İncir Ağacım-𝐲𝐚𝐫𝛊 𝐭𝐞𝐱𝐭𝐢𝐧𝐠

*Özel Bölüm 3*

5 yıl sonra... Doğan İtalya'da Dina'yı görür ve eski nummarasına bir şeyler yazar...

...

Doğan: Sana bir şey itiraf edebilir miyim?..

Doğan: Aradan 5 sene geçti ama olsun.

Doğan: Bu mesajları okumayacaksın ama olsun.

Doğan: Geçen hafta, İtalya'ya gittik babam ile.

Doğan: Tabi senin İtalya da olduğunu bilmiyordum.

Doğan: Neyse... Şirket görüşmesi varmış, bende asistanı gibi onun yanında gittim, bir şeyler öğrenebilmek için. 

Doğan: Şirkete geldiğimiz zaman toplantıya yarım saat kalmıştı, hızlıca toplantı salonuna doğru yürümeye başladık babam ile. 

Doğan: Sonra... Lobi de seni gördüm...

Doğan: Seni gördüm Dina...

Doğan: Beni farketmedin ama bu umrumda bile değiil çünkü ben seni gördüm...

Doğan: Varlığın beni yaşatmak için bir ilaç gibi Dina...

Doğan: Dina'm... Seni çok seviyorum...

Doğan: Anlatmaya devam edeyim.

Doğan: Sonra sana uzun uzun bakmak istedim ama yapamadım... Babam, beni kolumdan çekiştirerek o toplantıya götürdü... 

Doğan: Semi uzun uzun izlemek istiyordum... O adam yüzünden senin, ben yokken ki sevincini izleyemedim Dina...

Doğan: Tekrar tekrar gelecektim yanına ama o adam fark etti seni. Pasaportlarımı, vizelerimi ne varsa iptal ettirdi İtalya'dan geldikten sonra...

Doğan: Dina seni yine kaybettim...

Doğan: Dina, ben ne yapacağımı bilmiyorum, çok çaresizim, nefesim kesiliyor, ölüyorum Dina...

Doğan: Olmuyor, yani ben seni aklımdan çıkaramasam bile sen beni çıkarmışsın ve bu benim aklımı kaybetmemi sağlıyor. 

Doğan: Uyanır uyanmaz sana günaydın yazmak istiyorum ben Dina... 

Doğan: Senin hayatında keşke olmasaydım... Olmayacağım da bundan sonra. 

Doğan: Seni çok seviyorum, Çok pişmanım, Özür dilerim... Dina'm

Genç adam yazdığı son mesajdan sonra ayağa kalktı ve elindeki içki şişesini yere atarak kırdı. Her şeyi çok hızlı yapıyordu. 

Her adımın da gözünden bir yaş düşüyordu, hatta o kadar çok ağlıyordu ki odanın içinde boğulacakt, kendi göz yaşının birikmesi ile... 

Kırık camları eline aldı ve son kez Dina'nın yıllar önce çektiği fotoğrafa baktı ve kırık camın keskin yeri ile bileklerini yavaş olmayan bir şekilde kesti. Pişman olmayacak bir duygu vardı gözlerinde. 

Bileklerinden çıkan kanlar  yerdeki camların üstüne damlarken, Doğan ölüme yaklaşamadığını hissettmişti, ve elindeki cam ile koluna çizikler atmaya başlamıştı. Kolunu son kez çizdikten sonra ani bir şey oldu ve elindeki cam yere düştü.

İrislerini sabit tutamıyordu, kafasını tutmak için ellerini kaldıramıyordu çünkü kolu uyuşmuştu.

Yavaşça dizlerinin üstüne yatmaya başladı ve camların üstüne düştü. Camlardan dik olanları ise kafasına saplandı...

Bu onların hak ettiği son değildi...

Doğan ölmüştü, Dina yaşıyordu...

İkiside yaşamalıydı...

Ama sonları böyle oldu...

...
Reklam: Twitter hesabı açtım biomda link var, takip ederseniz sevinirim :)

Bugün çok zor bir zaman geçirdim ve bu benim için çok ağlamaklı bir gün oldu.

Sizleri seviyorum...

Başka özel bölüm gelmeyecek :)

Başka bir kurguda görüşürüz, o da yakında gelecek zaten :)