesiyle;

"Buraya kimse giremez"
"Ben kimse değilim,şimdi canını yakmadan çek şu elini!" dediğimde arkamdaki halama baktı ve bıraktı elimi.Odaya girer girmez baş ucuna oturdum ve masadan peçeteyi alıp alnındaki terleri silmeye başladım. 

Ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir ki?

"Sevda...Uyan..Bak uyanırsan sana söz veriyorum bana istediğin kadar sarılabilirsin.Saçınla oynamamı ister misin?" dedim gözlerimden akan damlalarla.

"Sevda...Bak Bahar gelmiş,Umutla aralarını yaparız dimi?Hani sen salıncağı çok severdin ya...Bak buna da söz veriyorum denizin ortasına salınca kur——" 

Sözümü bitirmeden sağ tarafta duran küçük kare makine çalmaya başladı...Dıııııt dıııııt.Ne oluyor?! Hemen ayağa kalkıp kapıyı açıp koridorda bağırmaya başladım ardında doktorlar ve hemşireler odaya toplandı.

Bu kadar mıydı?

Zaman nasıl çözer,hesap ver anlamıyor musun?Dön ya da ver bir umut.

Sevda..Gel bir de buradan bak hangisi zormuş,hangisi korkunç?

Sandığın gibi değil bazen....

"SUSTURUN ŞU MAKİNAYI!"  

İyi olmam için sus,ne olur!

BÖLÜM İÇİN KATKISI OLAN MİNEL YILMAZ'A TEŞEKKÜRLER.