I'm Sorry I Broke My Promise (COMPLETED)

CHAPTER 20

🌼SAMARAH POV🌼

"sam oks kalang ba? " tanung ni ate
Tinignan ko naman ito nakalimutan kung kasama ko pala si ate

"ok lang ako ate anu kaba sanay na ako sa ganito "pilit kung ngiting sagot dito habang pinupunasan ko yung mga luha ko

Niyakap ako ni ate na mas nagpahagulgol saaking pag iyak

"kung hindi mo na kaya sam tumigil kana wag mo pahirapan ang sarili mo dahil sa huli ikaw lang din ang mahihirapan"saad nito

"alam ko naman yun ate e pero nangako ako na hindi ko siya iiwan, nangako ako na kahit magbago man ang lahat sa aming dalawa d ko aalis sa tabi niya "

"hay naku sam bahala kana nga kung ayaw mo siyang iwan pero kung gusto mo nang kausap wag kang mahihiyang lumapit saakin, parang kapatid narin kita at nasasaktan akong makitang nagkakaganyan ka"saad ni ate umalis naman ako sa pagkayakap dito at inayos ko ang sarili ko at ngumite dito

"oo naman ate "sagot ko dito

"oh sige maiwan na muna kita a pupuntahan kulang ang mga bata "paalam ni ate tumango naman ako dito

Pag kaalis ni ate ay bigla kung naisip pumunta sa lugar kung saan kaming laging pumupunta ni kurt nung college palang kami

Kayq naman nag paalam muna ako sa kambal naalis muna ako

"mommy bumalik ka agad ah"saad ni shamarah

"oo naman anak wag kayong makulit ah "saad ko dito at hinalikan silang dalawa sa pisnge bago mag paalam na aalis

Fast Forward

Pag kadating ko naman sa tagpuan lagi namin ni kurt dati ay napaupo nalang ako sa ugat ng puno at napaluha

Nasa mataas na pwesto itong lugar makikita mo dito ang mga nagtataasang building sa baba at malamig din ang simoy ng hangin kaya nga nagustuhan namin ni kurt ang lugar na ito

"hmmmm "napabuntong hininga nalang ako habang tinatanaw ang magandang view mula sa baba

Ang tagal narin nang makabalik ako dito pero first time na ako lang mag isa dati kasi ay laging kasana ko si kurt tuwing pupunta kami dito

Ang lugar na ito ang saksi sa kung gaano namin kamahal ni kurt ang isa't isa or i should na ako lang pala ang nagmamahal saaming dalawa kasi lahat ng mga pinakita ni kurt ay pawang kasinungalingan lamang

Tumayo ako at hinawakan ang puno kung saan nakaukit ang pangalan namin ni kurt

"kurt bakit hhhh ganito hhhh bakit mo pa pinakitang napa ka importante ko sayo kung hindi mo hhhh naman pala talaga akong totoong mahal bakit hhhh iniwan mo akong naguguluhan sa lahat ng pakitang tao mulang napagtrato sakin hhhh, bakit kurt hhhhh!!!! " sigaw ko

Napaupo nalang dahil sa subrang sama ng loob ko

Hinawakan ko din yung kwentas. Na binigay ni kurt at naalala ang mga sinabi nito nang ibinigay niya ito sa aking at sa lugar din na ito

Flashback

"sam i really love thank for always there in myside kahit na ang payat payat ko na at nalalagas narin ang buhok ko at hindi na ako gwapo nandyan ka padin "saad nito habang nakaupo sa wheelchair meron kasing cancer si kurt  at bukas narin ang operadyon niya kaya naman inaya ako nitong pumunta kami sa lugar na paborito naming dalawa

"anu kaba kurt kahit na ganyan ka mahal na mahal kita at hindi yun magbabago promise" saad ko sa kanya habang nakaluhod ako sa harap niya para mapantayan siya

"kaya mahal na mahal kita e, siya nga pala may regalo ako sayo"sabi nito

"anu yun ?"nakangite kung tanung

May kinuha naman ito sa bulsa niya at nakita kong medyo may kaliitan itong box binuksan niya at tumambad ang emerald na kwentas subrang ganda nito at masasabi ding napakamahal

"nagustuhan mo ba ?"tanung nito tumango naman ako

"matagal ko na itong binili nung nagbakasyon kami sa france nang makita ko kasi to unang pumasok sa isip ko ay ikaw at siguradong bagay na bagay ito sayo kaya binili ko "masayang saad nito

"halika isusuot ko sa iyo "sabi nito lumapit naman ako dito at sinuot niya sakin ang kwentas"

"ang ganda "sabi ko habang hawak hawak ko ito

"bagay na bagay sayo sam promise me na hindi mo yan tatangalin o wawalain kasi pag tinanggal mo yan ibig sabihin nun ay hindi mo na ako mahal at magagalit ako pag ginawa mo yun" medyo lumungkot ang mukha nito nang sinasabi niya iyon

"anu kaba d ko to tatangalin nuh mahal na mahal kaya kita kaya please mag pagaling ka ah" sabi ko habang tumutulo narin ang luha ko

"oo naman magpapagaling ako papakasalan pa kaya kita at mag kakaroon pa tayo nang madaming baby " natatawang sabi nito

"hhhh pero kurt natatakot ako bukas na ang operasyon mo paano kung hhhh hindi mo kayanin di ko yata makakaya pagnawala ka hhhhh" iyak ko dito

"shhh tama na promise kakayanin ko i love you samarah flair" sabi niya at hinalikan ako

Tinugon ko din ang halik nito

"i love you too din kurt" sabi ko nang maputol na ang halikan namin

"tara na ihahatid na kita sa ospital para makapag pahinga ka "sabi ko tumango naman ito

Nang makababa kami ay nakahintay nadin ang driver at bodyguard ni kurt nandun din ang personal nurse nito inalalayan namin si kurt papasok nang kotse

Nang makarating kami sa hospital ay agad ding nakatulog si kurt siguro sa pagod

Kinabukasan ay ito ang araw ng operasyon ni kurt

"hhhh kurt please kayanin mo ah "sabi ko dito

"oo naman sami pero gusto kung marinig na mangako kang d mo ko iiwan kahit anung mangyari kahit na magbago man ang lahat wag mo akong susukuan " sabi nito

"pinapangako ko hhh kurt na di ako hhhh aalis sa tabi mo kahit anung hhh mangyari promise" umiiyak kung saad ngumite naman ito

"anak please kayanin mo ah dito lang kami hihintayin ka namin "sabi ni tita kay kurt habang niyayakap ako ni tita

"yes mommy" ngiting sagot ni kurt

"maam excuse me lang po naghihintay na si doc sa operation  room "saad naman ng nurse tumango naman kami

Inakay narin si kurt papuntang operation room nang makapasok ito ay naiwan kami sa labas

"its ok iha magtiwala kalang kay kurt malalampasan niya ito"sabi ni tita at niyakap ako niyakap ko din ito pabalik

Ilang oras din kaming naghintay bago matapos ang operasyon naging maayos naman ito

Back to present

Iyak lang ako nang iyak habang inaalala ang lahat ito ang rason kung bakit d ko magawang iwan si kurt

"mahal mahal kita kurt hhh please bumalik kana hhhh"mahina kung saad habang hawak hawak ang kwintas