●KIRIK DÜŞLER ÜLKESİNİN HAYALPEREST İNSANLARI●(°Yarı Texting°)[ASKIYA ALINDI!]

•》1《•

Öncelikle nasılsınız? Cesaret edip yorumlara iyiyim veya kötüyüm şu yüzden yazarsanız çok sevinirim,'iyiyim' deyip beni kandırmanızı istemem doğrusu.🌼

Cesaret edin,ama kaybettiğinizde de olsun o cesaret,iki yenilgiye kanıp ortadan kaybolan cesaret değil hevestir.Hemde tek nefeslik heveslenderdir.Göğsünüzü gere gere "benim yenilgim,ben yenildim" diyebilmeniz dileğiyle...

○●○

"Naber amip kılıklı nassın bakem?"

Dolabındaki yeşil atkısını aramakta olan Evrim,duyduğu sesle daha doğrusu cümlenin içinde barındırdığı tiksinme hissiyle irkildi.Etrafına bakınmasına rağmen bir türlü sesin sahibini bulamıyordu,en sonunda dolap kapağının yan kısmından birkaç parmağı,ardından tüm vücudu beraberinde gelen Burak'a şaşkın bir bakış attı.

"Ne arıyorsun böyle harıl harıl?Yine bir yerde aklını mı düşürdün?"
Dedi ölüm sessizliğini bozmak suretiyle Burak."Atkım,sabah buraya koymuştum.Yok olmuş!" dedi Evrim en son,beden eğitimi dersinde kullandığı eşofman çantasını dolaba dökerken.
"Yok!Yok!Yoğğğk!" diye inleyerek yere çöktü Evrim,dışarıda deli gibi kar yağıyordu ve atkısız çıkarsa beş dakikaya kalmaz üşütürdü ve üşütürsede ertesi gün ki matematik sınavına giremezdi.

Burak etrafına göz gezdirdi ve Evrim ' in kulağına eğildi."Atkın ojeli ellerde" dedi parmağıyla Dilara ve yandaşlarının olduğu bir bölgeyi göstererek.Evrim,Dilara ' ya kinle bakarken Dilara ' nın da ona pek de sevgi dolu gözlerle baktığı söylenemezdi.

Burak bu iki kızın çıkaracağı problemleri düşününce bir an duraksadı,en son Evrim ' in kolunun kırılmasına ve Dilara 'nın bir buçuk ay okula perukla gidip gelmesine sebep olmuştu.Ve tabii bir ton defter,kalem kayıbıyla beraber bir çok masrafa da maal olmuştu.

Dilara ' nın o atkıyı geri vermeyeceğini ve kavganın büyüklüğünü tahmin eden Burak sevdiği kızın okulda bir vukaatının daha olmasını istemiyordu.Bu yüzden ayağa kalktı,dolabın kenarına duran çantasından gece mavisi bir atkı çıkardı.Önce atkıya sonrada tiksinerek Evrim'e yani dolabın içine sinmiş gerizekalıya baktı."Sana bunu yaptığım için özür dilerim canım atkım" diye mırıldanarak atkıyı top şekline getirip hafifçe Evrim'in kucağına fırlattı.

Evrim'se mırıldanmayı duyamayacak kadar mutluydu,sınıfın yakışıklısı ona atkısını vermişti ve bu kızların dilinde 'Aşk' demekti.Burak giderken ardından seslendi "Teşekkür ederim,yarın geri getiririm." ve Burak içinden mırıldandı "Aldığım gibi çöpe atacağım."

En ufak bir sevgi kırıntısı bekleyen Evrim sonunda bulmuştu o kırıntıyı.Allah'ın her günü meşgul olan işletme sahibi annesinden değil,şehir dışında yeni karısıyla yaşayan avukat babasından değil,dersten derse girerek kendini harap eden ablasından ve ikizinden de değil sınıf arkadaşından almıştı o sevgi kırıntısını.

Elinde olmadan gülümsedi Evrim'in bilmediği bir şey vardı.O da,Burak'ın sırf sevdiği kız olay çıkartmasın ve okuldan atılmasın diye o atkıyı kucağına fırlattığıydı.Evrim'in bilmediği ikinci şey ise Burak'ın aşık olduğu kızın Dilara olmasıydı ve üçüncüsü ise Burak'ın,Dilara'yı kıskandırmak amacıyla o atkıyı verdiğiydi.Evrim'in bilmediği bir çok şey vardı,mutluluğun aslında fırtına öncesi sessizlik olduğunu bilmemesi gibi...

○●○

Elimdeki mavi atkıya sevgiyle bakıyordum,o bana Burak'ın emanetiydi ve bugün o emaneti sahiplenmenin vakti gelmişti.Atkıyı parmaklarım arasına aldım ve yürümeye başladım.İçimde değişik bir heyecan vardı,büyük bir olay beni bekliyordu belkide yolun sonu ömürlük mutluluktu.

Aradığım kişi tamda istediğim yerde çıkış kapısının önündeydi ve okulun yarısı bu kattaydı . Elimdeki mavi atkıyı katladım,bir yandan da onun olduğu tarafa adımladım.Ne ilginçtir ki ,içimde bir gram dahi korku yoktu,onun yerini cesaret almıştı.

Görüş açımı kapayan iki gencin omuzuna dokunarak açılmalarını söyledim,gençlerden biri yüzümü görünce kıkırdadı,sanırım sivilcelerimin büyüsüne kapılmıştı.Yolum açılınca elimdeki atkıyı sallayarak beni görmesini sağladım,görünce gülümsedi ve kalbimin hızla çarpmasına davetiye çıkardı.Burnumun ucuna düşen gözlüğümü parmağımla kaldırıp konuşmaya başladım."Bir sene geciktim bunu vermek için biliyorum,çok saol hem atkı hemde..."önce atkıya sonrada bana bakan Burak,lafımı sorusuyla bozdu "Ne atkısı,ne gecikmesi?"

