The Most Beautiful Mate

Hoofdstuk 22: Rustig aan, zo erg is het nou ook weer niet...

De volgende dag gaat weer zoals altijd, behalve het feit dat iedereen me aankijkt alsof ik een geslagen puppy ben. Bij de kluisjes staan Zara en Ava al te wachten. Zara kijkt me met zo'n zelfde blik aan als iedereen, alsof ik een slachtoffer ben van iets, en het irriteert me mateloos. ''Wat is er?'' Zeg ik geirriteerd. Zara heft haar handen. ''Sorry hoor. Ik voel me alleen een beetje schuldig over gisteren. Ik had niet zo egoistisch moeten doen, en gewoon mee moeten vechten.'' Ik laat haar mijn eerder gewonde arm zien. ''Niets meer aan de hand, alles is genezen. Het was niet jouw schuld, en ik had gewoon moeten opletten.'' Zara glimlacht. ''Nee,'' Zegt ze. ''Het was wel mijn schuld, maar ik waardeer het dat je me probeert op te fleuren.'' Ik knuffel haar, en Ava doet ook mee. Natuurlijk moet precies dan de bel gaan. We laten elkaar los en gaan ieder een andere weg naar onze lokalen. 

Ik heb dit keer weer gym, en ik ga als een speer naar de kleedkamers. Ik wil niet te laat komen. Nadat ik naar mijn wolf vorm ben getransformeerd loop ik het veld op. Iedereen staat al te wachten op mij, al betwijfel ik of het dat is of dat de docente heeft gezegd dat we nog even wachten met beginnnen. Ik loop ongemakkelijk het veld op en de docent stapt naar voren. ''Goedemorgen klas,'' Zegt ze. Ik heb al een vermoeden wat we vandaag gaan doen, want in plaats van twee lesuren staan er drie lesuren. Dat betekent meestal dat de gevechtstechnieken worden uitgetest, en ook de conditie. Dat wordt makkelijk. 

''Vandaag gaan we jullie gevechtstechnieken uitproberen door met elkaar te vechten. Ik kies de paren uit, en dan gaan jullie beginnen met vechten. Elke vijftien minuten krijg je een andere tegenstander,'' Zegt de docente, precies zoals ik heb voorspeld. Ik zit helemaal achter de klas, naast James, en zit me een beetje te vervelen. Uitleg, uitleg, uitleg.... Ik weet dit allemaal al! De docente kijkt de klas in, en kijkt me net een beetje te lang aan. Oh god nee. ''Selena, zou je zo aardig willen zijn de klas een voorbeeld te geven van een gevecht met.....'' Niet James, niet James.. ''...James,'' Eindigt de lerares. ''We moeten het wel eerlijk houden, he?'' Zegt ze spottend. Ik sta op en loop samen met James naar voren. Ik ga naast de docente zitten en wacht tot ze zegt dat ik mag beginnen. Ik zie een paar leerlingen fluisteren met elkaar, weet meteen waar het over gaat. Kan zij wel vechten met dat poot? Ik kijk ze met samengeknepen ogen aan en ga tegenover James staan. ''En.. Begin maar!'' Zegt de docent. James en ik beginnen om elkaar heen te cirkelen. Kijk je wel uit dat je jezelf niet bezeerd? Mindlinkt James. Ik blijf even kort staan en kijk hem aan. ''Wat? Wat bedoel je?''  Vraag ik. Ik zie dat hij zich klaarmaakt om me aan te vallen, en zet me schrap. Ik kan dit. 

James springt naar voren en ik wil reageren, maar mijn lichaam weigert. Damn, had ze geen andere tegenstander kunnen kiezen? Een van die meiden, misschien? Ik kan mijn mate nooit verslaan in een een-op-een gevecht. James hangt nu boven me en heeft me op de grond gepint. Met je poot, je moet voorzichtig zijn. Je kan nog niet alles ermee doen zei de verpleegster, antwoord hij eindelijk. Ik verstijf en kijk hem aan. ''Zei je dat nou echt?'' Vraag ik voor de zekerheid. Er is een glimp van onzekerheid in James' oog te zien. Ermm... Ja? Zegt hij twijfelend. Ik weet zeker dat mijn ogen van kleur veranderde of iets, want mijn mate's hele houding verandert. Hij kijkt me angstig aan en stapt half naar achteren. Ik kom overeind en duw James daarbij van me af. De klas en iedereen om me heen verdwijnt; iedereen behalve James. Hij gaat in een verdedigende positie staan en ik kijk hem strak aan. Nee, wacht! Ik bedoelde het niet zo! Protesteert hij. Ik grom en ren in volle vaart op hem af. Zijn ogen worden groter en hij deinst achteruit. Oh god.... Mompelt James. Ik val hem aan, en hij verdedigt. 

Aanval na aanval kaatst hij af, totdat hij uitgeput is. Ik breek door zijn verdediging heen en duw hem tegen de grond. James kijkt me aan met smekende ogen en probeert ondertussen onder mijn greep uit te komen. Ik grom dreigend en hij blijft stilliggen. ''Ik moet voorzichtig doen met mijn poot, he? Ik heb je nog steeds verslagen met een zogenaamd gewond poot, dus kijk maar uit,'' Zeg ik. De andere wolven komen weer terug in beeld, en ik laat James los. Iedereen kijkt me geschokt aan, maar ik glimlach alleen inwendig en ga terug naar mijn plek. De docente kijkt me met open mond na en moet haar stem even terugvinden. ''En zo, dames en heren, doe je een gevecht,'' Zegt ze uiteindelijk. James is ondertussen ook bijgekomen van de schrik en komt weer naast me zitten. Ik zie mijn broer vooraan zitten met een trotse glimlach op mij en James. Goed gedaan, zusje, mindlinkt hij, half grinnikend. Ik knik en glimlach terug. Ja, dat was best een goed gevecht. 

Heyyy, 

Dit is even een korter hoofdstuk dan normaal, maar ik hoop dat jullie het in ieder geval een leuk deel vonden :)

Xxx

Mandy