Just Keep Holding On

Chpt.14-Unhappy

Kumustahin nga natin si Gab sa Chapter na ito. ano na kaya ang nagyari sa kanya.. Uy ang settings sa New York

Chapter 14

Gab's POV

Gab: Hindi lang naman ako naglalaro sa trabaho ko Jhen, pagod din naman ako

Jhen: Kung aangal ka wag ka magtrabaho. Umaangal ka na binubuhay mo kami ng anak mo

Gab: Hindi ako umaangal. kaso ang akin lang naman konting tipid lang. Pati pambili ng gatas ng

anak natin eh nagagalaw mo pambili ng luho mo.

Jhen: Responsibilidad mo ang buhayin kami ng anak mo. Ngaun kung hindi mo kaya magkanya k

anya na tayo.

Yun ang simula kaya kami ng hiwalay ng asawa ko. ex wife na ngaun. Happy go lucky sya. Nakilala

ko sya sa same University na pinapasukan ko. After High School sa pinas nagmigrate kami ng

mga kapatid ko dito sa New York. Nandito na din kase ang mama and papa ko. Napetisyon nila

kaming magkakapatid. Ngayon ngwowork ako as IT manager sa isang malaking software

company dito sa New York. After ko makagraduate at nagOJT dito, nagtuloy tuloy na ko. Kinuha na

nila ako as regular employee. Ngaun IT manager na ko. Oo sinuwerte ako sa trabaho, sinuwerte

sa buhay. pero sa lovelife hindi ata ako swerteMay anak kmi ni Jhen, 1 year old, babae. After the

divorced sa kanya napunta ang custody ng bata pero pede ko dalawin anytime. Malungkot pero

maganda na din siguro na magkahiwalay kami kesa puro away..

Biglang naalala ko si Trish, ang first love ko. Kumusta na kaya sya. Ano na balita sa kanya. Simula

ng nagmigrate kami dito sa states wala na ko balita sa kanya. O mas tamang sabihin na hindi na

ako  nakikibalita sa kanya.Dahil nasasaktan lang ako sa mga kwento ng mga kamag anak

nya.

"Ah si Trish ayun ang gwapo ng bf nakilala ko" o d kaya naman "Ah bait ng bf nya, nakausap ko pa

nga nung lumuwas ako sa maynila" . Aminado ako na nasasaktan ako nun, hindi naman ganun

kadali itapon ang 3 taon. Pero sya, ganun pala kabilis magmove on. Kaya nung time na

magmimigrate na kami dito sa New York, anong tuwa ko, hindi dahil sa may snow or magiging

imported ako. Dahil madaming ala ala si Trish na naiwan sakin sa Pinas. Saya at sakit. Kaya mas

mapapadali sakin ang pagmomoved on pag nasa malayong malayo ako.Kaya hindi ko dinala ang

mga sulat nya. Nagpapaalala lang sakin yun ng kahapon.

 Ilang beses din ako sumulat sa knya, ngtry na pabalikin sya kaso naiicp ko

na baka masaya na sya.Hindi ko naitutuloy na ipadala sa kanya.  Mga sulat nya?? Nasa akin pa.

NAsa bahay namin sa pinas. Hindi ko tnatapon, yun lang ang masasabi kong treasure ko. Sobrang

minahal ko sya. Halos mabaliw ako kakaisip sa kanya. Pero ano magagawa ko, siguro eto ang

tadhana namin.

"Si Lorraine Kelan ba dadalin dito?" Si ate Lian namimiss na ang anak ko

"kakausapin ko muna si Jhen. usapan namin this weekend nandito ang bata"