The Most Beautiful Mate

Hoofdstuk 31: terug naar de roedel

Ik grom nog een keer naar de wolf die het terrein bewaakt en begin dan aan de lange weg terug. James haalt me in op een drafje en leid me de weg, aangezien ik hier niet helemaal bekend ben. ''Selena, het was niet jouw schuld,'' Probeert hij. ''Je had niets kunnen doen.'' Ik geef hem een dodelijke blik en loop stug door. Ik had wel iets kunnen doen, ik had haar aan haar arm mee kunnen trekken. Maar nu ben ik hier, buiten het kamp. Ugh. ''Komop, niet balen. Je kan er niets aan doen, alleen wachten tot Zara en Dean terugkomen,'' Probeert James nogmaals. Als dat al gebeurt, denk ik somber. ''Jawel. Ik kan nu iets doen,'' Zeg ik hoopvol. James tilt zijn kop verbaast op en kijkt me aan. ''Wat je ook denkt, niet doen.'' Ik knijp mijn ogen fijn en loop weer verder. Nadat James zichzelf ervan verzekert had dat ik er niet mee doorga loopt hij ook weer door. Maar het tegendeel is waar. Ik ga mijn plan gewoon voortzetten. 

Bij de grens van James zijn roedel staan er wolven de wacht te houden. Niet ver weg zie ik Ava en mijn broer praten. Ik ben blij dat die twee samen kunnen opschieten, alhoewel ik nu even mijn gedachten ergens anders op moet richten. Vertwijfeld kijk ik naar het bos en naar James, die net de grens is overgelopen. Ava's blik richt zich op mij en ze heeft meteen door wat ik van plan bent. Ik zie aan de blik in haar ogen dat ze James gaat mindlinken en sprint ervandoor. Ik hoor hem zachtjes vloeken en niet veel later volgt hij me het bos door. Door tussen de bomen door te rennen moet hij wat langzamer rennen, maar ik zal snel iets anders moeten verzinnen als ik van hem af wil komen. Wat als ik... Auw. Ik ren met volle vaart bijna tegen een boom aan en ik duizel een beetje waardoor James me kan inhalen. ''Wat denk je wel niet dat je aan het doen bent,'' Gromt hij. Ik grom terug en probeer weer verder te rennen, maar hij duwt me tegen de grond aan. ''Wat je idee ook is, ik weet zeker dat het geen goed idee is,'' waarschuwt James. Ik draai mijn kop weg en probeer een manier te bedenken om toch weg te kunnen. ''Ik moet terug naar mijn eigen pack om hun... te waarschuwen of iets. Ik moet toch iets kunnen doen?'' Ik probeer me om te draaien maar misluk. ''Selena, alsjeblieft,'' Smeekt James. Ik kijk hem recht aan. ''Het spijt me, echt.'' Nog voor hij kan vragen waarom ik dat zei, zet ik hem van we af met mijn achterpoten en vliegt hij een eind van me af zodat ik tijd heb om weg te komen. Ik kijk nog een keer achterom en begin dan in volle vaart terug te rennen naar de Black Crystal roedel, mijn thuis.