Frozen, het ware verhaal.

hoofdstuk 12

Ik herken Arendel. Ik... ik ben thuis! Ik moet het afmaken!

Ik draai me om en zie hoe een leger van schaduwen op me af komt. Jack komt over het leger naar me toe gevlogen.
"Wat is het plan?" vraagt Jack.
"Ik heb geen plan. Ik wil Pitch gewoon doden!" zeg ik vol woede.
"Elsa? Alles goed?" vraagt Jack bezorgd, maar ik antwoord niet. Ik moet zorgen dat het voorbij is. Hier en nu! De schaduwen komen steeds dichter. Ik gebruik al mijn kracht. Ik zal ze verslaan, wat er ook gebeurt. Jack begint ook aan te vallen, maar hij verliest me geen moment uit het oog.

"Jack focus je op de monsters, niet op mij!" zeg ik boos.
"Ik wil niet dat er jou iets overkomt Elsa, dat vergeef ik mezelf nooit." Ik stop met aanvallen en kijk Jack aan. Ik kijk hem aan in zijn ijsblauwe ogen, maar plots zie ik in mijn ooghoek Pitch die Jack aanvalt.
"Jack kijk uit!" schreeuw ik, maar ik was te laat. Ik vlieg naar Jack toe. De schaduwen blijven aanvallen. Ik zie hoe Tooth, Zandy en North ze proberen tegen te houden. Ik kijk naar Jack en voel hoe het water langzaam in mijn ogen verschijnt. "Je mag me niet verlaten Jack. Wij hebben je nodig! Ik heb je nodig." Ik geef hem een kus. Op zijn voorhoofd.
"Hahaha, dit is wat er gebeurt als je Pitch Black uitdaagt!" zegt Pitch lachend. Ik kijk Pitch aan en schiet ijs met al mijn krachten naar hem toe! Ik raak Pitch en hij vliegt tegen een rots. Ik zie hoe een deel van de nachtmerries verdwijnen. Ik loop terug naar Jack en zie dat hij langzaam zijn ogen open doet.
"Jack!" schreeuw ik en ik neem hem stevig vast. "Ik dacht dat ik je kwijt was!"
"Ik zou je nooit alleen laten Elsa. Geen tweede keer!" zegt Jack. Ik leun naar voren en kus hem. Ik voel dat Jack schrikt, maar hij houd me niet tegen. Ik onderbreek de kus en zeg: "Samen kunnen we ze aan!" hij neemt mijn hand en zegt: "Samen!"

We draaien ons naar Pitch en vallen hem aan. We laten elkaars handen niet los. Het lijkt wel alsof we sterker zijn samen. Pitch doet zijn best om alles te ontwijken. Langzaamaan verdwijnen al de nachtmerries tot er geen meer zijn. Pitch staat in een hoekje. Hij kan geen kant meer op.
"Nog laatste woorden Pitch?" vraagt Tooth.
"Jullie zijn nog niet van me af! Er zullen altijd kinderen bang zijn. Ik zal nooit verdwijnen." Zegt hij zelfverzekerd, maar bang.
"Ja en? Wij kunnen jou aan." Zeg ik spottend. Dan verdwijnt Pitch. We weten niet waar hij heen is, maar hij kan niets meer doen!

"Ik moet naar Anna!" zeg ik tegen Jack.
"Ik zal met je meegaan."
"Nee, ik moet dit alleen doen." Dan vlieg ik weg.
"We zien je weer op de noordpool Elsa! Vangen." Zegt North terwijl hij een sneeuwbol gooit.
"Dank je." zeg ik zacht. Dan vlieg ik naar het kasteel. Ik vlieg door een open raam en ga naar de hal. Daar zie ik Anna zitten.
"Elsa, waar ben je?" zegt Anna huilend. Ik ga voor haar staan.
"Hier ben ik Anna. Zie je me?" Het lijkt alsof ze dwars door me heenkijkt. Ze ziet me niet.

Jack zei dat ze in me moet geloven. Ik moet haar een teken geven. Ik laat wat sneeuw rondvliegen in de kamer en verander de vloer in ijs. Anna kijkt op.
"Hoe is dit.... Wacht ik ken dit.... Elsa? Elsa!" ze loopt naar me toe, maar vergeet dat de vloer veranderd is in ijs. Ze valt, maar ik vang haar op.
"Je ziet me!" zeg ik dolgelukkig. Ik knuffel haar zo hard ik kan. Anna onderbreekt de knuffel en zegt: "Hoe is dit mogelijk? Waar komen die vleugels vandaan? Krijg ik ook vleugels? Wanneer kom je terug? Hoe zit het met Arendel?"

"Ik kom niet meer terug Anna. Jij wordt de koningin van Arendel! Ik ben een beschermer geworden."
"Wat? Ik kan Arendel niet regeren! Ik bedoel ik ben niet zo sterk en mooi en dapper als jij. Hoe kan ik het ooit doen?"
"Anna, je bent een sterke, mooie en dappere meid, je bent mijn kleine zusje. Ik zal er altijd zijn als je me nodig hebt, maar nu moet je tonen dat je vertrouwen hebt in jezelf. Ik moet gaan. Ik ben een beschermer nu! Ik zorg voor de sneeuw en de koude in de winter. Iedere keer als je sneeuw ziet zal je weten dat ik in de buurt ben. Denk je dat je het kan?"
"Met jou als voorbeeld kan dat toch niet anders!"
"Ik moet gaan Anna, ik geloof in je!"
"Ik geloof ook in jou!" Ik zwaai naar haar en dan vlieg ik weg. Ik schud de sneeuwbol en ga naar de noordpool.

Mijn naam is Elsa en ik ben een beschermer! Hoe ik dat weet? De maan heeft het me verteld! Ik zorg voor sneeuw en ijs in de winter en ik bescherm alle kinderen die ons nodig hebben!

EINDE