🦉Author view
Mia ගෙදර යනගමන් ම කල්පනා කරේ trip එක යනවද නැද්ද කියලායි. Mia තාම අම්මාටවත් කිව්වෙ නෑ Wood එකට trip එක යන්නෙ කියලා.
Mia ඇදේ ඒඅතට මේ අතට පෙරලි පෙරලි කල්පනා කරන්නෙ හෙට යනවාද නැද්ද කියලා.ක්රිස් ට එයාගෙ තාත්තා ගැන කියපු වෙලේ ඉදන් mia ගෙ හිතට සැනසීමක් ලැබුනෙ කාටවත් දුක කියපු නැති mia ක්රිස් ට ඒක කියලා දාපු නිසයි. අනික දැනගෙන වැඩි දවසක් නොගියාට mia ක්රිස් ගැන ගොඩක් හිතන්න පටන්අරන්.
"ආයිශ්!!!! හෙට මම යන්න ඕනෙද, නැද්ද? අනික සමහර විට හෙට පුරහද දවසක් නිසා මට උණ ගැනෙන්න පුලුවන්. දැන්ම ඉදන්ම බෙහෙත් බීලා ටිකක් ලෑස්තිවෙලා ඉන්න වෙනවා.මට අච්චර හොදන් කතා කලාට පස්සෙත් මට එයාව අවිශ්වාස කරන්න පුලුවන්ද😕"
ඒ වෙලාවෙම mia ගෙ කාමරේට ආවෙ එයාගෙ අම්මා.
"Mia? මොකද්ද ඔයාට කියන්න තියෙනවා කිව්වෙ??". අම්මා ඇහුවත් miaට දන්න හරි උත්තරයක් නෑ.
මොකද mia දන්නවා අම්ම කවදාවත් mia ට යන්න දෙන්නෙ නෑ කියලා තනියම. mia ගෙ අම්මා කවදාවත් mia ව තනියම තියන්න බය වුනා. ඒකට හේතුව දන්නෙ එයාම විතරයි.
"නෑ මම ඔයාට කියලා තියෙනවානේ...."
"ඒත් අම්මා, මට දැන් වයස 19ක් වෙනවා. මමත් ආසයි යන්න යාලුවො එක්ක, අනික ඒක විනෝද චාරිකාවක් නෙ".
"ඔයා ගෙ තාත්තාව නැතිකරගත්තා වගේ මට ඔයාවත් නැතිකරගන්න බෑ mia🥺"
"ඒත් අම්මා මම පරිස්සමෙන් ඉන්න පොරොන්දු වෙනවා".mia එහෙම් කියලා දුකින් බලාගෙන හිටියා. මොකද තමන් මේ ගමන යන්නත් කැමති වුනේ ක්රිස් අර විදිහට කතා කරපු නිසයි.
'ඉතින් මම ඔයාගෙ යාලුවෙක් නෙවෙයි ද!'.කියලා ක්රිස් අහනකොට mia ට හිතුනෙ කියාගන්න බැරි සතුටක්.
"හරි එහෙනම්, last day හින්දා යන්නකෝ".mia ගෙ අම්මා එහෙම කිව්වාම mia ඉක්මනට අම්මාව බදාගත්තා.
ඊට පස්සෙ wood එකට යන්න ඕන වෙන දේවල් bag pack එකකට දාගත්ත Mia ඉක්මනට last day trip එකට යන්න ready වෙන්න.
"මේක බොන්න.. මේ ඔක්කොම ටික බොන්න ඕනෙ හොදේ? ඔයාට හෙට උණ ගැනෙයි ද දන්නෙ නෑ නෙ mia. මම කීයටවත් කැමති නෑ ඔයා හෙට යනවාට. ඒත් ඔයාට ඕනෙම නම් යන්න. පරිස්සමින් ඉන්න ඕනෙ හොදේ??".