CHAPTER 37.

26 3 1
                                    

TO REACH

"AHHH!!! Oh my God! So Diego never cheated in the beginning." Ate Chelsea shrieked sa loob ng kwarto ko. I laughed. Sinabi ko sa kanya lahat ang ng yari kahapon sa farm.

"Ate, you're too loud. Maririnig ka ni Mommy." Sabi ko.

"So what? It's not your mom we should be worried about. It's your Kuya." Napawi ang mga ngito sa aking labi. She's right. I feel guilty na ayaw ko nalang munang umuwi si Kuya.

"The only thing I'm curious about is what Diego and Jared talked about noong nasa farm sila." Sabi ko.

"That's not important at the moment, Loisa. Dapat sulitin mo ang mga araw na wala pa ang Kuya mo. We don't know he'll be the one to manage the farm instead." Sabi nya. Tumango-tango ako.

I figured Diego goes there every day, while I only go there on weekends dahil sa summer classes ko. Ang daming ng yari sa araw na 'yun. Naka pasok pa nga ako mismo sa warehouse nila at sa kanyang opisina. Napag alaman kung handmade pala lahat ang ginagawa nilang desert products. The only machinery I saw there was for packing.

I looked at my iPhone nung tumunog ito sa klase. I've been daydreaming inside this boring History class.

Diego Ashford:

Anong schedule mo ngayon? What time are you dismissed?

I smiled, yumuko ako upang sekretong makapag reply sa loob ng klase.

Ako:

2 P.M why? 😊

Diego Ashford:

It's still Thursday, ang layo pa ng weekend. I wanna see you ☹

I swear I'm smiling like an idiot right now. Bakit parang bumalik ata ako sa pag ka bata?

Diego Ashford:

I'm driving back to the city. I think I'll make it there at exactly 2. Can I meet you?

Ako:

I'll be glad to see you.

Kaya ayun at may pinagawang essay ang propseor. Ang sabi kapag na tapos na ay makakaalis na raw. Kaya pabilisan ko naman iyung tinapos.

Pag labas ko sa klase ay deretso na ako sa powder room upang makapag retouch. Eksaktong alas dos ay nag text kaagad si Diego.

Diego Ashford:

Nasa labas ako ng gate number three. Hurry, nasa no parking lane ako.

Humalakhak ako at tsaka tinakbo ang gate number three. There, I saw Diego. Naka sandal sa kanayang Calibre habang luminga-linga sa paligid, probably looking for an enforcer.

"Hoy! No Parking dyan." I joked.

"Sorry ma'am may hinihintay lang talaga akong importanteng tao." Hirit nya.

"Ang corny mo! Tara na!" Natatawa kung sabi tsaka nya binuksan ang front sit para sa akin.

"I miss you." He said kissing my left hand. I bit my lower lip watching him do that. It suddenly felt hot.

"Where do you wanna go? Nag miryenda ka na?" I asked. He shakes his head.

"Let's eat sa Tops?" He suggested. Tumango ako.

"Galing mog mag timing ah? I didn't bring my car today." Sabi ko.

"Ako pa? May kutob ako palagi sa iyo eh," I smiled.

"You're getting cornier. Hindi ko alam kung magandang idea ba ang pag babalikan natin." I said at tsaka nag tawanan kami sa loob ng sasakyan.

"I'll play some tune." He said at tsaka pina tunog ang Passenger's Seat ni Stephen Speaks. My heart fluttered.

Walk On The Wild Side. Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon