Forever Took So Slow

Epilogue

Epilogue

To Infinity And Beyond

*Drake’s POV*

“Yuri!”

“Daddy!”

“Yuri, where’s  your little sister?”

“She’s right there, Daddy.”

“Ah. Good boy. Keep an eye to you little sister.”

“Yes, Daddy.”

Wow. English speaking. Hahaha. Sosyal na eh. Joke. Pa’no ba naman kasi? Mga anak niyo sa ibang bansa na lumaki. Dejoke. Vacation lang ‘to. Sinasanay lang namin silang mag-English pero marunong din silang mag-Tagalog. Este, mag-Filipino.

It’s been five years na, actually. Dalawa na anak namin. :-)

‘Yung panganay ay si Josiah Uriel Capilli Angeles. Nickname: Yuri. 5 years old na siya ngayon. Nag-aaral na ng Nursery sa isang private school. For now, private school muna siya pero pagdating ng elementary, ililipat na namin siya sa isang public school. Wala lang. Ayaw kasi naming sanayin sa pagiging sosyalin ‘yung mga anak namin. Dapat matuto sila na maghirap para malaman nila ‘yung totoong ibig-sabihin ng buhay.

‘Yung pangalawa naming anak ay si Iryz Nicolette Capilli Angeles. Nickname: Issy. 2 years old na siya ngayon. Yup! Three years ‘yung agwat nila ni Yuri. Well, family planning. Tsaka ayokong pahirapan ‘yung asawa ko. Hindi pa nag-aaral si Issy, pero kung ano man ‘yung plano namin kay Yuri, ‘yun din ‘yung sa kanya. Gusto namin maging fair sa dalawang anak namin eh.

Wala na kaming balak isunod diyan sa dalawa. Masaya na kami diyan eh. Hahaha. Ang hirap din pala magka-anak kasi kailangan mo talaga silang bantayan. Lalo na ngayong bata pa sila. ‘Di mo rin maiwasan ‘yung pag-aaway no’ng dalawa kasi nagseselos minsan ‘yung isa.

Kami ni Jerika, we keep things fair. ‘Di porket lalaki, kakampihan ko na o kaya ‘di porket babae, kakampihan niya na. Baka kung ganyan, mag-away pa kaming dalawa. Mahirap na ‘yun ‘di ba?

“Hi, Hun.” Sabay kiss sa cheeks. “Nasa’n na ‘yung mga bata?”

“Nando’n sa may playground. Naglalaro.”

“Ah. Good. Good.”

Nakalimutan kong sabihin sa inyo. Nasa may park pala kami ngayon. Saturday eh! Ito lang ‘yung araw na pahinga namin.

Naglakad-lakad kami sa paligid ng playground. Naghahanap ng magandang spot. Ang sarap ng simoy ng hangin doon. Presko. Parang... hangin sa probinsya sa Pilipinas.

“Tara do’n tayo sa may swing!”

“Teka! Pa’no ‘yung mga bata?” Grabe talaga ‘tong asawa ko oh.

“Chill. Malapit lang naman tayo sa kanila eh. Ayun oh.”

“Oo nga, ano? Sorry.”

“Ikaw talaga. Masyado kang kabado.”

“Sorry ha! Mahal na mahal ko ‘yung dalawang batang ‘yun eh!”

“Mahal na mahal ko rin naman sila ah!”

“Oo nga! HAHAHAHAHA!” Then, silence. Hahaha. Wala kang ibang maririnig kun’di ‘yung mga huni ng mga ibon. ‘Yung tawanan no’ng mga bata. ‘Yung mga dahon na hinahangin. Tsaka... ‘yung tawa ni Jerika na cute. Hahaha!