Sofular haram demişler Bu aşkın şarabına Ben doldurur ben içerim Günah benim kime ne...
☆☆☆☆☆☆☆
Bazı anlar vardır,söyleyecek tüm kelimeler tükenir.Bir saattir,Ahmet'in evine büyük bir sessizlik hakimdi.Ahmet,saraya gitmek için çıktığından beri,her iki adam da suskunluğa gömülmüştü.Emin,bir saat önce ki tavırlarından ötürü sessizdi,adama haksız yere yüklenmişti.Poyraz ise söyleyecek bir şey bulamıyordu
Kelimeler ile oynamayı severdi,bu yüzden şair olmuştu.Ama şimdi,tüm kelimeleri sessizliğe gömülmüştü.
Emin,yattığı yerde rahatsızca kıpırdadı.Sessizliğin uzamasına daha fazla izin vermek istemiyordu."İyi olduğumda gideceğim,"dedi.Poyraz'ı zan altında bırakmak istemiyordu,öylece gelip hayatını tepetaklak edemezdi.
"Anlıyorum,"dedi Poyraz.Başı öne eğikti,ne demeliydi bilmiyordu.Emin'in gitmesi herkes için en iyisiydi.Poyraz evlenecekti,Emin gidecekti ve bu anlamsız şey bitecekti.Ama yine de,içinde bir merak duygusu peydah oldu."Ne zamandır?" Diye soruverdi,tanışalı sadece aylar olmuştu.Birini sevmek için yeterli bir süre miydi?
"Ne ne zamandır?"
Elbette anlamıştı soruyu,sadece bunu açıkça söylesin istiyordu.Beni ne zamandır seviyorsun? Bunu sormak bu kadar zor olmamalıydı.Aşk ve sevgi gibi kavramlardan korkmamayı öğrenmeliydik.
Poyraz,öne eğik kafasını kaldırdığında Emin'in kendisini izlediğini gördü.Bakışlarını kaçırmadı,aksine genç adama dikkatle bakmaya devam etti.Anlamaya çalışıyordu,mantığı olanları kavrayamıyordu.
"Beni ne zamandır seviyorsun?"
Bunu gözlerini bir an kaçırmadan sordu,Emin'in yutkunduğunu gördü.Ela gözlerine gelip çöreklenen kedere ilk elden tanık oldu.
"Uzun zamandır,"dedi Emin.Tam on yıldır diye tamamladı içinden,senin benden haberin dahi olmadığı zamanlarda sevdim seni.İmkansız olduğunu bilerek ve buna rağmen sevdim.
"Tanışalı yanlızca beş ay oldu,"dedi.Düşünceli görünüyordu,yakışıklı yüzü gölgelenmişti.Bu durum Emin'i gülümsetti,kafası karışıkken bile hala çok güzeldi Poyraz.
"Seni daha dünya yaratılmadan önceden beri tanıyorum."
Emin'in cevabı ile Poyraz,daha derin bir düşünce seline kapıldı.Bu çocuğu anlayamıyordu,anlayabileceğine ihtimal de vermiyordu.
"Ne demek istiyorsun?"
Emin,yattığı yerden doğruldu.Sırtını divanın arkasına yasladı,ela gözlerinin odağı Poyraz'dı.
"Tanrı,"dedi.Poyraz'ın tüm dikatinin kendisinde olduğuna emin olduktan sonra devam etti."Dünyayı yaratmadan önce ruhları yaratmış,onları büyük bir alanda toplamış.Her ruh,yanında ruh eşiyle birlikte can bulmuş.Onun hakkında ki herşeyi bilmiş ama sıra bedenlere girmeye gelince işler değişmiş.Unutmuşuz ama tabi o güne kadar,ruh eşimizi gördüğümüz ilk güne kadar." Poyraz'ın kuyuyu andıran gözlerinde,çözemediği duygular dolaşıyordu."Seni ilk gördüğüm gün hatırladım Poyraz,sana dair ne varsa anımsadım,"dedi.Poyraz,kafasını başka tarafa çevirip bakışlarını kaçırmak istedi.Ama Emin ondan önce davrandı,elini genç adamın yanağına koyup kendine çevirdi."Sen benim ruhumun diğer yarısısın,bende ne eksikse tamamlayansın."
