[✓] burn to ashes » wenga

𝚐𝚕𝚊𝚞𝚌𝚘𝚞𝚜

Harita işaretlediğimiz yerlere bir kez daha baktım. Bütün ihtimalleri kırmızıyla çizmiştik. Elimdeki kalemle izleri birbirine bağlayan çizgiler çektim.

Karşıma Roma'yı çevreleyen bir daire çıkmıştı.

Bunun ne anlamı var diye düşündüm. Büyük ihtimalle hiçbir şey..

"Seungwan ben dönüyorum."

Yoongi seslenince kafamı kaldırdım. "Ne? Gidiyor muyuz?" Su içmek için gittiği mutfaktan Chanyeol'le beraber dönmüştü. Morali bozuk gibi mi görünüyordu yoksa bana mı öyle geliyordu?

"Ben gidiyorum, sen istersen..biraz daha kalabilirsin." dedi tereddüt ederek.

Güldüm, "Delirdin mi?" Hemen ayağa kalkıp eşyalarımı toparlamaya başladım, "Tabi ki geliyorum." O kadar yolu benim için gelmişken şimdi beni burada bırakıp gidebileceğini mi düşünüyordu?

O sırada Chanyeol masada hemen karşıma geçti, "Biraz daha kalabilirsin. Çalışırdık. Treni beklemene gerek yok, yine ben bırakırım."

Haritayı çantama sokuşturduktan sonra eteğimi toplayarak masadan uzaklaştım. "Nazik teklifin için teşekkür ederim ancak reddetmek zorundayım."

Chanyeol zorlamadı. "Tamam." dedi kafasını sallayarak.

Kapının önünde beni bekleyen Yoongi'nin koluna girip Chanyeol'e el salladım. "Görüşürüz."

"Kendine iyi bak."

"Sen de."

Yoongi'nin sesi çıkmıyordu. Sokakta yokuş aşağı inerken sessizliği bozmak için güldüm, "Biraz daha kibar olabilirdin."

"Kime karşı?" dedi bana dönmeden. Sesi benden kilometrelerce uzaktaymış gibi derin geliyordu.

İçimde huzursuz bir his vardı. "Chanyeol'e tabi ki." dedim bozuntuya vermemeye çalışarak.

Yoongi cevap vermedi. Beni duyduğundan bile emin değildim. Birlikte istasyona yürüyorduk ama bunu ezbere yaptığını biliyordum. Ne yaptığının, nereye yürüdüğünün bilincinde değildi.

"Orada ne oldu?" diye sordum içimdeki huzursuzluğu sesime yansıtmamaya çalışarak.

Yoongi dümdüz bir sesle sordu, "Nerede?"

"Mutfakta. Su içmeye gittiğinde, bir şey mi oldu? Chanyeol arkandan gelmişti?"

Yoongi Chanyeol'ün adını duyunca kendine gelmişti. Omzunun üstünden bana kaçamak bir bakış attı, "Hiçbir şey. Hiçbir şey olmadı."

Tek kaşımı kaldırdım, "Emin misin?"

Gergince güldü, "Neden olmayayım ki?"

İstasyona vardıktan hemen sonra trenimiz de gelmişti. Hemen bindik ve eve doğru yola koyulduk.