Bölüm bana ait değildir, fakat çevirilerinin hepsi bana aittir.
Kaynak: Tumblr @harold-pothead
Kelime sayısı: 796
Bilgilendirme: Bölümü lütfen medyada ki şarkı ile dinleyin.
Uyarı: Üzüntü, Mutsuz Son
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Regulus Black~
YAĞMUR SESLERİ ODANIN etrafında yankılandı ve krem rengi duvarlardan yağmur kokusu yayıldı. İngiltere'de Büyücülük Savaşı'ndan çok uzakta kiraladığınız küçük apartmanın mutfağındaki taburede beklerken kahveniz soğudu.
Kasvetli bir Salı sabahıydı, tüm bildiğin buydu. Bu ve geri dönmeyeceği gerçeği. Regulus gitmişti.
Birlikte gideceğinize söz vermişti. Birlikte karanlık Lord'un hortkuluklarından birini yok edip mutlu bir hayat yaşayacağına söz vermişti. Ama Regulus seni yerine getirilmeyen bir sözle bıraktı.
Yemek odasından yüksek bir çatırtı sesi duyuldu ve onun hayatta olduğuna dair küçük umudu tutarak ona doğru koştunuz gri gözlerini ve kıvırcık, siyah saçlarını tekrar görebilmek için baktınız.
Ama o Kreacher'dı. Bulanık suda sırılsıklam olmuştu, sanki cankurtaran halatı gibi yumrulu bir zarfa yapışmıştı. Ev cinine üzgün bir şekilde gülümsedin çünkü o da sevdiği birini kaybetmişti.
Ev cini boğuk bir sesle "Kreacher üzgün," diye başladı. "Efendi Reg-"
Onu kestin. "Gitti, değil mi?"
Kreacher nefes sesleri arasında cevap verdi, "Efendi Reguljs bunu Kreacher ile bıraktı." Size zarfı verdi ve önce mektubu çıkardın
Gözlerini birkaç saniye kapattın ve açtın, mektubu okumaya başladın.
Sevgilim.
Gerçekten üzgünüm Seninle birbikte gideceğimiz için söz verdiğimiz biliyorum, ama seni kaybedersem kendimi affedemem.
Bir anlamda benim her şeyimsin.
İlk tanıştığımız zamanı hatırlıyor musun? Aynı bölmede oturabilir miyiz diye sormuştun, sonra abim ve arkadaşları içeri girdiler. Seni sevdiler ve seninle benim arkadaş kalacağımızı ve ikimizin de Gryffindor'a gireceğimizi umdular, ama daha sonra ayrı binalara ayrıldık. O gece. Beni o gün güldürdün, daha önce hiç sahip olmadığım gibi güldün. Keşke ilk görüşmemizden sonra arkadaş kalsaydık.
Beşinci yılda tekrar karşılaşmıştık. Bina başkanı bizi birlikte cezaya bırakmıştı çünkü ev cinleri hakkında kötü konuştuğu için binanızın diğer başkanına yumruk atmıştık. Salazar, sanırım o gün sana aşık oldum.
Slughorn, bizi birkaç gün sonra iksir dersinde eşleştirdi. Abimin kafana sokmaya çalıştığı yalanlardan bağımsız olarak çok naziktin. İlk kez bir iksiri mahvettiğimi biliyor muydun? Yardım edemedim ama makalemizi yazmaya odaklandığınız yola baktım. Dilimiz konsantrasyon içinde sıkışmış ve kaşlarımız çatlamıştı.
Sonra iksirimiz patlamıştı.
Her iki yüzümüzdeki ifade ile güldün ve o anda dilediğim kahkaha sesinin duyduğum son şey olmasını diledim.
1977'nin otuz Haziran'ında sana erkek arkadaşın olup olamayacağımı sormuştum. Sirius evden ayrıldığında, beni yaz tatillerine götüren tek şey sendin. Her bir mektubunu yatağımın altındaki bir kutuda sakladım.
Altıncı yılımızın ilk gününde Amortentia ile karşılaşmıştık. Herkese ne koktuğumu söylemem istendiğinde yüzümüzdeki ifadeyi hatırlıyorum. Güllerdi. Gül gibi kokuyordun hep.
Ayrıca bana filmin ne olduğunu da gösterdin. Noel tatillerinde ikimiz de kaldığımız sırada beni İhtiyaç Odası'na getirdin. Dürüst olmak gerekirse ne izlediğimizi hatırlayamıyorum çünkü gözlerim sadece sana odaklanmıştı.
Yazın sinemalara gitmek için gizlice dışarı çıktığımı hatırlıyorum. Yıllardır tatillerde ilk kez eğlendim.
Yedinci yılımız için sınıf başkanları olarak seçildik ve kendimize ait bir yatakhanemiz vardı. Orada geçirdiğimiz tek bir anı asla unutmadım. Keşke yüzünüzdeki gülümsemeyi yakalamak için o muggle kameralardan birini getirseydim.
Bazen, plandan hiç bahsetmemiş olmayı diliyordum, ama bir iz bırakmadan ortadan kaybolursam daha çok acı çekeceğini biliyorum.
Yaşadığım kısa hayat için teşekkür ederim, Y/N Seni ne kadar sevdiğimi ve taptığımı kelimelere dökemem.
Seni seviyorum.
R.A.B.
Daha önce olduğu gibi Kreacher'in üzgün bir şekilde gülümsediğini görmek için yukarı baktın. Ağladığınızı ancak ellerinizdeki yaşlı parşömene gözyaşları damladığında fark ettin.
Zarfın içindeki yumruğa ulaştın. Regulus'un size ilk randevunuzda verdiği aynı beyaz gülü çıkardınız.
"Teşekkür ederim Kreacher," diye bağırdın. Güçlü bir sesle demeye çalıştın fakat sesin titredi.
Ve bununla birlikte, Kreacher başını salladı ve bir ses ile kayboldu.
Sonra gözyaşlarına boğuldun. Ve duvara yaslandın. Bir daha Regulus'un kokusunu içine çekemeyeceğini hatırlayınca yanaklarından akan gözyaşlarını durdurmak artık imkansızdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
/Nox\
Bölüm nasıldı?
İstek karakterler
Ay çevirirken çok duygulandım. En çokta mektup kısmında.
