လ် ိဳ႕ဝွက္​ခ်က္​ [လျှို့ဝှက်ချက်]

အခန္​း (၂၁)

ဒီလူ - ယြိဝင္​ရွိဳ႕...
သူနဲ႔ အသင္​့ေတာ္​ဆံုးစကားလံုးနဲ႔ သူ႔အေၾကာင္​းကို ေဖာ္​ျပရရင္... 'ရာစုနွစ္​တစ္​ခုမွာ တစ္​ေယာက္​သာ ရွိနိုင္​တဲ့ ဆရာႀကီး'ပဲ။

ရုပ္​ရည္​အရ ေျပာရရင္... သူကသာ သူ႔ကိုယ္​သူ ဒုတိယအၾကည္​့ေကာင္​းဆံုးလို႔ ေျပာရင္​ ဘယ္​သူမွ ပထမေနရာကို ဝင္​ယူရဲမွာ မဟုတ္​ဘူး...
ေပ်ာ္​ပါးကစားတဲ့ေနရာ (႐ြတဲ့ ေနရာ)မွာ သူ႔ကိုယ္​သူ ဒုတိယလို႔ ေျပာရင္​လဲ ပထမသမားေတြ ရွိမွာ မဟုတ္​ဘူး...
စာေပအရာမွာပဲ ျဖစ္​ျဖစ္... ဘဝေနထိုင္​မႈပံုစံမွာပဲ ျဖစ္​ျဖစ္... ၿမိဳ႕ေတာ္​မွာ ရွိသမ်ွ ဘယ္​သူနဲ႔မွ သူ႔ကို နႈိင္​းယွဥ္​လို႔ မရဘူး။

သိၿပီလား။ အဲ့ဒါ ငါ့ရဲ႕ သတၱမေျမာက္​ ဝမ္​းကြဲအစ္​ကို ယြိဝင္​ရွိဳ႕ဆိုတာပဲ။

အစ္​ကို(၇) ဝင္​လာတာ အစ္​မေတာ္​ေတြ႕တာနဲ႔ ၿငိမ္​သက္​ကာ ငိုင္​က်သြားေတာ့တာပဲ။
ငါ့လက္​ကို ကိုင္​ထားတဲ့ သူ႔လက္​ေတြဟာလဲ ပိုလို႔ တင္​းၾကပ္​သြားေတာ့တယ္...
ၿပီးေတာ့ သူ ေခါင္​းငံု႔ကာ ငါ့ေစာင္​ကို အေသအခ်ာ ရႈစားေတာ္​မူေနေလရဲ႕...
ယြိဝင္​ရွိဳ႕လဲ အစ္​မေတာ္​ကို ေတြ႕တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တစ္​ခ်က္​ေလာက္​သာ လွမ္​းၾကည္​့ၿပီး ငါ့ကို ေျပာတယ္... "မေတြ႕ရတာ ၾကာၿပီဆိုေပမဲ့... နင္​ေလးဟာ အရင္​လို ရူးေပါေပါ မ်က္​ခြက္​နဲ႔ပါပဲလား... အမ္... ၾကည္​့ရတာ နင္​ နည္​းနည္​းေတာ့ တက္​လာသလိုပဲ။ အျပင္​မွာ ေနရတဲ့ ေန႔ရက္​ေတြက သာယာေနလို႔ ျဖစ္​ရမယ္​အာ..."

အျပင္​ပန္​းကေတာ့ ငါ ႏူးညံ့စြာ ၿပံဳးေနျဖစ္​တယ္...
နင္​ ငါ့ကို ဝလာတယ္​လို႔ ေျပာေနတာလား၊ ဒါ ေဒါသထြက္​စရာ မဟုတ္​ဘူး... တကယ္​ မဟုတ္​ဘူး။

"နင္​ ဘာလို႔ ဘာမွ ျပန္​မေျပာတာလဲ... ဧကႏၲ... နင္​ ငါ့ကို မမွတ္​မိေတာ့တာလား... ကြၽတ္... ကြၽတ္... အားလန္​ နင္​ ေမးေစ့နွစ္​ထပ္​ထြက္​ေနၿပီ..."
ယြိဝင္​ရွိဳ႕ရဲ႕ မက္​မြန္​ပြင္​့ခ်ပ္​သ႑ာန္​မ်က္​ဝန္​းေတြမွာ ေလွာင္​ေျပာင္​သေရာ္​မႈေတြနဲ႔၊ သူ ဒီလို ပ်င္​းရိပ်င္​းတြဲ ေျပာလာတယ္...

ေမးေစ့နွစ္​ထပ္... ငါ ဆက္​ၿပီး ၿပံဳးေနလိုက္​တယ္​။
ေမးေစ့နွစ္​ထပ္​ပဲ မဟုတ္​လား... မရွိဖူးတဲ့သူ ရွိလို႔လား။ ဒါ ေဒါသထြက္​စရာ မဟုတ္​ဘူး... တကယ္​ မဟုတ္​ဘူး။