SERT KIZ "Tamamlandı"

12.Bölüm

Odaya aniden girmemizle gördüğümüzle gülmeden edemedik. Kuzey abim bir çocuğun yakasından tutmuş

-Bak bana küçük ergen. Bir daha tavanda ay yürüyüşü yapmaya çalışırsan disiplini yersin. Anladın mı beni lan

Diyip çocuğu dışarı attı. Sonra kapının yanındaki bizi görmesiyle şaşırdı. Biz burak abimle hala abime gülmekle meşguldük. Abim kaşlarını çatıp kolumuzdan tutup bizi içeri attı ve kapıyı kapadı. Bize dönüp

- Bu ergenler neden böyle. Kafayı yicem ya

Diyip eliyle kafasına vurdu. Onun bu hâline gülüp

-İlk günden noldu abi

Diye sordum gülmemeye çalışarak. İlk önce yüzüme bir süre ciddi ciddi baktı. Sonra derin nefes verip

-Bir sınıfın önünden geçerken tavandan sarkan birini gördüm. Ulan adam tavandan sarkıyordu. Daha ne diyim. Orada ne yaptığını sorduğumda ise ay yürüyüşü yaptığını söyledi. Ulan hatırladıkça yine sinirlendim. İyiki sen onlara çekmemişsin bebeğim

Diyip anlından öptü. Ama biz abimin bu sınırlı hâline gülmekle meşguldük. Birden odaya yiğit abim girip

-Abi dokuzlardan bir sınıf koridorda halay çekiyor

Diyince kuzey abim

-Sikicem ama sizin ergenliğinizi. Bu ne lan. Hepinizi disipline vermeyen de kuzey değil lan

Diyip kapıyı çarparak çıktı. Biz de arkasından neredeyse yerlere yatarak gülecektik. Burak abim

-Kafayı yemezse iyi

Diyince hak verircesine kafa salladık. Yiğit abim yanıma gelip kolunu omzuma atıp

-Begendin mi sürprizinizi hanfendi

Diyince göz devirip

-Çoook

dedim. Daha sonra burak abim bir şey hatırlamış gibi

-O çocuklar da kimdi güzey

Diyince yiğit abim kaşlarını çatıp

-Hangi çocuklar

Demesiyle derin bir nefes verip

-Yanimdaki çocuğu bir kavgadan kurtardım. İçlerinden de bir onu severim zaten. Yakasına yapistigim çocuğü ve gurubunu çoğu kez dövdüm. Ama son yaşanan olayda o iki gurupta bana yardımcı oldular. Şimdi tekrar aynıyız.

Dememle burak abim

-Dikkatli ol. Hic birini gözüm tutmadı. Uzak dur onlardan.

Diyince göz devirdim. Ve

-Merak etme abi. Ben hepsinin üstesinden gelirim

Dedim. Yiğit abim de bana dönüp

- Hadi bakalım dersim size bir de ben göreyim şunları

Diyip kolunun altında benle sınıfa yürüdük. Herkes bize uzaylı görmüş gibi bakıyordu. Göz devirdim. Hepsi meraklı bir gurup ergendi. Sınıfa girmemizle bakışlar bize döndü. Emir sinirle hocaya bakıyordu. Salak değildim. Benden hoşlandığını anlıyordum. Ama umarım bu geçicidir diyip susuyordum. Abime gülümseyip hızla yerime geçip oturdum. Arda bana doğru eğilerek

-Turunçgil bunlar da kim böyle

Diyince bende hafif eğilip

-Sanane ardacım

Diyip gülümsedim. Abimin uyarı dolu öksürüğünü duyunca da göz devirip arda dan uzaklaştım. Abimin gözlerinin içine sinirle bakarken o bu durumdan memmun gibi gülümsüyordu. Hayır yani şerefsiz çok tatlı gülüyordu. Onun bu hâline gülerek göz devirdim.
.
.
.
Sonunda bir okul günü daha bitmiş evde oturuyorduk. Burak abim yemek hazilamak için mutfağa giderken yiğit abim de telefonda takılıyordu. Kuzey abim de elinde bir kaç kağıtla uğraşıyordu. Yanına gittim merakla.