It's been a week since my Dad totally agreed with me and Aedrix, there's a lot of possibilities that I might risk my life in danger. Pero panghahawakan ko ang kaisipan na ligtas ako tuwing kasama siya. Maraming beses niya ng pinatunayan sa akin iyun.
Sa mga nakalipas na araw, ayos naman ang lahat. Nanatili kaming payapa, pero ngayong araw ay parang may kakaiba.
"Aedrix..." tawag ko sa kaniya.
Mabilis siyang bumaling sa akin, hinihintay ang sasabihin ko at muling ibinalik ang tingin sa kalsada.
"Parang may sumusunod sa atin," pag labas namin sa kompanya ay may napansin na akong green na van na sumusunod sa amin, ngayon ko lang binanggit dahil hindi ako sigurado kanina, but now I'm pretty sure that they're following us.
He quickly turned the gear and tightened the grip on the steering wheel, kinabahan ako bigla, alam kong alam niya na may sumusunod sa amin, yun pala ang dahilan ng pagiging tahimik niya kanina, tila pinapakiramdaman niya rin ang galaw ng sasakyan sa likod namin.
I looked at him and saw how dark his eyes is, naka kunot din ang noo niya kaya nakikita ko ang pag sasalubong ng makakapal at itim niyang kilay.
"Shit did you know them?" I asked nervously, paano kung kilala niya pala yang mga yan? Nakikipag race maybe? I shook my head.
"I don't know, but don't worry...may mga tao akong naka bantay sa atin," natahimik ako bigla, hindi ko alam kung ano ang kaya pang gawin ni Aedrix, may mga tao siyang naka bantay sa amin? Does that mean he already knows this? O sadyang matalino talaga siya at matagal ng pinag handaan ang ganitong bagay?
But of course, despite of what we are dealing right now all I can do is to trust him. Imbes na ipakita ko sa kaniya ang takot ko ngayon, nanahimik nalang ako at pinakiramdaman ang mga susunod na mangyayare.
Aedrix suddenly held my hand, I looked at him and smiled wearily.
Maya't maya ang pag ring ng cellphone niya, at kahit abala siya sa pag mamaneho ay nagawa niya pang sagutin ang mga iyun.
"Where? 'kay I saw that," hula ko ang kausap niya ang mga sinasabi niyang tao niya.
He's cold and serious, pinag mamasdan ko ang kamay niyang naka hawak sa manibela, balewala lang sa kaniya paikot ikutin iyun, mabilis na rin ang kaniyang patakbo, we are in a highway, pag sulyap ko sa bintana ay may nakita akong kotse na kaparehong kapareho nitong sasakyan ni Aedrix.
I was amazed when I saw that. At sa daming dumadaang sasakyan ay hindi na napansin ng green na van na naka layo na kami, ang sinusundan na nito ngayon ay ang kotseng kapareho ng kay Aedrix.
"Nice one, Kiel..." Rinig kong bulong niya, Kumunot ang noo ko at napa sulyap sa kaniya, he has a grinned on his face, he smirked more nang tuluyan na kaming naka alis sa habulan.
At nakakabilib dahil hindi ako natakot ng sobra, oo may kaba akong naramdaman pero mas nangibabaw sa akin ang siguridad.
"Fuck this successor, mapapahamak pa kita,"
"Hays I am more nervous about you Aeds, you're my concern, paano kung may maka tiyamba? Hindi sa lahat ng pag kakataon ay makakaligtas ka sa kanila," gusto kong ipakita sa kaniya ang pag aalala ko, Hindi para sa akin kundi para sa kaniya.
BINABASA MO ANG
RUINED HEART(Company series#3)
RomanceThis is the last book of this series. Enduring pain is normal, but living with pain in your whole life? that's not good, sometimes you need to forgive them for causing you that things, to finally move on and continue to live your life with happiness...