20. BÖLÜM~MAVİ

443 42 24
                                    

Derin nefes alıp verdikten sonra kapıyı tıklattım. Kapının açılmasını beklerken ayakkabılarımı çıkarmaya başlamıştım bile. Kapının açıldığını duyunca bulunduğum yerden doğruldum.

"Rüveyda! Kuzum benim..."

Karşımda Yasemin Ablamı gördüğümde ne yapacağımı şaşırmıştım. Yaa ne ara geldiniz... Dolan gözlerimi umursamayıp heyecanla bir hışım Yasemin Ablama sarıldım.

"Ben çok özlemişim..."

Konuşmama kıkırdayıp yanağımdan uzunca öptü. Benden ayrıldığında ellerimi tutup konuştu.

"Sen çok büyümüşsün. Güzel bir kız olmuşsun..."

Utanarak başımı eğdim.

Teyzemin kızı olan Yasemin Ablam üniversiteyi yeni bitirmiş olup nişanlıydı. Uzun süre onu görmemiştim. Çok uzun süre olmasa da latife yapıyordu işte. Canım ablam...

🌸

"Son sınıfsın de mi Rüveyda?"

Başımı sallayıp onayladım.

"Evet Yasemin Abla. Üniversite sınavına hazırlanıyorum."

Gülümseyerek elimi tuttu.

"Halledersin kuzum. Atlatırsın."

Gülümseyerek ona baktığımda göz kırpıp devam etti.

"Sorduğuma bakma. Düğünüm sınavından sonra olacak."

Hareketine dayanamayıp gülmeye başlamamla o da bana katılmıştı. Gülüşümü durdurduğumda kalbimin yanmasının üzerine başımı eğdim. Önemsememeye çalışarak Yasemin Ablama döndüm. Belli etmemem gerekiyordu. Derin bir şekilde bana baktığını fark ettim. Gülümseyip hemen atıldım.

"Allah tamamına erdirsin Yasemin Abla."

"Amin. Sağ ol canım." Devam etti.

"İsteyen herkese hayırlısıyla nasip etsin Rabbim. Gönlü güzel Rüveyda'm..."

Gözlerimin dolmasıyla belli etmemeye çalışarak burnumu hafif hafif çekmeye başladım. Yerinden kalkıp konuşmaya başladı.

"Hadi annemgile yardım edelim."

Uzattığı elini tutup yerimden kalktım.

"Tamam..."

Kollarıyla bedenimi sardığında yürümeye başladık.

"Dua et kuzum. Gerisini Allah bilir. Yeter ki güzel sevmekten geri durma..."

Yerimde sabitlenip ona sarıldım. Göz yaşlarım art arda yanaklarımdan süzülürken durdurmak için çabalamadım. Yasemin Ablam beni anlamıştı. Çünkü o da benim gibi bekleyerek sevmişti.

Beni anlayan kişiyi bulmuşken ne diye çabalayım ki. Hem konuşulmazdı ya, gönlümü susturmaya çaba gerekmezdi. Bırakmıştım kendimi.

Ben sevgimi Rabbime bırakmıştım. O ne derse o olur. Gönlümden dilime dökülen duam vardı bu aşkımda...

Rabbim gönlüme ısındırdığını ömrüme kavuştur...

DENİZ'DEN

"Çiçek..."

Elimdeki topu hızla anneme verip Çiçek'in yanına koştum. Arkası dönük hâlde ip atlıyordu. Beni duymamıştı.

Yanına geldiğimde kolundan tuttum. Yerinde sendelerken hızla diğer kolunu kavradım. Şaşkın hâlde bana bakıp konuştu.

"Mavi..."

RÜVEYDAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin