The Most Beautiful Mate

Hoofdstuk 6: Oproep voor hulp

Een half uur later heb ik de bende die ik mijn kamer noem opgeruimd. Ik had alle kleren die ik niet mee wou nemen los op de grond gesmeten, en daar kreeg ik uiteindelijk spijt van. Het valt echt tegen als je meer dan 20 kledingstukken moet opvouwen als je dat bijna nooit doet. Gelukkig was Ava er, en zij doet het bijna dagelijks. Zara staat ondertussen ongeduldig te wachten tot we klaar zijn. Niet veel later staan we buiten en lopen we naar de kapper, die nog geen straat verderop zit. Als we even later het gebouw binnen lopen staat er al een man te wachten. Hij heeft bruin haar dat met gel in vorm is gebracht en een kleine baard. Wij drieen zijn de enige klanten in de salon, die precies drie kapstoelen heeft. De man stelt zich voor als Jax, en gebaart dat we mogen gaan zitten. Wij gaan zitten en Jax gaat de spullen, en nog twee kappers halen. Zie je nou wel? Hij is toch knap? Mindlinkt Zara naar mij. Ik zucht en schud mijn hoofd, waarop zij in de mindlink lacht. Ja, ontken het maar. Blijf het maar ontkennen. Ik heb je wel door. Ik glimlach en Ava, die waarschijnlijk ook wel doorhad waar we het over hadden, lacht ook. ''Zo, nu kunnnen we beginnen,'' Zegt Jax. Nog twee andere kappers gaan beginnen met Zara's en Ava's haar en Jax vraagt aan mij wat voor kapsel ik wil. ''Ik wil mijn haar tot ongeveer hier,'' Zeg ik terwijl ik mijn hand net iets onder mijnschouder hou. ''En ik wil graag dat het meer gaat krullen.'' Jax knikt en gaat beginnen. (Oh ja, de man in de media is Jax)

Ik zie dat Zara steeds naar mij gluurt en ik kijk haar vragend aan. Jij hebt Jax, en ik deze sukkel. Mindlinkt ze quasi verdrietig. Ach, ze doen allemaal hetzelfde werk, toch? Antwoord ik grinnikend in de mindlink. Ze heeft wel gelijk, Zara. Zegt Ava in dezelfde mindlink. Zara zucht en mompelt iets dat lijkt op 'maar hij knipt beter'. Ik word opeens nieuwsgierig. Is Jax een wolf? Vraag ik aan Zara. Nee. Antwoord ze zuchtend. Ava komt er alweer tussen. Als hij een wolf was zouden we hem moeten verbannen, en als hij terug zou komen voor zijn kapperszaak zouden we hem moeten vermoorden. Zara geeft haar in de mindlink een zachte zet. Jij weer, altijd zo serieus. We zouden hem niet verbannen. Hij kan prima bij ons thuis blijven, toch meiden? Ava en ik grinniken en de kappers kijken elkaar verbaast aan. Als Jax klaar is kijk ik in de spiegel. Mij haar is korter dan eerder, en het krult heel leuk. Mijn bijna ijskleurige ogen komen nu veel beter uit.

Na het kappersbezoek gaan we met z'n drieen weer naar huis. Zara wegdromend over hoe het zou zijn als ze haar mate had gevonden, en Ava en ik praten tegen haar, in de hoop dat ze stopt met dagdromen. Uiteindelijk lukt het, maar niet doordat we tegen haar praten. Halverwege blijft ze opeens staan en beweegt ze geen millimeter. ''Wat is er, Zara?'' Fluistert Ava. Zij heeft hier ervaring mee. Dit gebeurt meestal als er een indringer is in ons terrein, en als je dan niet fluistert kan Zara degene niet meer horen. Als Alpha heeft ze een beter gehoor als wij. ''Waar is hij?'' Fluister ik. Ava heeft eindelijk door wat er aan de hand is en luistert ook. Niet veel later wijst ze naar het westen, naar het deel van de stad waar het bijna verlaten is. ''Daar is het geluid,'' Zegt Zara. Ik luister ook, en inderdaad, er zijn zachte voetstappen te horen. Het is overduidelijk een wolf. ''Ik ga eropaf. Jullie gaan naar ons huis en kijken over meerdere zijn, oke?'' Zara en Ava knikken en rennen richting ons huis. Ik ren naar een donker steegje en verander naar Snowflake. Haar wit/grijze vacht past precies in deze omgeving, waardoor ze bijna onzichtbaar is. Snowflake spitst haar oren en sluipt op het geluid af.

