Askerdi onlar, herkes gibi. Türk doğan herkes asker değil miydi zaten. Onlar bu lafı fiile döken yegâne insanlardan ,yegâne kadınlardan birisiydi sadece.
Düşmanlarına dağların ZEBANİSİ...
ASKERLERİNİN RUHSUZU...
VATANININ TURNASI...
Evet ben geldim arkadaşlar uzun zamandır bölüm paylaşamıyorum maalesef eğer bölüme başlamadan önce bu kıza notları okuyorsanız zaten biliyorsunuzdur evlendin mi evlendikten sonra emin olun bölümü yazmak çok zor birincisi vaktin yok ikincisi kitaba ayıracak zamanın olmuyor. Şu an elim kırdığım için herşeyden muaf tutulduğu ondan dolayı bende günlerimi Can sıkıntısı içerisinde uzun zamandır yazmadım konumu yarım yamalak hatırladığım kitabıma devam etmeye karar verdim ve karşınızdayım şöyle bir şey var ki elim kırık olduğu için genellikle mikrofonla yazıyorum yani daha doğrusu ben söylüyorum o haliyle sözlerimi geçiriyor ne kadar düzeltebilirsem gördüklerimi düzeltmeye çalışıyorum ama gözümden kaçan yanlışlarım hatalarım varsa affola iyi okumalar lütfen yıldıza basmayı ve bol bol satırarası yorum yapmayı unutmayın❤️❤️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Vakit gece, gözler yaşlı ve yürekler ağır, " YAVRUM" diye feryat eden şehit analarına babalarına denecek söz lugatta yok hala. Yüreklerden sızan kan şehit toprağına düşmekte. Sen ölmedin Mehmedim her zaman bizimlesin..
Düğüm... Dolanmış bir düğümü çözmek için giriştiğiniz çabayı düşünün. Olmayınca sıkıntısından çözmeyi bırakırsınız. Bazen de hırs yapar devamını getirirsiniz. Her askerin arkasından edilen bir yemin her şehidin arkasından ise bir ant içiş vardır yaralı anasını yetim kalan evladını boynu bükük karısını ciğeri yanan ama boynu dik babasını görünce boğazlar düğümlenir yürekler bitmek bilmeyen bir intikam hırsı ile dolar taşar .
Yüreği yanan bir çift ana, baba bıraktıktan sonra arkamızda karargaha binbaşı Alphan ile geri dönmüştük. Uzun yolun yorgunluğu ,şehitlerimizin hüznü ve aileleri kadar bizimde eksilen bir tarafımızla ait olduğumuz yere geri gelmiştik. Bitmeyecek bir intikamın ne ilk ne de son ateşini yakmak için.
Zebani gibi üstlerine çöküp nefeslerini boğazlarına dizeceğim onların. Gülizar bile bir yerlere kaçmıştı beni tanıyan herkesin gözüme gözükmemesi gerektiğini bildiği gibi iç sesim bile benden korkar olmuştu ne gülünç ama tam bir psikopat gibi ölüm habercisiyim sanki.
-'nereye kaçacağım ben acaba'
Şizofren hastası olmam mümkün mü acaba ya da altıncı hissim mi kuvvetli yok demem ne benim için de aslında bana ait olduğu halde bana ait olmayan sesler tekrar yükselmeye başladı.
-'O Gülizar nerelerdesin gülüm sen.'
İç sesi ile konuşan bir manyak herkesin arkasına bakmadan kaçacağı dağların zebanisi.
-'Miami de güneşleniyordum tatlım'.
Ha ha ha
Komik bir iç sese sahibim değil mi ama. Daha geldikten sonra binbaşı Alphan odasına gitmişti ben de Atatürk büstünün önünde sigara mı yakmış aklımda şerefsizler için hain acılı ızdıraplı ve fantezi dolu işkenceler listesi hazırlamakla meşgulüm.
