Kardeş deme Lazım Olur |Bxb|

{Hayallerimden de Güzel}

"Ayaz Sence çocuklar yine gelir mi?" Ayaz bakışlarını yoldan çekip sevgilisine çevirdi

"Gelirler tabi Ela gözlüm" Bakışlarını yola tekrar çevirdi Sevgilisinin yüzünde ki buruk mutluluğu fark ettmişti kısacık bakışmada

"Düğünümüz çok güzeldi keşke bu kadar çabuk dönmeselerdi" Sıkıntıyla iç çekti İlhan. Arkadaşlarını şimdiden özlemişti

"Güzelim daha yeni veda ettik çocuklara sence özlemek için erken değil mi henüz?"  Ayaz'ın eğlendiğini beli eden ses tonu ve gülüşüyle İlhan burun kıvırdı bu sefer.

"Tamam da.." bahane üretmeye çalışıyordu O'nlara fazlasıyla alışmıştı ayrılık hayli zor geliyordu artık. Kıstığı gözlerini kocaman açarak heyecanla Ayaz'a çevirdi bedenini

"O'nlar gelmese bile.."

"Biz gideriz. " Ayaz'ın sözüyle İlhan kafasını yana doğru eğdi hayranlıkla izledi Sevgilisini. 

"Sen nasıl güzel bir İnsansın" Hayranlıkla mırıldandı İlhan. Ayaz dizinde duran sevgisinin elini dudağını götürüp öptü

"Ben kendimi sende buldum" İlhan kafasını eğdi dudağını ısırıyordu utançtan.

"İlhan.."  Araba aniden duran bir Arabaya   çarparken Ayaz saliseler içinde oluşan kazayla yapabileceği ilk refleksi yaptı kendini  İlhan için siper etti sevdiği zarar görmesin diye. İlhan kollarını hızla ve sıkıca Ayaz'a  dolamıştı. 

"A-ayaz.." Ayaz geri çekilip İlhan'ın vücudunu süzdü ellerini yüzünde gezdirdi korkuyla.

"İyisin değil mi?" İlhan usulca kafasını salladı olayın şokundan halla çıkamamıştı Ayaz bu halini gördükçe içi titriyordu emniyet kemerlerini açtı ve Çıktı arabadan İlhan'ın kapısını açıp yavaşça çıkardı sevgilisini kollarının arasına.

"Bir şeyiniz var mı? Burda kaza oldu o
yüzden geçişler kapalı bu yüzden arabaları durduruyoruz ama kazaya sebebiyet olabilir  lütfen geri dönün "  Ayaz kafasını iki yana salladı. Etrafta gezdirdi bakışlarını market görmek için su alması gerekiyordu İlhan'ın sakinleştirmek için

"Güzelim şuraya otur ben  su alıp geleceği-" İlhan dolu gözleriyle kafasını iki yana salladığında Ayaz yanına sokuldu ve  kollarını beline doladı

"Hşşş ben yanındayım Korkma tamam mı?" Saçının arasına öpücükler bıraktı. Sırtını okşadı yavaşça sakinleşmesi için. İlhan Ayaz'ın göğüsüne iyice sokuldu gözlerini yumup kokusu ve sıcaklığıyla sakinleşmeyi bekledi.

"Komiser bu bebek kazada bebek koltuğunda olduğu için yaralanmamış ama malesef Anne babası Ölmüş" İlhan duydukları yüzünden İyice Ayaz'a sokuldu.

"Güzelim Sakinleş bir şey yok" Yumuşak sesiyle İlhan sakinleşmiş olsa da şimdi bebek için endişe ediyordu

"Peki o bebek? Baksana Anne Babası kazada ölmüş. Kim bilir hangi yetiştirme yurduna verilecek belki Akrabaları istemeyecek ordan oraya sürüklenecek çocuk" İlhan'ın ağlamaklı sesiyle Ayaz yanağına öpücük bıraktı ve gülümsedi

"Biz evlatlık alırız ha?" İlhan şaşkınlıkla gözlerini kocaman açtı

"Gerçekten mi?" Ayaz Şirinlikle kafasını salladı İlhan boynuna uzanıp uzunca öptü

"Seni çok seviyorum ya. " Ayaz gülümsedi  gözlerinin içine baktı sevgilisinin

"Seni çok seviyorum be" İlhan gülümsedi ve avuç içine bastırdı dudaklarını

|1 ay sonra |

"İşlemler  tamam artık. Bebeğin yeni Ailesi sizsiniz. Lütfen O'na güzel bir Aile ortamı oluşturun henüz çok küçük Akrabaları yoktu küçük kızımızın Aslen Ailesi Melez" İlhan parıldayan  bakışlarını Ayaz'a çevirdi heycandan yerinde duramaz iken kadının konuyu uzatması ikisini daha da sabırsızlaştırıyordu