Chapter 8
12 : 51
*Eunice’s POV*
“Eunice… ayos ka lang?”
“Naman!” sabay fake smile. “Kailangan ko lang siguro ng sariwang hangin.” Sabay tayo. “Pupunta lang ako sa roof top ah.”
“O…k? Sige. Magtatagal ka ba dun?”
“Hindi naman siguro.”
“Osige.”
“Drake…”
“O?”
“Pwede bang manghiram ng gitara?”
“Sus. Akala ko naman kung ano…”
“So… ano na?”
“H-Ha? A-Ah… wala akong gitara eh. ^___^V”
“Nu ba yan. Chos. Sige na. Akyat na ako.”
“Ingat.”
8:15 na pala. Hahaha. :)))) Hapon naman kasi talaga yung punta ko sa ospital kaya yan. Gabi na. weee… K. -_-
“Nasan ka na ba Lucas…”
Gusto kong isigaw yung mga sinasabi ng utak ko kaso… baka pagalitan ako nung guard. Pababain pa ako dito. Chos. Kaso sa mga movies dba, sumisigaw yung mga main characters para malabas yung galit sa kanila, or yung lungkot nila. Kaso ang weird… kasi hangin yung pinapagalitan nila.
Ay, mas baliw pa nga ako sa kanila eh. Kasi kinokontra ko sila eh… proven na naman yun na effective na pampawala ng galit/lungkot. :)
“LUCAAAAAAAAAAAAAAS!! NASAN KA NA BA KASI?!?! HINDI KA MAN LANG NAGPAALAM SA AKIN… KAHIT NA HINDI NAMAN KAILANGAN!! PERO SOBRA SOBRA KASI AKONG NAG-AALALA SA’YO EH!! BUMALIK KA NA NGA DITO!! MAY GUSTO PA AKONG SABIHIN SA’YO EHHHHH!! MARAMI PA!! LUCAAAAAAAAAAAS!!”
*plok*
“Bumalik ka na… please…”
*plok*
“Mahal na mahal kita, Lucas Mendrez…”
BINABASA MO ANG
Forever Took So Slow
Fiksi Remaja[Accidents Happen Sequel | Tagalog | Completed] Yung pangako niya, akala ko matutupad niya talaga. Umasaa lang pala ako sa wala. </3
