'JE LAAT ME FUCKING MET RUST!' Schreeuwt de jongen om hulp.
'IK HEB NIETS GEDAAN!' Schreeuwt hij weer. Schreeuwen om het leven. Schreeuwend om hulp.
'ROT OP!! NEE NIET DOEN HET IS MIJN SCHULD NIET!' Hij probeert zich uit de greep te rukken maar dat is niet mogenlijk.
"ALSJEBLIEFT IK HEB NIETS GEDAAN!'
'Meneer werk gewoon even neer, anders moet het op de harde manier.'
'NEE! IK ZAL NIET MEE WERKEN! IK BEN ONTSCHULDIG!'
De tranen lopen zonder zijn toestemming over zijn wangen heen.
Huilen is zwak, huilen lost niets op. Maar toch gebeurt het.
De jongen kan niet verklaren waarom het gebeurt. Is hij verdrietig. Is hij bang.
Wat is er aan de hand.
'ALSJEBLIEFT LAAT ME VRIJ! IK HEB HEM NODIG.' Hoe harder hij schreeuwt en hoe meer hij beweegt. Het blijkt allemaal niet te helpen.
Want ze weten allebei dat hij hier nooit meer weg zou komen.
'Jeff...' Zijn z'n laatste woorden vorodat een naald zijn huid naar binnen dringt en hem bewusteloos doet raken.
~
JE LEEST
𝚃𝚑𝚎𝚢 𝚃𝚘𝚕𝚍 𝙼𝚎 𝚈𝚘𝚞 𝚆𝚎𝚛𝚎 𝙳𝚊𝚗𝚐𝚎𝚛𝚘𝚞𝚜
FanfictionZe noemen hem gek. Stuk voor stuk. Hij is niet gek! Ze zijn bang voor hem. Stuk voor stuk. Behalve hij, die ene jongen.
