Seni özledim
Bir gün bile gelememiş olmak çok ayrı hissettirdi
İyi değilim
Ne
Ciddi misin?
Aramamı ister misin?
Olur
Suna hemen görüntülü arama yerine basmış, birkaç saniye sonra Osamu'yla göz göze gelmesine gülümsemişti.
"Bir saniye." Osamu arkasını dönüp "Tsumu! Çık odadan!" diye seslenmişti kardeşine. Atsumu itiraz etmek için ona dönünce Suna'yla konuşuyor olduğunu görüp kendi yatağından kalkarak Osamu'nun yatağına atlamıştı.
"Yavaş lan!"
"Suna'yla konuşup beni çağırmıyorsun, çok ayıp!"
"Ulan benim sevgilim değil mi? Sana ne!"
"Benim de arkadaşım aa. Ne kadar kıskançsın."
"Senin neyini kıskanacağım be?"
"Mükemmelliğimi."
"Aynıyız biz gerizekalı. O zaman ben de mükemmelim."
"Hayır değilsin." Suna'nın gülme sesi tartışmalarını bölmüştü. "Biraz daha sakin olsanıza."
Ona aşık aşık bakan Osamu'ya güldü Atsumu. Cidden aptal bir aşığa dönmüştü kardeşi.
"Suna biz okulda görüşürüz canım arkadaşım, siz konuşun şimdi rahat rahat."
"Siktir git aferin." Kardeşine el işareti çektikten sonra yataktan kalkıp odadan ayrıldı. Osamu "aptal" diye mırıldanarak sevgilisine dönmüştü.
"Kardeşine niye öyle diyorsun, çok ayıp." diye dalga geçen sevgilisine "Suna!" diye şakayla karışık kızmıştı.
"Cidden bir kere bile gelmemiş olmak bok gibi hissettirdi. Bir de gelip taşımacılık yaptık!"
"Ne yaptınız ki?"
"Annem salondaki eşyaların yerlerini değiştirmek istiyordu, şimdi hazır temizlik de yaparken yapalım demiş. Belim koptu."
"Üzüldüm." diye mırıldandı Suna. Çocuk annesinden bahsettiği zaman kötü hissediyordu ama ona belli etmemek için çok da çabalıyordu. Kendi sorunlarının onu kısıtlamasını istemiyordu.
"Ben de şurayı tamamladım, bak!" Heyecanlı olduğunu belli ederken kamerasını duvara çevirmişti. "Olmuş mu?"
"Evet, çok güzel." Zaten o duvarlara hayrandı Osamu..
"Sadece şurası kaldı, orası bitince de tamamlanacak. Birkaç güne biter herhalde. Ya da bir hafta. Üşengeçliğimden dolayı biraz yavaş yapıyorum."
"Böyle bir şey yapman cidden çok güzel. Keşke benim de böyle yeteneklerim olsa."
"Senin odana da yaparım, hatta birlikte yaparız. Tabii Atsumu da kabul ederse." Bu kadar kibar olması Osamu'yu gülümsetmişti yine.
"İstemezse ölür. Zaten istememe gibi bir şeyi olacağını sanmıyorum, o kadar harika duvarları reddedemez."
"Utandırıyorsun yine!"
"Olanı söylüyorum ben."
"OSAMU!" Annesinin bağırışıyla kaşlarını çatıp "EFENDİM?" diye bağırarak yanıtlamıştı onu.
"Yemek hazır, gel!"
"Geliyorum birazdan!"
"Şimdi gel!" Çocuk oflayarak yataktan kalktı. "Üzgünüm, gitmem gerek."
"Önemli değil, git yemeğini ye. Yarın görüşeceğiz zaten."
"Tamam. Seni seviyorum."
"Ben de seni seviyorum." Aramayı sonlandırdığında kapının önünde duran Atsumu kusma hareketi yapıp poposuna bir tekme yemişti.
"Anne! Osamu bana vuruyor!"
"Kavga etmeyin de masaya gelin hadi!"
Atsumu sırıtırken Osamu "tam bir götsün" diye mırıldanarak mutfağa ilerlemişti çocuğun önünden.
I just...love them