Elimdeki atkıyı bir kez daha sallayarak cümleme devam ettim.
"Hani geçen sene,hava çok soğuktu.Dilara atkımı almıştı ve sende bana..."
Bileğimden tutup çekiştirince cümlemi bırakıp ona odaklandım.Korüdorun en ücra köşesine geldiğimizde,gözlerinde az da olsa öfke fark ettim."Eeee!" dedi,hoşnutsuz bir yüz ifadesiyle.

Atkıyı eline uzatıp almasını bekledim kısa bir süre,aldığında da konuşmaya devam ettim."Uzaktan seviyorum seni,sebepsizce...Sana aşık oldum sanırım,hatta eminim sana aşık oldum.Nereye gitsem,yüzün,sesin ve kalbin ardımdan geliyor.Sarı saçların..." elimi saçlarına götürüp her bir telini okşama arzumu bu sefer bastırmadım ve yavaş yavaş harekete geçtim.Bir teline bile dokunamadan durdum,durduruldum.Bileğimi sıkan şeyin onun eli olduğunu fark etmemle içime korkunun düşmesi bir oldu.

Öfkesinin yerini alaylı bir gülüş aldı,gülmeye devam ederken gözleri önce bana sonra da atkıya çevrildi.Benim şaşkın bakışlarıma aldırış etmeden atkıyı,çevrede bulunan bir çöp kutusuna fırlattı.
"Ama o senin atkındı" dedim cılız sesimle,"Artık değil"dedi ve yine kolumdan tutarak beni sürüklemeye başladı ama bu sefer okulun bahçesine.

İçimdeki tarif edilemez korku giderek artarken Burak konuşmaya başladı,"Demek bana aşıksın bozuk Y kromozomu" kafamı olumlu anlamda sallamamla bağırmaya başlaması bir oldu."Eyyy ahaliii!Toplaann!" Etraftakiler pek tınlamayınca okkalı bir küfür bahşetti,küfrü duyan duymayan herkes etrafımızda toplandı.Bir taraftan burnundan soluyup bir taraftan kahkahalar atıyordu ve ben de dahil herkesi korkutuyordu.

Bir süre gözleriyle gençleri süzdü ve bizim sınıftan bir kıza Dilara'yı çağırmasını ve öğretmenlere proje konularını seçtiğimizi belirtmesini söyledi.Kız korkudan bir koşu ağzı yüzü makyajlı Dilara'yi bulup getirdi,Dilara Burak'a bağırarak konuşmaya başladı."Makyajımın ortasında beni ayağına çağırma cürretinde bulunan dingil hanginizdi lannnnn!"devam edecekken Burak,beni göstererek,konuya bodoslama girdi.

"Bizim çirkin bana aşık olmuş Dilara!" demesiyle herkesin gözü bana çevrildi,çevrilen gözler karşısında bedenim titremeye başladı ve ben yine özgüvensiz bir balkabağına dönüştum.

'ÇİRKİN' dediğinden anlaşılıyordu bu işin kötü biteceği.Senelerdir işittiğim lakaplara alışıktım belki ama şu kelimeye doğduğumdan beridir ısınamamıştım.Bebekken bana 'Çirkin' diyerek hitap eden bütün teyzelere kızgınlıkla bakardım,ilk okulda ne kadar çilek beklesemde sırf 'Çirkin' olduğum için öğretmenimin boynuma astığı balkabağı kolyeyi taktığımda sınıftakilerin bana 'Çirkin' demesini ve nereye gidersem gideyim üzerime oturan 'Çirkin' kelimesini hafızamdan hiçbir zaman silemedim.

Etraftakiler ilk başta afallasada sonrasında herkes bu durumu kabullenmiş ve bazı aklı selimler bunun normal bir şey olduğunu belirterek dağılmaya başlamıştı.Dağılanların aksine sınıflarından fırlayıp gelenler fazlaydı.Dilara 'Ha!' dedi alaylı bir biçimde,gözlerini benden ayırmadan elindeki makyaj setini elime tutuşturdu ve devam etti,"Yüzünün düzelmesi için bundan daha fazlası gerek ama neyse." Ben kucağımda makyaj setine bakarken Burak girdi araya "Bir tek yüzden kaybetse neyse ama aklıda kıt bunun Dilara" o gülerken ben donakalmıştım.Yüzünü yüzüme yaklaştırıp,ihtiyar birine seslenir gibi bağırmaya başladı "Q'suz
Lahana,sana diyoz sanaaaağ!Çirkin!"

Onun bağırmasıyla gözlerim doldu,yetmişti bana bu kadar rezil olmak,yetmeliydi,artık bitmeliydi.Oradan uzaklaşmak için adımladım,üçüncü adımımda Burak'ın kolumdan tutmasıyla IMDb'si 9.8'lik korku filminin içinde buldum kendimi,etraftakiler benim korkak,aptal ve çirkin olduğumu söyleyerek gülüyorlardı.

Ben terleyen avuçlarıma ve titreyen bedenime lanetler yağdırırken ardımdan genç bir erkek sesi duyuldu."Siri bu okulda çok eğleneceğiz anlaşılan,baksana ilk günden kudurmuş köpeklerle karşılaştık.Ah şu köpekler,dünde birisi paçamdan yakalamıştı."

30.03.2021
1065 Kelime