İncir Ağacım-𝐲𝐚𝐫𝛊 𝐭𝐞𝐱𝐭𝐢𝐧𝐠

*Final*

Duygulandım...

.

Sabah erkenden kalkıp vücudumda ani heyecanla birlikte bir sevinç olduğunu fark ettim.

Doğan daha uyanmamış olacaktı çünkü uyandığında ilk işi bana günaydın demek oluyor.

Hazır olan valizimi alıp dışarı çıkmadan önce kendime yumurta haşladım ve hızlı bir şekilde yedim. Üstüme siyah bir pantalon ve hafif yeşil olan bir tişort geçirdikten sonra apartmandan dışarı çıktım ve birilerine gözükmemeye çalışarak otobüse bindim ve havalimanına doğru gitmeye başladım.

Kalbim çok hızlı atıyordu.

Yılbaşıydı bugün...

Yeni yıl, yeni hayat...

Yeni yaşam...

Doğansız...

Kimsesiz...

Havaalanına 1 saat kadar bir sürede ulaştım. Yarım saat sonra ise İtalya'ya uçağım vardı...

Kafeterya'dan bir açma aldıktan sonra yemek için bir yere oturdum. Otururken etrafı incelesem bile gözüme çarpan biri olmadı.

Yarım saatimi telefonuma bakarak veya etrafımı inceleyerek geçirirken anons duyuldu ve uçağın kalkmasına 13 dakika kaldığı söylendi.

Ayağa kalktım ve uçağa doğru yavaşça yürümeye başladım. Telefonumu yürürken uçak moduna almıştım fakat üstten gelen Doğan'ın 'bebeğim günaydın' mesajını da görmüştüm. Cevap vermeden yürümeye devam ediyordum.

Görevli biletimi okutduktan sonra uçağa doğru yürümeye başladım.

Uçağın sesi kulaklarımı doldurmaya başladığında yüzümde anlamsız bir gülümseme vardı.

İtalya'dan Türkiye'ye sadece annem için gelecektim. Ama annem için artık durumun düzeleceğini düşünmüyordum. Kendimi düşünmenin sırası gelmişti artık. Yıllar sonra başkalarını değil kendimi düşünmenin zamanı gelmişti...

Uçağa bindiğimde yanıma ilk başta kimse oturmasada kapılar kapanmadan 2 dakika önce yanıma biri oturdu...

Çocuk heyecanlı ve çok sevinçli gözüküyordu...

Bana dönüp konuşmaya başladı...

"Merhaba. Ben çok heyecanlıyım, sen?"

Anlamamış bakışlar atmak yerine sakince cevap verdim.

"Evet, bende... Ne için gidiyorsun?"

"Aile ziyareti. 4 gün kalıp tekrar Türkiye'ye döneceğim. Fakat ilk defa yurt dışına çıkacağım ben. Yani küçükken çıkmışım ama ben hatırlamıyorum, çünkü küçüktüm. Sen?"

Benden daha heyecanlı birileri varmış...

"İş ve okul için. Üniversite daha önce okudum ama bir arkadaşım bana imkân sağladı, bir kaç sene okuyup orada işe başlayacağım. Ben temelli gidiyorum yani." Dedim samimi bir gülümseme ile.

"Yol arkadaşıyız demek ki. Ben böyle biraz heyecanlı bir insanım yani çok konuşurum, sıkıldığında hemen söyle."

"Tamam, ama ben rahatsız olmam merak etme."

"Güzel."

Uçak yavaşça kalkmaya başladığı zaman telefonumdan hattımı çıkardım ve yeni hattımı takdım. Vu hat sadece Doktor Fırat'da ve Meriç'de vardı.

Meriç İtalya'daki arkadaşımdı ve aynı şekilde iş patronumdu.

İşim bir şirkette parfüm yapımı olacaktı.

Doğan...

Beni şuan arıyor olabilirdi...

Evimin önünde oturmuş bekliyor olabilirdi...

Ağlıyor olabilirdi...

Belki de şuan ne yaptığımı anlamıştı.

Eğer ayakkabılığımın üstündeki "Artık burada değilim. Umarım beni ne kadar kırdığını anlamışsındır, anlarsın."

O'na duygusal bir şey yazamadım. Çünkü duygusal bir şey hissetmiyorum.

Zihnime bir yorgunluk çöktüğü zaman uyuduğumu anladım.
...

"Hey! Uyan. Geldik."

Bir ses duyduğum zaman hemen duruşumu dikleştirdim ve uyandım.

"Geldik mi?"

"Evet."

Uçaktan indiğimiz zaman Roma'ya doğru baktım ve derin bir nefes aldım.

Kokusu bile farklıydı bu ülkenin...

Özgürlük kokuyordu...

Arkamdan gelen ses ile arkama baktım ve yanımdaki erkeğin geldiğini gördüm.

"Görüşürüz. Umarım işin güzel geçer."

"Teşekkürler. Umarım ailenle iyi vakit geçirirsin. Görüşürüz."

El sallayarak ikimizde farklı yönlere doğru ilerlerken ben yüzümde gülümseme ile havaalanından çıktım ve Meriç ile belirlediğimiz pizzacıya doğru ilerlemeye başladım...

Yeniden doğmuş gibi hissediyorum...

Yeniden yaşamaya başlamış gibi hissediyorum...

...

Selam...

Kesinlikle ağlıyorum....

Öncelikle bir kurgunun daha sonuna geldik...

Özel bölüm gelecek. Balo gününü anlatacağım. Fakat biraz zaman gerekiyor yazmam için. Balo gününde Doğan'ın ve Dina'nın yaşadıklarını anlatacağım.

İtalya ile ilgili spoileri aslında ilk bölümlerde vermiştim. Dina, Doğan'a İtalya hakkında sorular sormuştu.

Dina'nın İtalya'da yaşadıklarını anlatan bir bölüm gelir mi bilmiyorum...

Ve uçakta karşılaştığı çocuk öylesine bir karakter. Yani boş olmasın diye uçağa öyle bir karakter eklemek istedim.

Bu kurgumu yazmamda yardım eden affola ve berfin_zng'ye çok teşekkür ederim ✨

Sizlere de çok teşekkür ederim. Yorumlarınız sayesinde o kadar motivasyon oldum ki, kitabımı yazmamda yardımcı oldunuz...

❤️

Sizleri çok seviyorum bebeklerim...