Kardeş deme Lazım Olur |Bxb|

{Seni sonsuza dek kaybetim}

Birdenbire gittmiş olması, çok tuhaftı. Neden kaçmıştı ki?

Şoku atlatıp, çocukların yanına gitsem iyi olacaktı.

"Ah be Aras'ım niye gittin benden" Yağız'ın isyan, kırılgan sesiyle, duraksadım. O ne söylemişti öyle?

Sesin geldiği yöne yürüdüm, beynimi uzun süredir kurcalayan soruları, açığa çıkarma vakti gelmişti artık.

Ağacın altında, dizlerini kendine çekmiş. Dudaklarının arasında ki sigarayı içen Yağız'ın yanına attım kendimi.

Bir an affalamış, beni gördüğünde gözünü yumup, arkasına yaslandı.

"Kanka naber" umutla yüzüne baktığımda, siyah gözlerini, gözlerimi çevirdi. Bir süre ifadesizce yüzüme baktı.

Bakışlarında. Küçük bir çocuğun solmuş umutları, kırılmış hayalleri vardı 'Yardım et bana' diye bağırıyordu. Ana sert duruşu bunun aksini iddia ediyordu.

Artık saklamanın bir anlamı yoktu. Sorup en azından ona yardım etme şansını elde edebilirdim. Belki?

"Yağız ne bu halin abi? Eskiden Aras'ı başından atmak için neler yapıyordun şimdi ise, niye gitti diye kızıyorsun."

İçine çektiği sigara dumanını dışarıya bıraktı " Korkuyordum eskiden"  kaşlarım çatıldı anında.

"Neyden korkuyodun" tereddütle sordum. Çünkü uzun süredir aklımı kurcalayan bir takım düşünceler vardı. Şimdi gerçeklerin gün yüzüne çıkmasından korkuyordum. O gittikten sonra açılacak olması ağırdı. Hemde çok ağır

"Duygularımı.." burnunu çekip, yutkundu.

"Duygularımı öğrenip, benden gider diye. Uzak durdum. Çünkü ona dokunmak, sarılmak, isteğimi arzuluyordu her zerresi. Ben ondan uzak durdukça onun benim peşimde dolaşmasını, sanki gerçekten seviyormuş gibi yaklaşmasını seviyordum, çünkü biliyordum ben tersledikçe daha çok sırnaşıcak, yakın olacaktı" buruk bir tebessüm oluştu yüzünde.

ağzım açık kulaklarıma dolan sözleri dinliyordum, beynim olayı kavrayamıyordu bir süre sustum. Ne söyleyebilirdim bilmiyordum.

yutkunup, bir süre Yağız'ı inceledim boğazımı temizleyip, dudaklarımı tereddütle oynattım.

"Peki neden hiç söylemedin, belki o da seni seviyordu" Yağız,  sözlerimle burukça gülümsedi.

"Çünkü o benim için Günahdı, bize öğretilen buydu. O benim için Yalnışdı"  duyduklarım o kadar ağır geliyordu ki bana. Tepki veremiyordum. Kafamı kaldırıp, gökyüzüne çevirdim bakışlarımı. Sakin olmalıydım.

"Şuan çok mu mutlusun. Yanlıştı senin için, hayatından çıktı. Mutlu musun" bakışlarını kaçıyordu. Değildi işte Onsuz Mutsuzdu.

"Değilim. Neden gitti bilmiyorum ki kahretsin ki bilmiyorum. Gitmemesi için yalvarırdım ayağına kapanırdım. Onu esir bile  alırdım. Ama gitti İlhan gitti" hıçkırıklara boğulmuştu. Güçlü dağ gibi adam. Çocuk gibi ağlıyordu. Nasıl ağlamasın sevdiğini sonsuza dek kaybettmişti..

Kollarımı boynuna sarıp, kendime çektim. Bu bekliyormuş gibi kollarını sıkıca bana doladı. Yüzünü omzuma gömüp, hıçkıra hıçkıra ağladı.

Keşke senin için bir şey yapabilseydim..keşke..

**
Ah Yağız Tuzlu kurabiyem 😭

Umarım beğenirsiniz 💜

Sizi seviyorum 💙