Invisible Tears

Epilogue

Six Months later...

Sydney's POV

"Until next time, Korea!!!" sabay-sabay naming sigaw sa mga fans sa arena ngayon..... Napuno ng sigawan ang lugar.... Nagform kami ng straight line saka nakangiting nagkatitigan sa isa't-isa.... We hold each others hand.... Rjay, Lovely, Cej, Charity, Terrence and me at the end of the line.... Mahigpit ang pagkakahawak ni Terrence sa kamay ko... I smiled happily while looking at him...

"I love you, Sydney!" Mas naging hyper ang crowd dahil sa isinigaw nito, namula ang mukha ko... But at the same time ay nanubig ang mata ko dahil sa sobrang sayang nararamdaman..... Hanggang sa hindi ko na napigilan pa ang pagtutulo ng mga luha....

Terrence pulled me into hug earning an even louder screams from the crowd... He leaned his forehead on mine....

'I love you too' I mouthed at him then he suddenly sealed it with a kiss.... Kung kanina ay tanging mga fans lang ang sumisigaw ngayon naman ay nakisali narin ang mga kaibigan ko.....

Terrence softly gave me a kiss in the forehead.... 

Together, we once again face the crowd who are cheering for us, for our love that they have been supporting for the past few months; which I greatly appreciate..... At first, I never thought na darating ang araw na kung saan ay makakasama ko ang taong mahal ko sa harapan ng karamihan.... I feel so contented.... This is one of the best moments that I will cherished for the rest of my life..... In a place where I can freely voice out my love for the man I truly adore, with my supportive friends who are always willing to stand by my side and support me to every decisions I make.....

Lumapit muli si Lovely sa tabi ko at inakbayan ako ganoon din ang ginawa ng iba... we are getting ready for the countdown of fireworks display.... Today is our last day here in Korea and we want to end it in a beautiful way... Even though we didn't get the chance to start in the right way.......

"In three, two, one!!!!" Mula sa isang masigabong palakpakan at hiyawan ay nagsimula na ang fireworks display... And for the last time, we give a glimpse to all the people who have been supporting us the whole time we have stayed in here... And while they are busy watching the fireworks display ay dahan-dahan at tahimik na kaming umalis at dumiretso sa backstage... Then within a minute all of the lights are immediately turned off...

Mula sa backstage ay maririnig mo ang reklamo ng mga fans, napangiti nalang kami rito...

"Until next time, Korea... See you again.... I hope SOON!" bulong ko sa sarili....

Busy ang lahat sa backstage dahil nag-aayos na sila, samantalang nagpapalit naman ako sa isa sa mga dressing room... Ako nalang kasi ang nahuli rito, ewan ko ba kung saan napunta iyung mga kaibigan ko at iniwan akong mag-isa rito... Even my personal assistant left me alone....

Napatawa nalang ako sa sarili ng wala akong natanaw ni isang tao pagkalabas ko ng dressing room... Pero mula naman rito sa lob ay naririnig ko parin ang mga staff na nag-aayos... Mukha atang nauna na sila sa location ng after party namin...

My phone ringed...

Rjay: Sunod ka nalang. Nauna na kasi kami rito sa after party...

My phone ring again, this time may isinend naman siyang location... Napahinga nalang ako ng malalim... I wonder where Terrence is... Wait... Don't tell me, pati siya iniwan akong mag-isa rito?

Kinuha ko muli ang phone para tawagan si Terrence ng hindi ko siya mahagilap... Nagriring lang ito pero walang sumasagot....

"Uhm, excuse me?"

"Yes ma'am?" Pinahinto ko ang isa sa mga crew na nag-aayos...

"Have you seen Terrence?" kumunot lang ang noo nito at alanganing nagkamot ng ulo...