sᴛʀᴀɴɢᴇ ᴍᴀᴛᴇ ][ sᴋᴢ ғғ || ᴄʜᴀɴ : ᴄʙ97 || ᴏɴ ʜᴏʟᴅ ||

chapter 08🐾️

💙- MIA POV-💙

මමයි ක්‍රිස් යි කැලේ ගොඩක් ඇතුලට ගියා. මම ආසයි මේ විදිහට ඇවිදින්න. එක අතකට මේකත් හොදයි. අද මම අර බෙහෙත් වැඩියෙන් බීපු නිසා වෙන්න ඇති උණ හැදුනෙ නැත්තෙ. ආයෙ ඒකෙන් ගොඩක් බිව්වානම් හරි🤔.

හද මුදුන් වෙන්නත් පටන් අරන්. මෙයා මොකද දන්නෙ නෑ මගෙන් හද මුදුන් වෙන වෙලාවක් ඇහුවෙ🤔.

"අහෙම්.. mia ටිකක් ඉක්මන් කරලා යමුද?🙁, නැත්තන් ඔයා මෙතන ඉන්න. මම තව ඈතට ගිහින් මේවා විසික් කරලා එන්නම්"

"අහ්! හරි අපි ඉක්මනින් යමුකො". මොකක්ද මෙච්චර හදිසිය මෙයාට, ගෙදර යන්න පරක්කු වෙනවා හින්දා වෙන්න ඇති. එයාගෙ ඔම්මා බලන් ඇති.

කලින් මාත් එක්කම ඇවිදගෙන ආපු ක්‍රිස් එක පාරමට මගේ පිටිපස්සෙන් ඇවිදන් එන්න ගත්තා.

මොකක් වෙලා ද මන්දා මෙයාට.
තව ටික දුරක් ඉස්සරහට එනකොට Hoodie එකේ cap එක දාගෙනවත් නැතුව හිටපු ක්‍රිස් එක පාරටම hoobie එකේ cap එකෙන් මූනම වැහෙන විදිහට වහගත්තා, Hoodie එකේ අත් වලින් ඇගිලි වැහෙන්නම වහගෙන

"යාහ්.. මොකද මේ. කැලෑ බූතයෙක් වත් වැහිලාද? පැකට් කරලා වගේ hoodie එක ඇදගෙන?"

"ආම්.... මට සීතලයි"

"ආහ්...". මම එයා එක්ක කතා කරන කොටවත් එයා මගේ මූන දිහා හරියට බැලුවෙ නෑ.
බයේ බෑ දැන්නම්. ඒත් මම එයාව තව දුරටත් අවිශ්වාස කලේ නෑ.

මට කැරකිල්ල වගේ ආවේ හද ගොඩක් මුදුන් වෙලා තියෙන නිසා වෙන්න ඇති. මදෑ අර මගුල් කසායත් ඉවරද කොහෙද😬. ආහ් නෑ. තව ටිකක් ඉතුරු ද කොහෙද!🙂

ඒත් මගේ ඇස් පෙනීමේ කිසි අවුලක් තියෙන්න විදිහක් නෑ. මොකද මම ක්‍රිස් ගෙ මූන දිහා බලනකොට මම දැක්කෙ එයාගෙ මූන දෙපැත්තෙ පූසෙකුගේ වගේ මවිල් තියෙනවා.