Yasak Sevgilim | FİNAL OLDU

Bölüm 2

2.Bölüm

"Deniz..."

🥀

"Alaca Hanım, kahve ister misiniz?" Diyerek odamın kapısından kafasını uzatan Sude'yle şakaklarımda ki parmaklarımı indirdim.

Başım çok feci bir ağrıyla sızlıyordu.Migrenim yine başıma bela olmuştu.

"Olur, sert bir kahve olsun." Diye sorusunu yanıtladım.

Ellerimi masaya koyup avuç içlerimi inceledim.Sonra kendi kendime güldüm.

Zeynep'in çalıştığı şirkete gideli 1 buçuk hafta olmuştu.

Ve onunla...Asaf Bey ile tanışalı.

Ne kadar dirensem de her gün aklımda dolanıp duruyordu.Sebebsiz...

Tekrar tıklatılan kapının ardında ki kişiye gel diyerek oturduğum sandalyem de geriye yaslandım.

Sude içeriye girerek elindeki fincanı önüme bıraktı.Ona gülümseyerek baktım.

Sude üniversite üçüncü sınıf öğrencisiydi ama maddi durumlarından dolayı okulunu dondurmuştu.O da benimle aynı mesleği yapmak isteyen biriydi ama şartlar el vermemişti , ne kadar ona destek olacağımı okuluna devam etmesini söylesem de 'bir sene daha gitmeyeceğim hem sizin yanınızda tecrübe edinmiş oluyorum'demişti.

"Teşekkür ederim,kaç kişi kaldı görüşeceğim."Diye sordum.Benim işim çocuklarlaydı.Ben onların psikologları,öğretmenleriydim.

"Son bir danışan kaldı,ama bu sürekli görüştüğünüz çocuklardan biri değil ilk defa randevu aldı geçen hafta." Diye beni bilgilendirdi.

Başımı sallayarak onu onayladım.Yeni çocuk demek yeni arkadaş demekti.Çocuklar benim hastam değil arkadaşlarımdı.

Sude odadan çıkınca kahvemden bir yudum aldım.Bu bir hafta içinde Zeynep ile pek görüşemiyorduk çünkü çok sıkı çalışıyordu.Hatta aradığımda geç saatlere kadar mesaiye kaldığını bile söylemişti.Çok önemli bir iş aldıklarını ve hafta sonu olacak şirketin yıl dönümü davetine yetiştirmeleri gerektiğini söylemişti.

Asaf Bey...Çok disiplinli bir patronmuş yani Zeynep öyle anlatmıştı.

Aklıma düşen derin mavi gözleri düşünmemem gerekiyordu ama o oyuncu gülüşü ,güzel sesi aklımdan çıkmıyordu.

Yutkunarak kahve fincanımı masaya bırakıp ayağa kalktım yukarıya toplanan siyah dizlerime kadar gelen ve bedenimi tamamen saran kalın askılı elbisemin eteğini aşağıya çekiştirdim.

Odadan çıkıp beyaz koridorda ilerledim.Kliniğim tıpkı benim gibi özel kliniklere ev sahipliği yapan 15 katlı bir binanın 7.katındaydı.Her yeri kendi zevkime göre sade ve beyaz renkle döşemiştim.Odam da işlek caddeye bakan boydan cam ,masam ve  gelen kişilerin oturması için karşılıklı iki koltuk dan oluşuyordu.

Kapının girişine Sude'nin masasına ilerlediğim de orada olmadığını gördüm,sağda ki mutfak kapısının ardından gelen seslerle orada olduğunu anlamış oldum.Saçlarımı omzumdan geriye atarak bekleme salonunda ki camın önüne giderek caddeyi izledim.

Az sonra bulunduğum binanın önüne siyah lüks bir cip yanaştı,içinden çıkanlara bakmadan gözlerimi karşı cadde de ki köpeğe çevirdim.