The Most Beautiful Mate

Hoofdstuk 10: De eerste schooldag

De volgende ochtend wordt ik wakker door mijn wekker die afgaat. Zonder te kijken zoek ik mijn telefoon, maar kan het niet vinden. Ik zucht en open een oog. Natuurlijk is mijn telefoon zoemend van mijn nachtkastje afgevallen. Ik zucht nogmaals en sta op om de wekker uit te zetten. Alsof deze ochtend nog niet erg genoeg is, mijn telefoon is 30 procent. Ik pak de lader uit het nachtkastje en leg mijn telefoon eraan, die meteen 2 procent omhoog schiet. Natuurlijk zijn zelfs de laders hier beter dan in mijn oude huis. Ik zet het van me af en neem een snelle douche om wakker te worden. 

Vijf minuten later sta ik alweer buiten de badkamer, aangekleed en al. Mijn haar heb ik gefohnd en gekruld met de krultang. Make-up doe ik niet op, behalve wat mascara. zo, helemaal klaar. In de keuken tref ik een goedgevulde koelkast aan. Ik laat het brood liggen en neem een schaaltje muesli als ontbijt, heerlijk. Ik ben niet zo moeilijk in wat ik eet in de ochtend, zolang het maar iets is. Ik ga zitten aan  de bar en neem een hap van mijn muesli. Op hetzelfde moment voel ik dat iemand me probeert te mindlinken. Ik accepteer het verzoek en weet meteen dat het Ava is, Zara zou nooit de energie kunnen opbrengen om in de ochtend te mindlinken. Selena! Schreeuwt ze door de mindlink. Ik hoest en spuug de hap muesli over de de tafel. Jezus Ava! Rustig, het is nog maar ochtend! Reageer ik nadat de rommel heb opgeruimd. Ja, sorry hoor, ik ben gewoon zo boos! Ik zucht en leg mijn lepel neer. Zo kan kan ik toch niet eten. Wat? Wat is er? Ava reageert bijna meteen.  Het is het rooster! Die mensen hebben mij en Zara samen in een klas gestopt, maar jij zit in een andere klas! Ik vang een glimp van haar omgeving op en verslik me. Ben jij.... Ben jij nu al op school? Ik kijk even naar de klok in de keuken en zie dat het kwart over zeven is. Het is kwart over zeven, gek! Ava denkt even na. Je kan maar beter te vroeg zijn dan te laat, toch? Ik glimlach en neem nog een paar happen van mijn muesli. Hou vol, ik kom eraan.

Nog geen minuut later sta ik buiten, maar ga dan weer snel naar binnen. Het regent. Ik pak een dikke, zwarte winterjas met capuchon en ga weer naar buiten. Mijn telefoon trilt in mijn jaszak maar ik negeer het. Als ik nu ga opnemen wordt mijn scherm helemaal nat, en daar heb ik geen zin in. Met mijn handen in mijn zakken en mijn hoofd gebogen ren ik de straat uit. Ik steek de weg over en sprint naar een plek onder een boom op het grasveld. Het valt me nu pas op dat het grasveld het punt is waar bijna alle straten op uit komen. Cool. Ik sta bijna helemaal droog onder de boom en kijk omhoog naar de lucht. Oeh, dat ziet er niet goed uit. Nadat ik besloten heb dat het niet gaat stoppen, doe ik mijn capuchon op en bel Ava. Omdat mijn telefoon in mijn waterdichte capuchon zit kan het nu gelukkig niet nat worden. ''Ava? Hallo?'' Een paar seconden antwoord ze. ''Oh, hoi Selena. Waar ben je?'' Ik ga rustig lopen en kijk om me heen. ''Uhm... Halverwege het grasveld, gok ik. Ik moet nog best een eind lopen, zeker nu het regent.'' Ava mompelt iets en ik kijk om me heen. Doordat het regent kan ik alleen schimmen zien van mensen die me benaderen, en dat maakt me schuw.''Oke, dus je bent er rond acht uur? Zara had gezegd dat de besprekingen waarschijnlijk langer gaan duren omdat er nog meer rouge aanvallen waren in omringende roedels. En.......'' Vanaf dat punt luister ik niet meer. Er klinken voetstappen, nog geen eens vijf meter verderop. Ik onderbreek Ava. ''Ik moet gaan, er is iemand in de buurt,'' Fluister ik, zodat degene die verderop loopt het niet kan horen. ''Doe een rustig, joh. Niet iedereen wilt je iets......'' Begint Ava. Ik hang op en berg snel mijn telefoon op. 

