Frozen, het ware verhaal.

hoofdstuk 10

Hoofdstuk 10

Langzaam word ik wakker. Ik zit alleen in de ziekenkamer. Ik ga recht zitten en bedenk dat Jack en de anderen waarschijnlijk in gevaar zijn. Hoe kon Jack dat doen? Ik sta recht en neem de stok die ik in het bos vond en loop naar de deur. Als ik hem open doe zie ik North aan een tafel zitten samen met Tooth en Zandy. Hij houd zijn hand aan zijn hoofd en leek droevig. Dan hoort hij dat ik buiten kom en hij zegt: “Elsa, alles oké?”
“Met mij alles goed! Wat is er mis?” vraag ik North.
“Laat ons zeggen dat Jack en de anderen weer niet luisterden.”
“Ik heb ze proberen tegen houden, maar…”
“Hij gebruikte het zand van Zandy. We weten het!”
“Zijn ze al terug?”
“Nee! We zijn bezorgd.”
“Hoe lang heb ik geslapen?”
“Een dag denk ik.”
Wat? Zo lang! Er moet iets gebeurt zijn dat kan niet anders. “We moeten ze g… aah” Ik had plots het gevoel dat er een dolk in mij word gestoken. Ik val op de grond en Tooth, Zandy en North komen naar me toe!
“Er is daar iets gebeurt!” zegt Tooth. “Dit is niet in orde!”

Niet veel later komt er een gat in de grond. Jack, Bunny en Rapunzel springen uit dat gat.
“Elsa!” zegt Jack terwijl hij me op de grond ziet zitten.
“Wat is er gebeurt?” vraagt North.
“We gingen in Pitch zijn kasteel, er was niemand en dan zagen we Elsa haar ketting op de grond liggen, maar hij is gebroken.” Dat is waarom ik zo’n pijn heb. De pijn verminderd. Ik ga recht staan, maar leun tegen Jack. Hij haalt de ketting uit en geeft hem aan mij.
“Ik ga even naar buiten.” Zeg ik met tranen in mijn ogen.
“Ik ga mee.” Zegt Jack, maar dan zegt North tegen Jack: “Nee Jack laat haar even alleen.” Jack knikt en ik ga naar buiten. Ik wandel met mijn stok een bergje op. Tot ze me niet meer kunnen zien. Ik zet mij neer in de verse sneeuw en kijk naar mijn ketting. Hij is in twee stukken. Hoe kon dit gebeuren? Waarom heeft Pitch dit gedaan? Ik zal mijn krachten nooit meer terug krijgen.
“Ben je verdrietig koningin?” hoor ik een duistere stem zeggen. Ik ga recht staan, draai me om en zeg: “Pitch. Wat doe jij hier?”
“Ik ben hier voor zaken.” Zegt hij terwijl hij met wat zwart zand in zijn handen speelt. “Ik kan je je krachten terug geven!”
“Wat?”
“Ik kan je krachten terug geven, de ijskrachten waar je zo van houd!”
“Wat wil je van me?” vraag ik hem koud.
“Ik vraag niet veel, enkel dat je…”
“Wat?”
“Dat je aan mijn kant komt!”
“Wat?! Ik dacht het niet!” zeg ik zelfverzekerd.
“Dus je wil een beschermer zijn? Zonder krachten? Grappig, zo’n beschermer heb ik nog nooit gezien.”  
Een traan rolt langs mijn wangen, maar dan zeg ik: “Liever een beschermer zonder krachten, dan een Beschermer aan jou kant.” Wanneer ik dat zeg kijkt hij me recht in de ogen en zegt: “Oké dan, blijf dan zonder krachten.” Dan verdwijnt hij, verschijnt achter mij en schiet zand naar mij zodat ik tegen een rots vlieg en in een klif naar beneden val.
“Daar zit je goed.” hoor ik hem nog zeggen en dan verdwijnt hij.

Ik ben niets meer waard, niet als beschermer, niets voor mijn zusje, gewoon niets. Dan zie ik mijn ketting liggen, in de verte. Ik kan niets voor mijn rijk in Arendel, maar misschien wel voor de beschermers en voor de kinderen! Ik neem mijn ketting in mijn handen,  hou de twee stukken tegen elkaar en concentreer me, maar het werkt niet! “Ik mag niet opgeven!” denk ik in mezelf. Ik probeer het opnieuw en denk aan alles en iedereen die ik wil beschermen! De twee stukken beginnen licht te geven en hangen dan weer aan elkaar.

“Het is gelukt!” ik doe de ketting om mijn nek en voel hoe al mijn kracht langzaam terug komt. Ik druk op mijn parel en vlieg uit de klif terug naar de werkplaats van North.