I'm Sorry I Broke My Promise (COMPLETED)

CHAPTER 30

🌼 SAMARAH POV 🌼

Kinaumagahan ay maaga akong nagising at naligo

" besh aalis na muna ako ah dadalaw naman ako dito paminsan minsan" saad ko kay zerenity habang kumakain kami

"ok lang besh, ang mahalaga ay makuha mo yung kambal mo" ngite nitong sagot at nagpatuloy na sa pagkain ganun din ang ginawa

"nga pala besh paano ang trabaho mo? " tanung nito

Pinag-isipan ko narin yan ka gabi at napagdisesyunan kung magresign na nakapag ipon narin naman ako at ang talagang dahilan naman kung bakit ako nandito ay para bawiin ang kambal

" mag reresign na ako besh, baka pupunta nalang ako kay blake para personal na sabihin ang gusto kung mangyari" tugon ko dito tumango naman ito

Nang matapos ay nagpahinga lang ako at napagpasyahan ng umalis

" zerenity mag ingat ka dito ah chat mo ako pag may problema " saad ko dito

" ikaw nga ang dapat kung sabihin niyan e" natatawang tugon nito tumawa narin ako

Hay oo nga pala hindi magiging madali ang naging desisyon ko pero ito ang best way para madali kung makuha ang kambal

" sige na aalis na ako" paalam ko dito

" ikaw din besh " saad nito at niyakap ako

" bye" paalam ko ulit

Agad naman akong pumunta sa parking kung nasaan ang sasakyan ko hindi ko ito nagamit nung nakaraan dahil tinatamad ako magdrive

Agad ko pinasok ang mga gamit ko at pumasok narin sa driver seat at pinaandar ito

Pagkadating ko sa bahay nila kurt ay agad akong nagdoorbell agad naman itong bumukas at lumabas si manang

" hay po manang " bati ko dito

" hello din po maam, nasabi din pala ni maam na dito po daw kayo muna titira" saad ni manang tumango naman ako

Inaya narin ako ni manang na pumasok sa loob tinulangan niya narin naman ako sa mga dala kung gamit

" hi autumn " bati ko dito ng makita ko ito

Pero inirapan lang ako nito

" bakit ba kasi autumn pumayag ka na dito yan titira?" seryosong tanung ni kurt kay autumn

" gusto mo ba malaman kung bakit kurt" ngisi kung sabi dito at tinignan si autumn na parang nabigla sa sinabi ko

" kasi hon napag isipan ko rin naman kasi na karapatan din ni samarah na makasama ang kambal" biglang saad ni autumn na mas ikinangite ko

" bakit parang bumait ka sa babaeng yan?" naguguluhang tanung ni kurt

" hon please wag nang maraming tanung napag usapan na natin to kagabi diba " saad ni autumn

" oo napag usalan nga natin pero narinig mo ba akong pumayag! " sigaw nito kay autumn dahilan para mapayuko ang babae sus paawa ipik ang puta saad ko sa isipan ko

" hon im sorry hindi lang talaga ma process sa isipan ko kung bakit ka pumayag na magstay yang babae nayan" pag aalo ni kurt sa higad

" wow ang ganda naman manood ng drama hhh wala ba kayong pa popcorn jan" bigla kung sabi kaya tinaasan lang ako ng kilay nang dalawa

" alam niyo kung gusto niyo itulay yan pwede bang pakituro kung san yung room ko nakakasuka kasi yung atmosphere dito" saad ko ulit

" sumama ka sakin" malamig na saad ni autumn kaya sumunod naman ako dito nang makarating kami sa magiging kwarto ko ay agad itong nagsalita

"e delete mo na tinupad ko na ang gusto mo " saad nito

"ok " sabi ko at kinuha ang phone ko at pinakita ko ditong denelete ko nga ang video pero malas nya lang dahil may reserba pa ako hahaha saad ko sa isipan ko

" mabuti naman at may isang salita ka" maarte nitong sabi

" ang galing mo naman may ka live in ka na nga may boyfriend ka pa masyado mo naman ginandahan friend" sarcastic kung sabi dito

" ginawa ko na ang gusto mo kaya please kalimutan mo nalang ang nakita mo" saad nito
At umalis na

"what a bitch" singhal ko ng makaalis ito
Kala mo kung sinu maganda na pakalandi naman

--------------------------

Mag hahapon na nang mapagpasyahan kung lumabas ng kwarto

Pagkababa ko sa sala ay nakita ko ang kambal na masayang naglalaro

7 years old na ang kambal

subrang na mimiss ko na kayo anak nakikita ko man kayo at abot kamay pero feeling ko subrang layo niyo parin kailan kaya ang araw na ituturing niyo akong bilang totoong ina ulit kadi subrang miss ko na kayo mga anak saad ko sa isipan ko habang nakikita ko silang nagtatawanang dalawa naramdaman ko nalang na tumulo ang luha ko agad ko naman itong pinahiran at bumaba na at lumapit sa kambal agad naman silang tumigil sa paglalaro nila at tumahimik

Feeling ko tuloy wala akong space sa bahay na ito

"mga anak" tawag pansin ko sa kanila pero hindi nila ako pinansin at parang hindi nila ako nakikita

"hhhh huk twin hhhh miss na miss na kayo ni mommy alam niyo bang 2years na hhhh akong naghanap sa inyo dito hhhh masaya ako dahil nakita ko kayo ulit hhhh pero mas sasaya ako kung hindi niyo ako hhhh pakikitunguhan ng ganito hhhh huk kasi hindi ko kaya hhhh please twin" umiiyak kung saad

" Why are you saying that to us, did you think we would care" sagot ni sham

" anak hhhh naman wag naman hhh ako ganituhin, patawad kung nasampal kita kahapon hhhh hindi kulang kasi matanggsp yang pakikitungo mo hhhh saakin nakakawalang respito saakin iyon hhh" saad ko

" ikaw ang walang respito ,bakit ka pa nagpakita sana d mo na kami hinanap kasi masaya kami ng wala ka!" sigaw nito saakin

"hhhh hindi niyo alam hhhh kung anung pinagdaanan ko hhhh nung nawala kayo hhhh naiwan akong mag isa hhhh naiwan akong malungkot na iwan akong nasasaktan hhhh, hindi niyo alam hhh kung mas gaano niyo ako sinasaktan hhhh sa ginagawa niyo sa akin ngayon hhh"

" alam mo tama na!! Masaya na kami sa anung meron kami hindi mo ba narinig ang sinabi ni sham na hindi ka namin kailangan kaya umalis kana dito!! " sigaw ni zach at umalis na sila at naiwan akong subrang nasasaktan

Nabuhay lang ba ako para saktan ng mga taong minahal ko ng subra?  Tanung ko sa kawalan

"Dahil hhhh kung nabuhay lang ako hhhh para maramdaman hhhh tong sakit na ito bakit hindi nalang ako namatay ng hindi ko na nararamdaman ito, kung wala na itong katapusan kuhain niyo nalang ako kasi hhh hindi ko na kaya hhhh hindi ko na kaya hhhh anu pa bang saysay kung hhh maiiwan lang din naman akong mag-isa diba?
Alam mo yung lahat hhh sila nakabangon at nakapagsimula na pero hhhh ako nakakulong parin sa nakaraan at hindi hhhh alam kung paano makakawala hhhh" mahaba kong saad habang nakayuko at nakasandal sa tuhod ko habang umiiyak

----------------------------------