Tozkoparan İskender - İsEl (Tamamlandı)

Sen Benimsin Sadece Benim (Final)

İskender'in anlatımıyla:

Doktor ameliyathaneden çıktı. "Elif Bozkurt'un yakınları siz misiniz?" Hemen atladım.

"Evet, evet... Biziz. Ee durumu nasıl? İyi mi? Görebilir miyiz? Uyandı mı?" Doktor güldü.

"Endişe etmeyin arkadaşınız gayet iyi. Şimdi normal odaya alacağız. Ama uyanmadan önce yanında bir kişinin kalması lazım."

"Ben kalırım." Dedim. Daha sonra iki doktor Elif'i sedyede taşıyıp normal odaya aldı.

Odaya girip yatağın yanındaki sandalye ye oturdum. "Aynı bir melek gibi uyuyor."

Sanki yüzünü ezberlemek ister gibi incelemeye başladım. Uyurken huzurlu görünüyordu... Herhalde güzel bir rüya görüyordu.

Saçlarının bir kısmı yüzüne düşmüştü ve ağzı hafif açılmıştı. Elif'i alnından öpüp yüzüne düşen saçlarını geriye ittim.

"Sen benimsin... Sadece benim." Diye fısıldadım. "Ben seninim... Sadece senin." Diye fısıldadı Elif.

Yeşil gözleri benim elalarımla buluştu. "Seni dinlemediğim için özür dilerim." Dedi.

"Sorun değil... Kendini yorma." Rahat etmesi için yastığını düzelttim. "İyi misin?"

Kafasını evet anlamında salladı. "İyiyim." Kaşlarımı çattım. "Emin misin?" Gülümsedi. Karnım tekmeleniyor gibi hissettim.

"Evet. İyiyim." Biraz eğlenmek istedim. Kollarımı göğüsümde birleştirdim. "İnanmıyorum."  Dedim.

Elif sırtını dikleştirdi. "Ne yapsam inanırsın?" Öyle değince güldüm. "Bilmem."

Elif'in anlatımıyla:

Ne yapacağımı iyi biliyordum. Gözümü kapatıp İskender'e yaklaşmaya başladım. Dudaklarımız birleştiğinde kalbim güm güm atmaya başladı.

Ben onundum o da benim ve bunu hiçbir şey bozamazdı...

Selam kuzularrrr.

Biliyorum b*k gibi bir final oldu.

Sadece son sahne güzeldi.

Ve aşırı kısa oldu.

Çünkü ilham yokken yazdım.

Siz beğendiniz mi?

Neyse...

Bir hikayenin sonuna geldik.

Yeni bir İsEl kitabı yazacağım.

Ve umarım o bundan daha iyi olacak.

Eğer fikirleriniz varsa bana DM den yazabilirsiniz.

Şimdiden hepinize teşekkür ediyorum.

Bir sonraki hikayemde görüşmek üzere.

Hoşçakalın, sağlıcakla kalın kuzular.