𝓖𝓔𝓒𝓔🌃 𝓣𝓔𝓧𝓣𝓘̇𝓝𝓖

12- Kayalıkta ki tarih🤔

Yeni bölüm 🤭

Okumadan önce yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın 🥰

Okuyunuz saati yazınız 🥰
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ama niye Karan bana kızgın bakıyordu onu anlamamıştım.

Karan'nın konuşmasıyla iç sesim de konuşmayı bırakmıştı.

"Kaç saattir seni arıyoruz Günçicek haberin var mı?" diye bağırmıştı. "Zehra teyze İlker amca seni aramışlar cevap vermemişsin. Beni aradılar okulda mı diye okulu alt üst ettim okulda da yoktun Günçicek!" dedi.

"Karan abi karşında küçük biri yok! Reşit bi insanım ben istediğimi yaparım. Telefonum sessizdeydi unutmuşum bakmaya!"

"Sana bağırmıyorum Günçicek! Sadece korktuk sana bişey oldu diye."

Şaziye "onlar değil bence sadece Karan merak etmiştir Günçicek"
(Şaziye iç sesim hehehe)

"Ne olabilir ki kaç yıldır burda yaşıyoruz. İnsanlar bizi tanıyor biz onları abi abartmana gerek yok!"
Karan yine ona abi dediğim için sinirlenmişe benziyordu. Derin bi nefes alıp önce ki öfkesinden arınmıştı ve daha sakin bi ses tonuyla konuşmaya başladı.

" Günçicek ben senin abin değilim bunu ikinci defa yapıyorsun! Ben sana abin değilim demekten yoruldum ama sen bana abi demekten vazgeçmiyorsun."

"Tamam sen beni abin olarak görüyor olabilirsin ama ben seni kız kardeşim olarak görmüyorum!"

"Ama ben seni abim olarak görüyorum!"

Şaziye konuşmaya başlamıştı ama onu ne dinlemek ne de konuşmak istiyordum.

Karan son söylediğimden sonra omuzlarını düşürmüş ve kırgın gözlerle bana bakıyordu. Konuşmak istiyor ama susması gerek gibi bi hale bürünmüştü.

Yerdeki çantamı ve okuma kitabımı alıp ayağa kalktım. Karan'a baktığım da suçlu çocuklar gibi elleri cebinde, başı eğik ayakkabısının ucuyla eşelediği kumlara bakıyordu.

Kafasını kaldırıp tarih yazdığımız kayaya bakıp kaşlarını çatmıştı. Bugünün tarihini görmediği için kaşlarını çatmıştı.

Birbirimize söz vermiştik. Her buraya geldiğimizde buraya tarih yazacaktık. Bende bugün tek geldiğim için yazmamıştım ama Karan buna sinirlenmişe benziyordu.

Yazasım olmadığı halde Karan'nın öyle yaptığı için yazmak için çantamdan kalem ararken Karan benden önce davranıp bugün tarihini yazmıştı.

23.04. 2021
(Bu bölümü doğum günümde atacağım için 23 Nisan yazdım ehehehhe bölümü yazıp anca şimdi yayımlamam🤦🏻‍♀️)

Karan kayaya tarihi attıktan sonra sessizce sahilden çıkmıştık. Her buraya gelip giderken konuşup gülüşürdük. Şimdi sessiz olmamıza garipsemiştim.

Konuşmak istesem de hep vazgeçtiğim için kısa da olsa konuşmayarak gelmiştik.

Sessiz geçen yürüyüşten sonra evlerimizin olduğu sokağa gelmiştik. Karan'nın bana bakmasıyla kendimde konuşma gereği duydum.

"Artık eve geçeyim ben. İyi akşamlar Karan!"

Karan'a adıyla seslenmem onu mutlu etmişti. Dudağındaki küçük tebessümden belli oluyordu.

Eve anahtarımla girdiğim de anne ve babamın sesi mutfaktan geliyordu. Ne zaman babam eve erken gelse annemle birlikte yemek yaparlardı. Çoğu zaman bende yardım ederdim ama şimdi yanlarında olmadığım için birlikte yapmaya başlamışlardı.