LITI SITE -Taekook

:49: Part 2 🐘

Ay merhabalar!.👉🏻👈🏻

Sizi çok özledim🥺🥺 kısa bir bölüm ama hemen yazmaya çalıştım hemen atmak için

Umarım seversiniz, sınavlarınız nasıl geçti? Nasılsınız? Sizi merak ediyoruuuym!!!

••••••

-Taehyung

Uçaktan inişimizden sonrası, benim için bir faciayken Jungkook keyiften dört köşeydi. Ta ki, tura katılmak için son adım olan aşılamaya gelene kadar. Ülke değiştirmenin yanı sıra, çöl ikliminde bir bölgeye ve daha da fazlası olan safari tur bölgesine gidiyor olmak, aşılamayı zorunlu kılıyordu. Bir bebekten farksız olan sevgilimse, indikten sonra bulanan midesini bile unutmuş, safari bölgesinin yakınına gitmek için binmemiz gereken otobüse bensiz binmişti. Filleri görme fikrinin onu heyecanlandıracağını biliyordum. Bacaklarını sallayıp duruyor, etrafına bakınıyordu sürekli. Bazen beni unuttuğunu anlayınca eliyle bileğime tutunarak yanında olduğumdan emin oluyordu. Öyle ya da böyle o yol bitmiş, çadırlı bir alana girmiştik işte.

Sıcaklık şimdiden beni bunaltırken Jungkook aşı fikriyle otobüse geri binmiş, sessizce yüzüme bakıyordu. Ama bu bakışını biliyordum ben onun. 'Aşkım beni kurtar.' bakışıydı bu. Çaresizce yüzümü izliyordu. Gülümseyerek son 20 dakikadır aşı yaptırmam diyen sevgilime tişörtümü sıyırdım. Bunu yüzüncü defa yapıyor olabilirdim.

''Yavrum bak ben de yaptırdım.''

Jungkook omuz silkti çocuk gibi. Kızamıyordum bile. Beni uğraştırması, peşinden koşturması beni bıktırmıyordu bile. Sadece herkes yavaşça yaptırırken Jungkook inat ediyordu. Kimse onu beklemezdi ve insanlar azalmıştı bile. Jungkook sanki acıyormuş gibi dudaklarını omzuma bastırmış, aşı olan yerden öpmüştü. Bu tatlılığı onu içime sokma isteğimi artırıyordu. Bebek gibi davranması başkalarına nasıl gelirdi bilmezdim, ama kesinlikle ben ona aşık oluyordum. Kolunu tutarak otobüse giren küçük kız çocuğu ise, uçakta gördüğümüz kızdı. Bıkkınca yanımıza gelmiş, kendi koltuğuna oturduktan sonra arkasını dönerek Jungkook'a bakmıştı.

''Aşı travması için biraz büyük değil misin sence de?''

Dudağımı birbirine bastırarak gülmemeye çalışırken Jungkook çirkef bir çocuk gibi kaş çatıp ona söyleniyordu. Oflayarak ayağa kalktım. Bu onun son şansıydı ve buna ikna olması için biraz sert çıkmam gerekse bile yapacaktım.

''Kalkıp benimle oraya gelirsen, seni kucağıma alacağım. Doktor da aşını yapacak. Gelmezsen de, geri dönüş bileti alacağım.''

Cevabını beklemeden saçlarından öpmüş, otobüsten inip pantolonumu çekmiştim. Sürekli oturduğum için yukarı toplanmıştı ve çirkin duruyordu. Sıcak hava, uzun saçlarımla birleşerek ensemi yaksa bile, soğuktan iyidir diye düşünüyordum. Kaç dakika boyunca bekledim bilmiyordum ama bir pet şişeyi bitirdiğimde, otobüsten inen tatlı sevgilim hemen dibimde bitmişti. Arkasından inen küçük kız ise bana baş parmağını kaldırmıştı. Kıkırdayarak belime sarılan sevgilimin boynunu öptüm.

''Çok acırsa ne olacak Taehyung?''

''Öpeceğim.'' derken onu çadıra doğru çekiştiriyordum. Doktorlardan biri bize gülümsemiş, eliyle boş sandalyeyi göstermişti. Kulaklarımda sadece Jungkook'un sesi vardı. Pür dikkat beni izliyor, etrafına bakmıyordu bile. Doktorun gösterdiği sandalyeye önce ben oturmuş, bacaklarımı aralayarak dizime çekmiştim Jungkook'u.

''Gel bebeğim.''

Dudaklarını büzerek dizime yan bir şekilde oturdu. Tek eli hemen boynumu bulurken, kendinde alnım ve saçımı öpmeye başlamıştı. Gerilmesini anlıyordum, sakin hareket etmeye çalışıyordum. Eldivenini takan doktor bize bakarken tek kaşı havalanmıştı. Anlayışlı olmasını umut ederek sevgilimin kolunu sıyırdım.