I'm Sorry I Broke My Promise (COMPLETED)

CHAPTER 36

🌼 SAMARAH POV 🌼

Kakadating lang namin sa pilipinas kinuha narin ng mga bodyguard ni kurt ang mga gamit namin at pinasok sa sasakyan

Sumakay narin kami sa isa pang sasakyan at katabi ko si autumn at makikita sa mukha nito na malalim ang iniisip niya

Bakit kaya napapayag agad ni kurt itong sumama nung nakaraang pag uusap nila ay nagmamatigas pa siyang sumama ah? tanung ko sa isipan ko

Paniguradong may ginawa si kurt saad ko ulit

--------------------

Isang oras din at nakarating na kami sa bahay ng pamilya ni kurt

Biglang nanikip ang puso ko dahil naalala ko yung mga ginawa saakin ni tita

Nakababa na silang lahat sa sasakyan pero nanatili parin ako ditong nakaupo sa backseat

" sam" tawag saakin ni autumn
Napabuntong hininga nalang ako bago bumaba kinakabahan ako pag nakita ako ng mama ni kurt

Agad kaming sinamahan ng mga katulong pumasok sa loob . At pagkapasok namin ay agad na sinalubong ng pamilya ni kurt sila

" oh my grandchild " masayang sabi ni tita at niyakap ang kambal sunod lumapit ito kay kurt at kay autumn at napataas ang kilay nito ng makita ako

"gosh anung ginagawa ng babaeng ito dito? " tanung ni tita

" ma, pinasama ko siya para sa mga bata" tugon ni kurt

" anak hindi mo na sana pinasama yan kaya naman natin mag hired ng magbabantay sa kambal "

" Mas gusto kung siya ang magbantay sa mga bata" sagot ni kurt kaya napatingin ako dito at tinignan din ako nito at ngumite ito

Dahilan para bumilis ang tibok ng puso ko
Self wag kang magpadala sa ngite nya please saad ko sa isipan ko

" Sam " bati ni ate dahilan para matigil ang pag iisip ko

"ate ashly" bati ko din dito hinila ako ni ate palaabas ng bahay at agad akong niyakap nito niyakap ko din ito

" i miss you sam, bakit d ka manlang nagparamdam, tinawagan kita nung araw ding pinalayas ka ni mama pero hindi kita macontact im sorry kasi wala akong nagawa nung mga araw na iyon " paghihinging patawad ni ate

" ok lang ate, pasinsya ka narin ate naging busy din kasi ako sa paghahanap kila kurt sa new york"

" pumunta ka sa new york? "

"oo ate 2 years din akong nag hanap kila kurt"

" kahit ako ay hindi ko alam kung saan sila sa new york, tinanong ko rin sila mama pero hindi nila ako sinagot"

" by the way sam paano mo sila nakita? " pahabol nitong tanung

" accidenting nakita ko sila sa mall ate " tumango naman ito sa sagot ko

" nabalitaan kung buntis daw si autumn pero iba daw yung ama ng dinadala niya?"

"tama ate"

" kung ganun bakit kasama niyong umuwi yun?"

" kurt love her so much even the twins they wont let her go "

" siguro subrang mahal talaga ni kurt yung babaeng yun, na kahit may nagawa itong mali sa kanya tanggap niya parin ito" napayuko nalang ako sa sinabi ni ate

Kahit naman ako nararamdaman kung mahal nga talaga nito si autumn

"im sorry sam hindi ko dapat sinabi pa iyon " paumanhin ni ate

"no ate ok lang, tama din naman ang sinabi mo e , ang dapat ko nalang pagtuunang pansin ay ang mapalapit saakin ang kambal"

"why anu bang meron sa kambal, at by the way san nanggaling yang pasa sa nuo mo ?" tanung nito habang nakatitig sa nuo ko nakalimutan ko pala itong lagyan ng foundation nagmamadali na kasi kanina kaya d ko na nalagyan

"dont tell me sinaktan ka ni kurt!! " sigaw nito

"no ate, ang kambal ang may gawa nito" malungkot kung saad

"hah!!  Paano nangyari yun? " nalilito nitong tanung

" nung nagkita kami ng kambal subrang galit sila saakin, sinasabi nilang ako daw ang dahilan ng pagkasira ng pamilya namin" mahina kung sabi

"napakatarantado ni kurt minapulita niya ang utak ng kambal para kamuhian ka at sigurado akong may binabalak syang masama laban saiyo kaya kanya sinama dito" saad ni ate

"wala naman siguro ate, baka gusto niya lang talaga na magkabati kami ng mga bata"

"pero mag ingat ka parin sam " paalala nito tumango naman ako

"tara pasok na tayo " aya nito sumunod naman ako

-----------------------

Pagkapasok namin ay wala ng tao sa sala siguradong nasa dining area na sila kaya dun na kami dumiretsyo ni ate

Pagkadating namin ay nag uumpisa palang silang kumain kaya naupo narin kami ni ate

"its nice to see you sam" nakangite sabi ni tito

"ako din po tito"

"oh siya kumain kana iha wag kang mahiya" saad nito tumango naman ako

"psst kailan pa ba siya nagkaroon nang hiya" rinig kung sabi ni karry

"karry !" saway ni kuya dito

"so kurt anak kailan ang kasal niyo ni autumn sana naman ngayon hindi na madelay diba?" biglang tanung ni tita dito

"a soon as possible mom" seryosong sabi ni kurt habang nakatingin kay autumn na nakayuko lang

"pasensya na po kayo pero hindi ko po mapagbibigyang ang hinihiling niyong kasal" biglang saad ni autumn at tumayo ito na nagpagulat saaming lahat

"what do you mean autumn,diba napag usapan na natin ito?"   galit na tanung ni kurt at tumayo narin at hinawakan nito ang kamay ni autumn

"im so sorry po pero gusto po muna magpahinga, excuse me po " saad nito at tinanggal ang pagkakahawak ni kurt sa kamay niya at umalis naiwan naman si kurt na nakatulala lang kaya agad itong dinamayan ng mommy niya

"anak its ok baka pagod lang talaga si autumn so let her rest for now" pero hindi naman kumibo si kurt sa sinabi ni tita

"yan bagay sayo karma is real talaga" biglang sabi ni ate kaya tinaasan siya ng kilay nila karry at tita

"mommy totoo naman ang sinasabi ko na karma is real diba sinaktan niya si samarah so sinaktan din siya ni autumn will deserve naman talaga kasi" matapang na sagot ni ate

Bilib talaga ako kay ate kasi hindi siya natatakot sa mommy ni kurt

" alam mo kuya baka ka minamalas kasi nagdala ka ng malas sa bahay " biglang saad ni karry at tinapunan ako ng tingin nito

" alam mo karry hindi malas tawag dyan tawag  dun karma kaya tigilan mo narin yang pag uugali mo naganyan kasi baka karmahin kadin" sabat ni ate tumahimik naman si karry

Kung mas suplada kasi si karry mas napakasuplada naman ni ate kaya wala silang magawa kay ate eh

"stop it guys, let just continue eating" saway ni kuya

Sumunod naman kami sa sinabi nito at tumahimik na

-------------------------

Enjoy reading😘