We komen uit bij een leeg pleintje dat helemaal volgekleurd is met grafiti. Het is helemaal leeg, op een stapel pellets en een paar tonnen hier en daar. Plotseling is het geluid weg. Snowflake spitst haar oren gaat half liggen; ze maakt zich klaar om of aan te vallen, of op de vijand af te springen. Minuten later is er nog steeds geen beweging en sluipt ze naar voren. Zodra ze in het midden is springt er een bruinachtige wolf vanachter de pellets en duikt in haar flank. Ik neem het over en Snowflake staat het toe; ze weet dat ik hier meer in getraind heb. De bruine wolf probeert in mijn flank te bijten maar ik trap met mijn voorpoten in zijn gezicht. Hij gromt en doet uit reflex een stap achteruit, wat ervoor zorgt dat ik tijd heb om op te staan. De wolf gromt en dendert op me af, maar ik stap opzij en hij botst vol tegen de muur achter me. Ik neem de kans en zet mijn poot op het kwetsbaarste gedeelte van zijn lichaam; de flank. De wolf kijkt me hatelijk aan en probeert op te staan, maar ik steek waarschuwend mijn nagels een beetje uit. Blijf liggen! Mindlink ik naar hem. Hij gromt en ik laat hem mijn tanden zien. Je bent gewaarschuwd. Aangezien het er niet naar uitziet dat hij ergens naartoe gaat, mindlink ik Zara. Het is maar een wolf hier. Hebben jullie nog wat? Ze antwoord dat hij in zijn eentje is en ik glimlach in mezelf. Weer een mannetjes wolf die denkt dat hij de roedel met alleen meiden aankan. Omdat ik even afgeleid was, kon de wolf bewegen en is bijna in een positie dat hij me fataal kan raken. Ik doe alsof ik het niet door heb en ga mee in zijn beweging om me op de grond te drukken, net zoals ik heb getraind. De wolf gaat met zijn poten op mijn nek staan. Jij dacht zeker dat je van mij ging winnen, he? Ik ben niet voor niets de beste vechter van mijn roedel. Mindlinkt hij. Ik ben de beste vechter van mijn roedel. Reageer ik terug. En ik ben nog nooit verslagen. Op precies hetzelfde moment duw ik hem met mijn achterpoten van me af, zo over mijn hoofd heen. Raak. Hij botst met zijn hoofd tegen een ton en is bewusteloos.

Het duurt een tijdje voor ik hem het bos in heb gesleept, maar het lukt. Het is ook een goede krachttraining. Zodra ik thuis en aangekleed ben, wat gegeten heb om weer op kracht te komen en heb gedouched is het alweer alweer zeven uur s'avonds. Zara zit met een serieus gezicht op de bank en kijkt me met gefronste wenkbrauwen aan als ik naast haar kom zitten. ''Wat is er, Zara? Je kijkt zo moeilijk,'' Zeg ik half grappend. Ze schud haar hoofd en zucht. ''Het is niet grappig. De wolf die je vanmiddag heb verslagen was een rouge, en als zelfs wij last krijgen van de rouges, hoe zit het dan met de minder goede roedels? Jouw oude roedel heeft al drie keer gevraagd of we eerder kunnen komen. Ze willen dat we morgenochtend zes uur vertrekken zodat we rond tien uur bij hun zijn.'' Mijn ogen worden groter en ik open verbaast mijn mond. ''Wa....Wat?''