Би- Та хоёр бүр үнэн мэдрэмжгүй. Яг хүн Сонхүнийг чимээгүй хараад сууж байхад залгаснаа өөрсдийгөө магтаж энэ тэр. Бүтэхгүй ээ.
Нана- Тэгсэн ч гэсэн та хоёр уулзсан л байна шд.
Жонвон- Ямартай ч бид хоёрын ажиллагаа амжилттай гээд гараа цохилцоно.
Би- Ажиллагаа гэчихжээ бас.
Хичээл тарсны дараа Жонвоноос том гуйлт гуйхаар зориг гарган очлоо.
Би- Жонвон аа, чи миний найз л юм бол энийг биелүүлчих.
Жонвон- Юу вэ, бас?
Би- Хоёулаа хамт хичээл хийе.
Жонвон- Пүү, чи бас ийм юм гуйдаг байсан юм уу?
Би- Мэдээж танай дормд ххэ ^^.
Жонвон- Мөрөөд.
Би- Чи хичээлийн хоцрогдлоо арилгах хэрэгтэй шдээ. Би бүх хичээлийг чинь заагаад өгье.
Жонвон- Тэгвэл ч сайн л байна. Гэхдээ болохгүй ээ. Дормд бол яасан ч үгүй.
Би- Тэгвэл тэгээд хичээлийн хоцрогдолтой явж байгаад улирлын шалгалтан дээрээ унахгүй юу. Би зүгээр чамд туслая л гэж бодсон юм.
Жонвон хэсэг бодсоноо- За за. Маргааш хичээл тараад явъя. Харин энэ тухайгаа Нанад яасан ч яасан ч хэлж болохгүй шүү! Цаадах чинь мэдчихвэл дормд очно гээд бөөн юм болно.
Би- Үхэн үхтлээ нууцалж явна аа! Чи ёстой жинхэнэ найз шүү.
Жонвон- Долгинуур Минжон!
