Өнөөдөр Сонхүн намайг болзоонд урьсан.
Би ч бөөн баяр. Жинсэн өмд хүрэмтэй нь хослуулж өмсөөд жижигхэн цүнхэд гар утсаа хийж үүрлээ. Бэлэн болчихоод Сонхүн рүү залгав.
Би- Байна уу, Сонхүн аа?
Сонхүн- Яана аа, Минжон аа?
Би- Яасан бэ? Ямар нэгэн юм болоо юу?
Сонхүн- Гэнэт цагийн хуваарьт өөрчлөлт гараад би зураг авалтанд орох болчихлоо.
Энийг нь сонсоод би жоохон сэтгэл дундуур- Зүгээр ээ. Дараа нь болзож болно шдээ. Чи санаа зоволтгүй зураг авалтандаа ор оо.
Сонхүн- Үгүй ээ. Яаж дээ. Чи манай студид хүрээд ирж чадах уу?
Би- Юу?
Сонхүн- Болзоо гэхэд арай өвөрмөц ч гэлээ надтай өнөөдөр студид болзооч?
Би- Б-болох юм уу?
Сонхүн- Манай зураг авалтын багийнхан их сайн хүмүүс байдаг болохоор хоёуланг нь бусад хүмүүст мэдэгдүүлэхгүй байж чадна аа.
Би- Г-гэхдээ л... Зүгээр гэж үү?
Сонхүн- Мэдээж шдээ. Чамд л зүгээр бол.
Сэтгэл санаа маань сэргээд- Би зүгээр ээ. Одоо очлоо гээд эгээтэй л орилоод хэлчихсэнгүй.
