Frozen, het ware verhaal.

hoofdstuk 7

Hoofdstuk 7

Pitch en ik verschijnen in een soort kooi en hij zegt met een lach: “Hier zit je goed!” Dan verdwijnt hij weer. Ik kijk rond en ik zit in een kooi die in de lucht hangt. Er zijn meer kooien, zeker 50. Onder de kooien zijn het allemaal pin-vormige rotsen.
“Hallo?” zeg ik terwijl ik rondkijk in de kooien.
“Elsa ben jij dat?” hoor ik een bekende stem zeggen. Het is Bunny.
“Bunny, ik ben zo blij dat ik je gevonden heb! Waar is North?”
“Hier ben ik!” hoor ik North zeggen. Ik draai me om en zie hoe North een paar kooien verder zit.
“Waar is Zandy?” ik durf het bijna niet vragen, ik wil niet horen dat hij weg is, maar het moet!
“Zandy zit daar, maar hij heeft bijna geen kracht meer. Pitch heeft het allemaal uit hem getrokken.” Zegt North. Ik vind het erg, maar ben zo opgelucht! Ik dacht echt dat hij weg zou zijn.
“Ik ben zo blij dat ik jullie allemaal gevonden heb!”
“Ja, maar nu moeten we wachten tot iemand anders ons vindt en ons hier weg kan halen!” zegt Bunny. Ik probeer mijn ijskrachten op de tralies te gebruiken, maar er gebeurt niet.
“Verbruik er je kracht niet aan! Ik heb bijna al mijn ei-bommen gebruikt, maar niets werkt en North heeft alles geprobeerd met zijn zwaarden.” Zegt Bunny teleurgesteld. Ik denk na, er moet een uitweg zijn. Natuurlijk de sneeuwbollen! Ik neem de sneeuwbollen, maar ik heb er maar 4. Pitch kan me toch niets doen en North, Bunny en Zandy weten waar ik ben! Ik ga de sneeuwbollen aan hen geven. Het is onze enige kans om weg te komen.
“Ik heb een idee.” Roep ik. Ik toon de sneeuwbollen en zeg: “Dit heb ik gevonden in je kantoor. Had je er nog meer in je kantoor North”
“Ja in de lade van mijn bureau.” Zegt North. Dat wil zeggen dat Jack, Rapunzel en Tooth weg konden geraken. Dat is geweldig.
“Hier, de sneeuwbollen. Ga naar de werkplaats, misschien zitten Jack, Rapunzel en Tooth daar nog!”  zeg ik terwijl ik de sneeuwbollen gooi. Zandy kon hem nog net opvangen. Hij is echt zwak.
“Wie is rapunzel?” vraagt Bunny.
“Niet belangrijk, dat zal je wel zien. Ga nu maar voor hij terug komt.” Zandy en North schudden en springen door het portaal. Bunny kijkt naar mij en zegt: “Waar is jou sneeuwbol?” hij ziet dat ik mijn hoofd laat zakken en zegt: “Je hebt geen sneeuwbol meer he.”
“Ik overleef het wel.”
“Wat als hij in je hoofd kruipt en je lichaam over neemt?”
“Ik ben een beschermer geworden. Hij kan dat niet meer doen.”

“Een beschermer? Dat is toch niet mogelijk?”
“De maan koos mij uit. Ga nu maar. Jullie zullen me wel vinden.”
“Ik blijf bij jou! We vinden wel een uitweg om hier uit te geraken. Jack zou me vermoorden als er iets met jou gebeurt.” Zegt Bunny lachend. Jack geeft om me. Dat is zo lief.
“Je moet gaan, het…” voor ik mijn zin kon eindigen komt Pitch binnen.
“Wat is dit? Waar zijn North en Zandy.” Zegt hij op een toon die ik nog nooit bij hem heb gehoord. Het is zo boos en kwaadaardig dat ik sta te rillen op mijn benen.
“Bunny ga nu!” roep ik naar Bunny.
“Ik kan je niet alleen laten! Hij maakt je af!”
“Ga je moet! Help de anderen om me te vinden! Je moet echt gaan.”
Tegen zijn zin schud hij snel de sneeuwbol. Voor hij springt in het portaal zegt hij: “We komen je halen! Jack zal ik niet kunnen tegen houden.” Dan springt hij door het portaal.
“Dus jij hebt de anderen hier bevrijd? Denk je dat dat zomaar kan?” hij opent de kooi en wat zwart zand nemen me vast. De worm van zwart zand gaat om mijn lichaam, het wurgt me fijn. Het is nog sterker dan in de werkplaats. Heeft hij weer de magie van een bos genomen om sterker te worden? Ik begin zwart voor mijn ogen te zien en dan laten de wormen mij los. Ik val op de grond en snak naar adem.
“Je zal spijt hebben van wat je hebt gedaan!” zegt hij woedend. De wormen komen weer, maar nijpen me niet zijn. Ze nemen me mee, ik word uit de kooi getransporteerd naar een grote hal. Ik hang nu 2 meter boven de grond. Hij loopt wat rondjes en zegt dan: “Dus… je denkt dat je me alleen aankan? Toon dat maar.” Hij laat me vallen op de grond.

“Kun je nu plots niets meer?” zegt Pitch uitdagend terwijl hij schiet met zand in scherpe punten naar mij. Ik ontwijk ze, maar hij blijft verder doen. “kan de koningin van de sneeuw het plots niet meer?” zegt hij terwijl hij een hele wolk van scherpe punten op me af schiet. Uit verdediging laat ik een ijsschild verschijnen. Pitch kijkt me aan met een grijns en zegt: “De koningin kan het toch.” Ik word boos. Het is allemaal zijn schuld dat ik een beschermer moest worden, allemaal zijn schuld. Ik begin hem uit woede aan te vallen. Ik moet steeds denken aan Anna! Ze zal vast bezorgd zijn en ik kom niet eens terug. Die gedachte laat een ijskracht verschijnen waarvan ik niet eens wist dat ik het kon. Ik zie dat Pitch schrikt, maar hij ontwijkt het ijs en valt me met een zelfde soort kracht aan. Ik druk op mijn parel en vlieg de lucht in! Net op tijd.
“Onze koningin heeft al leren vliegen. Hoe is dat mogelijk?” hij houd zijn handen aan zijn hoofd en kijkt me recht in de ogen. Ik was aan het wachten tot ik hoofdpijn voelde, maar die kwam niet. Omdat ik een beschermer ben natuurlijk. Pitch kijk verbaast op en roept boos: “W-waarom… waarom val je niet op de grond?”
Ik lach en zeg zelfverzekerd: “Je kunt me niet meer controleren Pitch!”
“Wat?” roept hij luid. Hij wil weer schieten, maar ik ontwijk het. Mijn vleugels gaan zo snel dat ik alles heel simpel ontwijk. Ik begin hem ook aan te vallen.
“Mij kun je niet alleen aan. Ik ben veel te sterk voor jou.” Dan verschijnen er 5 wormen van zand. Ik probeer ze te ontwijken, maar ze komen steeds terug. Eén neemt mijn hand. Ik probeer me los te trekken, maar dan neemt 1 mijn andere hand, dan 1 mijn rechter voet en snel daarna mijn andere voet. Eén vliegt nog naar mijn toe en bind mijn vleugels vast. Ik val hard op de grond, want ik kan niet meer vliegen. Ik stoot mijn hoofd hard op de grond tijdens het vallen. Langzaamaan wordt alles zwart voor mijn ogen, het laatste dat ik hoor is: “Nu ben je plots zwak!”