Unut Gitsin

Ahnes

    Hala ağlıyordum. Biri omzuma dokunduğunda hemen ağlamayı bırakıp o kişiye baktım. Ahnes'ti. Bandajları hep kan doluydu. Benim yanıma oturup "Niye ağlıyorsun?" dedi. "Boş ver." dedim. Ayağa kalktı. Benim de ayağa kalkmamı sağladı. Binanın içine girmektense farklı bir yere gidiyordu. Giderken "Gelir misin?" dedi. 

    "Tamam geliyorum." dedim ve onun yanına vardım. Durup bana döndü ve "Çok yorgunsun değil mi? Dinleniyorsun ama işe yaramıyor, seni iyi edeceğini düşündüğün şeyleri yapıyorsun iyi etmiyor." dedi. "Evet." dedim başka bir şey diyemezdim. Beni kucağına aldı. Aldığı gibi "Niye kendini yoruyorsun Ahnes?" dedim. "Senin dinlenmene yardımcı olabilmek için. Zaten yorgun olacağım kadar yorgunum. Daha fazla yorulamam." dedi. Ardından "Benim evime gidiyoruz sen iyi olana kadar." dedi. 

    Beni kucağından indirmesini sağlayıp "Seni yormak istemiyorum. Uğraştırmak da istemiyorum lütfen." dedim. "Yormazsın. Uğraştırmıyorsun Lavin. Eğer böyle yaparsan uğraştırıp yormuş oluyorsun farkında mısın?" dedi. "Haklısın." dedim. Elimi diğer kolumun dirseğine gelecek şekilde koydum yere bakarak yürüyordum. Ahnes'i de takip ediyordum istemesem bile onu kırmamak için.

    Ahnes'in evine vardığımızda kapının önünde Kaya vardı. Kapıya yaslanmış bizim gelmemizi bekliyordu. Ahnes beni geriye doğru hafifçe ittirip hafif gülümsemesiyle "Sen burada bekle onunla ben konuşurum." dedi. "Olmaz Ahnes. O isterse her şeyi yapabilir. İkinizin de zarar görmesini istemiyorum." dedim. Kaşlarını çatarak "Keser misin?" dedi. "Neyi?" dedim. Bana dönüp bağırarak "Konuşmayı kes artık!" dedi. 3 adım geriye doğru yürüyüp kafama aşağı eğdim.

    Ahnes, Kaya'nın yanına gittiği gibi Kaya kapıya yaslanmayı bırakmıştı. Sonra tam ağzını açıp konuşacakken Kaya'nın yanına koştum ve ona sarıldım. "Lütfen tartışmayın ve kavga etmeyin." dedim. Kaya hemen ona sarılmamı engelleyip kapıya çarpmamı sağladı. Gözümü açtığımda yerde oturuyordum. Kaya Ahnes ile benden uzak bir yerde konuşuyordu. 

    Konuşmaları bittiğinde Kaya yanıma gelip biraz eğildi ve "Bana elini ver." dedi. Ona elimi verdim ve ayağa kalktım. Ahnes uzaktan bana bakıyordu üzgün bir şekilde. Sesimi çıkarmadan sadece dudağımı hareket ettirerek "Özür dilerim Ahnes." dedim. O da "Sorun değil sen onunla git." dedi ve arkasını dönüp evine ters yönde gitti.

    Kaya'nın elini bıraktığımda ikimiz de birbirimize dönük duruyorduk. Onun gözlerine bakıyordum o da benim gözlerime bakıyordu. Parmak uçlarımda durmaya çalışarak onun saçına dokundum "Niye seni çoğu zaman gördüğümde kalbimin atışı hızlanıyor? Beni çok yoruyorsun." dedim. Elini başımın arkasına koydu onun kalbini dinliyordum.

    Kafasını kafamın üstüne koyup "Kalp atışımı dinle. Sen beni hep heyecanlandırıyorsun." dedi. Yüzümün yine kızardığını hissediyordum. Okulda olan anlardaki gibi...

   Kafamı azıcık kaldırıp "Her zaman dinlerim." dedim. Birazcık eğildi, iki adım geriye gidip etrafa baktım. Kimse yoktu sonra Kaya'ya bakıp "Şimdi mi istiyorsun?" diye sordum. "Sen ne zaman istersen güzelim." dedi.