●KIRIK DÜŞLER ÜLKESİNİN HAYALPEREST İNSANLARI●(°Yarı Texting°)[ASKIYA ALINDI!]

*.▪.5.▪.*

N'abersiniz HAYALPEREST'ler?!

Sınavların iptaliyle beraber güzel bir bölüm yazmak istedim sizlere,uzun bir sürenin ardından ilaç gibi bir bölüm oldu.Bu arada yavaştan Gümüş karakterinide dahil etmeye başladım,seveceğinizi umarak sizi kelimelerin büyüsü ile baş başa bırakıyorum.Yorumlarda buluşalım...

☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆°☆☆

Çilek'in ağzından...

Gözümü açmamla beyaz tavanla karşılaştım,hiç bir problem yoktu,benim odamın tavanının yeşil  olması dışında.Belki rüyadır diye gözlerimi geri kapadım,dünyayla olan bağım kopsun istiyordum.Tam uykunun kollarına bir kez daha kendimi bırakırken aklıma bilincim kapanmadan önce yaşadığım olay geldi,kaza!Gözlerimi bir anda açıp yerimden doğruldum,klasik bir hastane odasında herhangi bir hastaydım.Gözlerim kısa sürede bulunduğum ortama alışırken ciddi bir kırığım olmadığını fark ettim,başım hariç.Aklıma,satın alacağım atölye ve sahibiyle olan mülakatım geldi.Cihazlara bağlı olmamam büyük şanstı,kolumdaki serumu çekmemle gelen acı his,oysa dizilerde hiç de böyle değildi.

Hızlı adımlarla odadan çıkarken karşı koridordan gelen bir hemşire göz ucuyla beni süzerken yaptığımın ne kadar ahmakça olduğunu fark edip odama dönüyordum ki o sesi duyana dek."Sana ehliyeti veren zihniyeti si*eyim!"

Ardıma dönmemle her tarafı sargı bezleriyle sarılmış genç bir adamla göz göze gelmem bir oldu,tekerlekli sandalyede hiç olmadığı kadar huzursuzdu,yüzünden belli oluyordu.
Mumyaya benziyordu ve öfkeden deliye dönmüştü.Bana söylemediğini farz ederek önüme geri dönüyordum ama yine aynı ses devam etti.
"Mini ayakların frene basamadı mı?Madem yürüyemeyeceksin ne diye topuklu giydin?"

Beynim ip cambazı gibi karanlığa gidip gelirken onu umursamamaya çalıştım,az önce beni süzen hemşire koluma girip geri odaya götüreceği sırada genç adam  sandalyeyle yolumuzu kesti.

"Hemşire hanım bir bardak su rica edebilir miyim?Zira hanfendiye ehliyetini yutturacağımda zorluk çıkmasın değil mi?"

"Ne saçmalıyorsun?"

"Ehliyet sınavını diyorum,online geçtin herhalde"

"Sizde insanlıktan nasibinizi online aldınız herhalde"

"Sizin kadar olmasada biliyoruz üç beş bir şeyler,ortada bir kaza var ve özür dilemek yerine laf dalaşına giriyorsunuz benimle"

"Hangi konuda özür dileyecekmişim,kazaya dair hiç bir şey hatırlamıyorum."dedim yalandan,amacım olaydan sıyrılmaktı."Millet ilk gecesini hatırlamaz bizimki öküz gibi yaptığı kazayı hatırlamıyor." diye geveledi ağzında.Hırsla bir tokat yapıştırdım suratına,önce afalladı sonra sandalyesini üzerime sürmeye başladı,onu engellemek için bir adım uzaklaştım,saçımı yoldu,dil çıkardım.Biz o halimizle birbirimize saçma sapan hareketler yaparken araya başhekim girdi.İkimizde fena yakalanmıştık,azar faslını hızlı geçmek için konuyu değiştirdim.

"Doktor bey merhaba öncelikle.I-ıı şey
sanıyorum beyefendinin öfke problemi varda,psikiyatri bölümü hangi katta acaba?"dedim.Doktor daha bir şey demeden o araya girip bağırmaya başladı.

"Aracıma bodoslama daldı doktoooooor doktor!Ben nerelere gideyim doktor,o aracın daha taksidi bitmemiş,kendini bilmezin biri yüzünden ben bittim doktooor!"

O etraftakilere duygu sömürüsü yaparken içimden gelen gülme hissini bir kenara bırakarak bende onun gibi yapmaya başladım.

"Ah doktor,canım doktor!mülakat gitti doktor,güzelim resim atölyesi  puf oldu.Duyun hemşireler duyunnnn!"