RÜVEYDA

44. BÖLÜM~ANILARIMIZ

Selamün Aleyküm Kardeşlerim

Bu bölümü canım arkadaşım heycir99'a ithaf ediyorum. Umarım gülerek okursun🙈😂💜

Yorumlarda buluşalım 😊

İyi okumalar...

Buyrun bölüme♡♡

💜

Fırından gelen sesle gülümsedim. Burnuma dolan kek kokusu, mutfağı sarmıştı. Fırından çıkardığım keki dikkatle tezgaha bıraktım. Kek, hazırdı...

Bugün canım arkadaşım evime geliyordu. Onun için elimden geldiğince bir şeyler yaptım. Onu çok özledim...

İkizler sınavlarını atlatmıştı çok şükür. Sınav çıkışında canım eşim ile birlikte onlara sürpriz yapmak istemiştik. Yüzlerine yansıyan mutluluklarıyla sınavdan çıkmışlardı. Bizim gelmemiz onlar için sürpriz olmuştu gerçekten. Sınavlarının iyi geçmesinin yanı sıra bizi gördüklerinde daha mutlu olduklarını söylemişlerdi. Canlarım benim...

Bir ay sonra canım eşim sınava girecekti. Üniversite sınavına. Mühendislik istiyordu. Hayalimdeki mesleklerden biri olan mühendislik. Bunun için de istiyordu mühendislik okumayı. Ve tabi üretim yapmayı seviyordu canım kocam. Mavi'm...

Bugün eve Ayşe geleceği için sınavın da yaklaştığını düşünerek evimizin biraz uzağında kalan kütüphaneye gidecekti. Son tekrarlarını, çalışmalarını orada yapmayı planlıyordu. Çok çalışmıştı sınava. Her gün az da olsa test çözüyordu. İnşallah kazanır. O meslek onun için hayırlı olur da sevdiği meslek ile hayatını sürdürür Mavi'm. E tabi bana da iş düşüyor dediğine göre. Onunla birlikte ben de kafa yoracağım. Mühendislik okumayacak olsa da üretime meraklı bir eşi var. Umarım olur. Hakkında hayırlısı olsun. Mavi'm...

Üzerimdeki önlüğü çıkartıp astım. Üzerimi değiştirsem iyi olacak. Arkadaşımın karşısına temiz çıkmalıyım.

Mutfağı arkamda bıraktığımda kulağıma sesler geldi. Koridorda biraz ilerledikten sonra kapının önünde eşimi gördüm. Bitmeye yakın test kitaplarını sırt çantasına koyuyordu. Bu hâline gülümsemeden edemedim.

"Mavi..."

Başını çevirip yüzündeki gülümseme eşliğinde bana baktı. Gülümsemesini eksiltmeyerek önüne dönüp sırt çantasının fermuarını çekti. Canım kocam...

"Birazdan çıkacağım Çiçek'im. Siz rahat rahat muhabbet edersiniz. Kütüphanenin çıkış saatine kadar orda duracağım. Haberin olsun..."

Yanan gözlerimle kocaman gülümsedim. O kadar çok düşünceliydi ki ben ona söylemeden kendisi düşünmüştü. İyi ki vardı. Allahım sana şükürler olsun...

"Tamam da..."

Gözleri bana döndüğünde gülmemek için kendimi zor tuttum. Anlamaz hâlde yüzüme bakıyordu. Çok tatlıydı. Kendimi tutamayıp kıkırdadım. Yüzünde beliren gülümsemesi ile gülerek konuştum.

"Bekle..."

Gözlerini kısıp bana bakmayı sürdürürken mutfağa geçtim. Orta boy saklama kabı çıkartıp içine yaptığım kekten birkaç dilim koydum. Mavi'm bu keki çok seviyordu. Başka bir saklama kabına birkaç da poğaça koydum. İki saklama kabını sığabileceği poşete yerleştirdikten sonra mutfaktan çıkmıştım.

Gideceği kütüphanenin cafesi vardı. Ara verdiğinde oraya geçer, yerdi.

Kapının önünde bekleyen eşimi, daha fazla bekletmemek için seri adımlarla yanına gittim. Ona ulaşmadan başını kaldırmıştı.