Vervolgens adem ik diep in en sta stokstijf stil. Door me te concentreren kan ik het geluid beter horen, zelfs in de regen. Ook met mijn gehoor heb ik geoefend in die twee jaar dat ik hier weg was. Ik hoor zware voetstappen, dus waarschijnlijk is het een man. Eigenlijk kan ik iemand het best identificeren door de ruiken, maar de regen spoelt alle geuren weg. Zware voetstappen die elkaar snel opeenvolgen. Waarschijnlijk is de man aan het rennen. Ik sluip achter degene aan en volg hem, de hele weg naar zijn bestemming. Maar als hij daar eindelijk is bevries ik. Het is Eric, mijn broer. Ik knipper met mijn ogen, maar het is nog steeds mijn broer. En het huis waar hij bij staat is het huis van James. Oh nee, zijn ze echt vrienden? Hoe kan hij! Eric weet wat James deed bij mij, en nu zijn ze vrienden. Ondanks mijn afkeer blijf ik op een afstand staan en naar de situatie luisteren. De deur gaat open en James staat inderdaad in de deuropening. ''Hoi James,'' Groet Eric. ''Hoi Eric,'' Reageert James. ''We kunnen zo gaan, ik moet alleen nog mijn jas pakken.'' Mijn broer knikt en en James loopt naar binnen om zijn jas te pakken. Zodra hij terug is loopt hij naar buiten en doet de deur achter hem dicht. ''Heb jij die nieuwe meiden gezien gisteren?'' Zegt Eric. ''Ze zijn hier om onze roedel te helpen met het rouge probleem. Die Beta is echt wel gevaarlijk.'' James knikt en kijkt hoopvol omhoog naar de donkere lucht. ''Misschien is ze......'' Ik was wel nieuwsgierig naar die zin, maar Eric kapt hem af. ''James, je weet dat ik je steun, maakt niet uit wat. Maar Laura is lang geleden weggegaan, en als ik alles had moeten doorstaan wat die meiden haar hebben aangedaan, dan zou ik nooit meer terugkomen. Doe dit jezelf niet aan, het ging net weer beter.'' James kijkt naar hem en daarna recht naar mij. Het is alsof ik zijn blik kan voel branden in mijn ziel. Kan hij me zien? Voor de zekerheid verstop ik me om de hoek van een huis terwijl ik blijf luisteren. ''Wat zag je?'' Vraagt Eric. Ik hoor dat ze beginnen met lopen. ''Oh niets. Ik dacht dat dat ik iemand zag staan. Ze had de dezelfde kleur ogen als....'' Eric onderbreekt hem, alweer. ''James... Je weet wat ik ga zeggen. Ze is weg.'' Er is een lange stilte voordat een van de twee weer wat zegt, maar wanneer dat gebeurt voel ik mijn hart in tweeen breken. ''Jaja, ze is er niet meer. Ik moet doorgaan met mijn leven, blablablabla.... Ik ben al aan het doorgaan met mijn leven. Ik ben haar al bijna vergeten,'' Zegt James. 

Hiiii, 

Ik heb serieus vanaf 15:30 tot bijna 18:00 aan dit hoofdstuk gezeten, en ik heb eindelijk de tijd ervoor. Ik denk dat er weer dagelijkse updates komen :)