Frozen, het ware verhaal.

hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3

Vandaag is het kroningsdag. Ik word koningin. Anna staat al heel de dag te zingen en te dansen in de gang. Ik maak me klaar. Ik steek mijn haar op, trek mijn blauwe jurk met zwarte mouwen en een paarse cape aan. Ik doe de deur open en zeg: "Wachters open nu de poort!" zeg ik luid. Ik ga op mijn balkon staan en zie Anna naar buiten huppelen. Ik zie ook Rapunzel en haar man Eugene. Ze zullen allemaal staan kijken hoe ik gekroond word. Ik moet straks de traditionele kroningsbol en koningsstaf. Alles wat ik aanraak veranderd in ijs. Wat als dat gebeurt tijdens de kroning? Ik doe mijn handschoenen af, neem een kaars en een kandelaar om te oefenen, maar die zijn al snel een deel in ijs veranderd. Twaalf seconden moet ik het volhouden. Twaalf seconden moet ik mijn krachten onder controle houden. Twaalf lange, wrede seconden. Ik sta wat heen en weer in mijn kamer te lopen, mijn krachten onder controle proberen houden. Als er plots iemand op mijn schouder tikt. Ik draai mij om en schrik zo hard dat ik tegen de kast val en de kandelaar omstoot. Het is Jack. Na al die jaren staat hij plots voor mij.
"Hallo sneeuwvlok, je ziet er goed uit."
"Wat... Waarom... Waar..." Zeg ik terwijl ik bibber op mijn benen. "Wat doe je hier? Na al die jaren."
"Ik... Ik had geen keus."
"Geen keus? Onze belofte dan? Je had me beloofd me nooit in de steek te laten! Je liet me in de steek wanneer ik je het hards nodig had. Hoe kon je."
"Het ging gewoon niet!" schreeuwt hij over heel de kamer. Gelukkig dat niemand hem kan horen of zien.
"Princess het is tijd om te gaan." Hoor ik George zeggen.
"Ik moet gaan. Jij zou dat beter ook doen." Zeg ik terwijl ik de kamer verlaat. Hoe kon hij dat doen. Ik moet het onder controle houden. Nu is het moment. Ik wandel het kerkje binnen waar alles zal gebeuren. Links en rechts zit het vol met mensen. Ze kijken allemaal naar mij, maar ik kijk gewoon naar voor. Ik sta vooraan de kerk. Ik zie Anna, ze ziet er zo gelukkig uit, zo vrij.
George komt met de kroningsbol en de koningsstaf. Ze liggen op een kussen. Ik wil ze nemen maar plots fluistert George: "Koningin, de handschoenen!"
Ik dacht dat hij het zou vergeten, dat ik het nog kon redden met die handschoenen, maar nee. Nu komt het! De 12 seconden. Ik neem de staf en de bol en draai me om naar het publiek. George zegt een reeks in het Latijn. Ik kijk naar voor maar zie Jack in het raam boven de deur. Ik voel mezelf sneller ademen. Ik kijk naar beneden en zie dat de bol en staf zachtjes in ijs veranderen. Hij is net klaar en ik leg snel de bol en staf op het kussen. Hij zet een kroon op mijn hoofd. Nu is het officieel. Ik ben Koningin. Jack had het bijna voor me verpest! Ik ben zo boos op hem. Ik wandel naar buiten, ga naar het kasteel. Al de andere gasten gaan naar de hal, waar het feest zal plaatsvinden. Ik moet even in de gang wachten tot Willem me aankondigt, samen met Anna. Als ze op tijd is, want ze is hier nu niet bij mij. Ze zijn al volop aan het dansen. Als het eerste liedje eindigt hoor ik Willem zijn aankondiging doen: "Koningin Elsa van Arendel. Prinses Anna van Arendel."
Ze is toch op tijd. Ze zwaait eens naar de mensen en gaat 3 meter van mij staan. Willem neemt haar bij de schouder en zet haar naast me terwijl ze fluistert tegen Willem: "Weet u zeker dat ik daar moet staan want het is vast niet de bedoeling dat ik... ow oké."
De zaal begint te applaudisseren en dan gaat het feest verder. Anna ziet er zo nerveus uit. "hi!" zeg ik lief tegen haar.
"T-tegen mij? O... hi." Zegt ze nerveus.
"Je ziet er goed uit Anna."
"Jij ook, maar nog liefdevoller. Nee wacht niet voller, je bent niet voller, m-maar heel erg mooi!"
Ik schiet in de lach en zeg: "dankje! Zo dus dit is wat ze bedoelen met feestvieren."
"Het is warmer dan ik dacht."
"wat ruiker hier toch zo lekker?" We steken allebei onze neus in de lucht en zeggen samen: "Chocolade!" en we beginnen allebei te lachen.
"Uwe majesteit, de hertog van wezelbrug." Kondigt Willem aan.
"Wesselburg!" Roept de man luidkeels. Dan loopt hij naar voor en zegt: "Van Wesselburg, uwe majesteit. Als uw voornaamste handelspartner leek hij mij gepast om u te vragen voor uw eerste dans als vorstin."
Hij maakt een buiging en zijn pruik valt gedeeltelijk van zijn hoofd. Anna en ik lachen zo stil mogelijk en dan zeg ik: "Dank u, maar ik dans niet. Mijn zusje danst wel."
"Boft u even!" zegt de hertog! Voor Anna ook maar iets kon zeggen staat ze met de oude, kleine, magere man met het grijze haar op de dansvloer.
"Als u flauwvalt geeft u gewoon en seintje en ik vang u op." Zegt hij nog.
"Sorry." Fluister ik nog even. Ik kijk rond in de zaal naar de mensen die dansen. Het lijkt zo leuk, maar plots zie ik Jack staat in het midden van de zaal. Hij komt naar me toe en gaat voor me staan.
"Hallo koningin." Zegt hij lachend.
"Wat doe je hier nog Jack ik zei dat je weg moest gaan."
"Ik wilde niet missen hoe jij koningin zou worden."
"Ga weg! Ik wil je niet meer zien!"
"Luister, ik had geen andere keus! Ik moest weg. Hoe vaak moet ik je het nog vertellen."
"Je hebt altijd een keus Jack, maar je bent te ver gegaan."
Hij wilde zich omdraaien en weggaan, maar hij komt terug en zegt: "Ik heb je ouders zien sterven! Ik kon het je gewoon niet zeggen. Nadat ik die belofte had gemaakt ging ik naar je ouders schip om te zien als alles in orde was! Ik zag het schip zinken en ik kon er niets aan doen!"
"Waarom doe je dan alsof er niets gebeurt is!"
"Ik wilde je niet van streek maken."
"Dat is dan niet gelukt! Ga weg Jack, ik wil je niet zien!"
Hij vliegt weg! Zonder om te kijken verlaat hij de zaal.