Yıllarca hayat denen zırvalığın bana bahşettiği kaderle mücadele ettim ben. Hayat güçlülerin hayatta kaldığı bir oyunsa eğer ben de adımı listeye ekliyorum o zaman.
Hodri meydan...
Ama belki kim bilir karşıma birileri çıkar da bana el uzatır?
Belki...
Diyip göğsüme çektim onları. Boşluklarına gelmiş olacak ki koca bedenleri üstüme düşünce kahkaha atmadan edemedik.
Yiğit abim -Yavrum sende ne güç var öyle.
Demesiyle tek kaşımı kaldırıp
-Ben hafife alıyorsunuz yiğit bey. Ben Kızıl'ım hatıraltırım size
Dememle iki parmağıyla yanağımı sıkıştırıp
-Aman yesinler havanı
Diyince gülmüştüm.
Kuzey abimin hafif öksürmesiyle dikkatimi ona verdim. Anlıma kocaman bir öpücük kondurup
-Bugün tüm şirketlerin katılacağı bir davet var güzelim. Akşam saat 7 de. Bizim oraya katılmamız gerekiyor zaten ama bizim isteğimiz bizim yanımızda senin de gelmen
Demesiyle susup tepkime bakmıştı. Diğer abilerim de cevabımı bekler gibi bakınca hafif gülümseyip
-Olur gelirim abi
Dememle derin bir nefes vermişlerdi. Bu hallerine içten içe gülsem de yansıtmadım.
Burak abim - Çok mutlu ettin bizi küçüğüm. Artık ailemizi tam olarak görmelerinin vakti gelmişti
Demesiyle hafif alayla
-O zaman bu kardeşlerin ortalığı yerle bir etme zamanı geldi.
Diyip göz kırpmamla gülmüşlerdi. Yiğit abim
-Aynen öyle güzelim. Gidip bir boy gösterelim akşam şunlara
Demesiyle kuzey abim abimin kafasına hafif vurup benim de saçlarımı dağıttı. Ardından da gülerek
-Şımarmayın hemen. Akşam da çok güzel olma bebeğim
Demesiyle saçlarımı düzeltip
-Akşam görüşürüz abicim
Dememle gülerek ayağa kalkmıştı. Ardından bize dönerek
-Davet yüzünden bugün şirkete gitmiyoruz. O yüzden hadi kahvaltıya gidelim
