SERT KIZ "Tamamlandı"

13.Bölüm

Senden nefret etmiyorum.
Ama bir gün;
Elimde bir bardak su varken
Sen karşımda yanarsan,
Ben o suyu içerim..!

Sabah gözümü açtığımda sırılsıklamdım. Yine bir kabus görmüştüm. Daha erken olmalıydı herkes uyuyordu. Yanımda da kuzey abim vardı. Uyuyordu. Onları seviyordum ama geçmişim yüzünden herkese ve her şeye kızgındım. Nefes almam gerekiyordu. Yavaşça yatağımdan kalkıp çıplak ataklarıma aldırmadan bahçeye çıktım. Çimenlere öylece oturdum. Öylece karşıya bakmaya başladım. Derin bir nefes çektim içime. Ama olmuyordu sanki nefes alamıyordum. Yine geliyordu her şey gözümün önüne.

Yapma!

Çok acıyor!

Yardım edin!

O zamanlar birileri sesimi duysun o kadar çok istemiştim ki. Ama duymadılar. Gözümden bir yaş düştü istemsizce. Hiç kimse küçük bir kız çocuğunun acı çığlıklarını duymamıştı. Hiçkimse. O kız çocuğu da kendi sesini kendisi kesmişti. Deymez demişti kendi kendine. Bağırdığıma deymez. Duyulmayan sesime yazık demişti. Kız çocuğu daha çok küçüktü oysaki. Hak etmemişti. Kendi sesini kendisi kesecek kadar çaresiz bırakılmayı hak etmemişti.
Aklıma gelen anıyla bir damla yaş daha düştü gözlerimden.

Yine o lanet odadaydı. Korkmuyordu artık bu odadan. Oysaki 12 yaşında bir çocuk için çok korkunçtu orası. Duvarlardaki kanlı el izleri çok korkunçtu. Ama o el izleri kız çocuğuna aitti işte. Kendi kanıyla renklendirmişti bu küçük odayı. Kanı süslemişti renksiz bu duvarları. Arkadan adım sesleri gelmesiyle gözlerini sık sıkı kapattı küçük kız. Geliyordu işte. Geliyordu küçük kızın ruhunun katili. Yok olmayı istedi kız. Yok olsundu tam da o zaman. Adım sesleri arkasında durunca titrek bir nefes alıp açmıştı o orman gözlerini. O sesi duymasıyla yutkundu. Ama güçlü olması lazımdı. Zira kendisinden başka kimsesi yoktu. Kimse o korkutucu adamdan kurtarmayacaktı onu. Bari kendi kendisini kurtarsındı. Küçük omuzlarını dikleştirdi. Derin bir nefes alıp döndü arkasını. İşte oradaydı katili. Yine gülümsüyordu ona. Ama çok iyi öğrenmişti o bu gülümsemenin habercisini. Az sonra olacaklar için hazırladı kendini. Küçüktü oysaki. Daha çok küçüktü. Ağlamamak için sıktı kendini. O kurtardığı çocuk için değerdi öyle değil mi. Mavilerinde deniz bulunduran küçük çocuk için değerdi. O an kaldıramamıştı minik kalbi. Bu kötü adamın o deniz gözlü çocuğun da katili olsun istememişti. Ben çaldım demişti o ekmeği. Minik kalbi oradaki tüm çocukları korumaya yemin etmişti adeta. Bir kendisi ölsündü istiyordu. Bu odaya başka bir çocuk girsin istemiyordu. Ama o da çocuktu işte. Derin bir nefes verdi ve yere diz çöktü. O deniz gözlü çocuk için ormanlarını yakmaya değerdi. Sırtına inen darbeyle inlemeden edemedi. Bağırmazdı zaten asla. Diğer çocuklar sesinden korksun istemezdi. Dudaklarını ısırdı sertçe. Minik kırmızı dudaklarından kan süzülüyordu. Bir darbe daha gelmesiyle daha çok kanattı o minik dudakları. Aklına deniz gözlü çocuk gelmişti. Ne demişti sahi kız çocuğuna