Perfect Distraction

32. Wakas

Mia:

I got so speechless.
Hindi ko mapakalma ang pintig ng puso ko, lalo na ng alalayan niya ako
papunta sa isang yatch.

Mi Fuentebella ang pangalan na nakikita kong nakasulat doon. Darn it.
Kid really has his own ways to get through me.

Hindi na rin ako tumutol. Para akong papel na nagpapatianod sa agos ng tubig.

Isang candle lit set up ang nakita ko sa isang parte ng yate.

Kid is slowly guiding me.
Maraming maliliit na colorful led candles ang nakailaw at nakaayos sa paligid ng isang hallway.

Naramdaman ko ang panlalamig ng kamay ni Kid na nakahawak sa isa kong kamay.  Tinanggal niya na ang posas pagkaakyat namin sa yate.

Napatingin ako sa kanya at nakitang kabadong-kabado ang mukha niya.

"Why are you nervous?" I asked him.

"Let's go upstairs." tanging sabi niya.

"But it's kinda pretty here." Nilingon ko ang mga ilaw habang hinahatak niya na ako paakyat.

"I..I have something to show you."
Nagpatianod muli ako sa hila niya.

Nang makarating kami sa itaas ng yate ay itinalikod niya ako sa handrails. Kahit gusto ko sanang tanawin ang mga kandila sa ibaba ay hindi ko na nagawa. Kung sabagay, mas magandang tanawin ang adonis na nasa harapan ko. 😂

"Mia..it's been so long since you've been gone, since you left me hanging.
Mia, sana sapat na iyon para mapatunayan ko sa'yo na wala ng iba. You are the only girl for me since the day I see you from deep within. I could see someone else and be with someone else for the past years, but I didn't do it. I couldn't just do it Mia. Masyado kitang mahal. Hindi kita kayang pakawalan, Mi. So I'm sorry. Alam kong ayaw mong maging parte ng pamilya ko pero Mia..gustong-gusto kong maging parte kita. Gusto kong maging parte ako ng buhay mo."

Hinawakan niya ako sa balikat at marahang pinihit paharap sa handrails.

"Please say yes."
Ayoko na sanang tumingin sa mga kandila dahil mas gusto ko ng tingnan ang mapupungay niyang tingin sa akin pero dahil sa ibinulong niya ay napasulyap ako sa ibaba.

My eyes grew wide. Ang mga led candle lights pala ay mga nakapormang letra.
"Be my wife. YES."

Pinanliitan ko siya ng mga mata. "Bakit ganyan ang nakasulat?"

He laughed. "Why? What's wrong with that?"

"Bakit may YES dun?"

Humalakhak na naman siya. Ang haba ng tawa niya. Sayang-saya?!

"Thank you Lord! She said YES." He screamed.

Napatapik ako sa noo ko. "You are crazy, Kid."

"That's called a stategy, Mia. See..you said yes. Now you have to keep that promise until we made it to the altar."
Napailing-iling ako sa kanya.

"And the Altar is just right there in the other cabin. So..are you ready?"
Napanganga ako ulit.

"N-Nandito?"

Nang tumango siya ay mas lalo akong hindi makapaniwala.

"P-Paano?"

"Because I know you will say yes. So I have it all prepared."

Hinampas ko siya sa braso. "Stop tripping on me, Kid Fuentebella! Umuwi na tayo."

He smiled sheepishly. "Yes wife, uuwi tayo pagkatapos ng kasal."