[✓] burn to ashes » wenga

𝚊𝚕𝚋𝚒𝚌𝚊𝚗𝚝

Yoongi'nin Bakış Açısı

"Beyefendi, lütfen." Bir görevli beni kolumdan yakalayarak geri çekmek istedi ama gücü yetmedi. "Beyefendi, işimize engel—"

"Beni dinleyin!" diye bağırdım, "İçeride eşim var." Söylediğim şey kendimi gerçek olduğuna inandırdığım bir yalandı. Seungwan benim eşim, sevgilim..hiçbir şeyim değildi..

"Burasının bir resim atölyesi olduğunu söylediniz. Bu yüzden de her türlü patlamaya karşı dikkatli olma—"

"İçeride eşim var diyorum beni neden dinlemiyorsunuz!!?"

Sesim, biriken kalabalığın uğultusunu yarıp geçerken bir şeylerin hareketlendiğini hissettim. Hayır, bir şeyler değil birileri hareketlenmişti. Birileri kalabalığın içinden "kapı" diye bağırdı. Gözlerim o anda kapıya çevrildi ama itfaiye görevlilerinden başka kimse görünmüyordu—

Kafamı hızla kaldırdım. Kendimi beni sıkıca tutan görevlinin ellerinden çektim ve koşmaya başladım. Binanın etrafını saran kalabalığı göz açıp kapayıncaya kadar geçtim, polislerin arasından sıyrıldım ve ulaşmam gereken yere, atölyenin arka kapısına ulaştım.

"Seungwan!!" diye bağırdım. Sesim çıkmıyordu. "Seungwan!! Neredesin!?"

Siyah dumanlardan başka bir şey görünmüyordu. Güçsüzce dizlerimin üstüne çöktüm, ayakta kalacak gücüm kalmamıştı.

Binanın içinden yayılan siyah dumanlar yavaşça dağıldı. Bir silüet gördüğümü sanıp ayağa kalktım.

Hayır, sanmamıştım.

Az ileride Seungwan siyah dumanların arasından bana doğru geliyordu.

"Seungwan!!!"

Başını halsizce kaldırdı. Bana bakıyordu. Arkamdaki sağlık görevlilerinden hızlı davrandım, ayağa fırlayıp Seungwan'ın yanına koştum.

Eli yüzü is içindeydi. Bana halsizce gülümsüyordu. Kollarından sıkıca tutan görevlilerden biri sedye için bağırdı.

Tam önünde durduğumda ağlamaya başladım. "Seungwan.." Ağzımdan başka bir kelime çıkmıyordu. "Özür dilerim. Seungwan ben..çok özür dilerim."

Gülümsemeye devam etti. O sırada gelen bir görevli ağzına oksijen maskesi geçirirken gözleri kapanır gibi oldu. "Aptal.." diye fısıldadı ve kendinden geçti.

Kimseye bırakmadan sıkıca sarılıp kucağıma aldım. Arkamı döndüğümde bana gösterdikleri sedyeye bıraktım ve yanından bir an bile ayrılmadan ambulans aracına bindim.

Ambulans görevlisi Seungwan'ın nefesini dinlerken gözlerine baktım, "İyi mi? İyi değil mi?"

Cevap vermedi. Sadece kafasını salladı. Bana bu kadarı bile yeterdi.