Jung Kook-Jinအမလေး ဖြေးဖြေးလာပါကွာ မင်းတစ်ခုခုဖြစ်သွားရင်ကလေးလည်းတစ်ခုခုဖြစ်မှာကွ အဲ့တော့မှငါရင်ကျိုးရချည်ရဲ့
Seok Jin-ငါအရမ်းဗိုက်ဆာနေလို့လှေကားပေါ်ကနေပြေးဆင်းလာမိတာပါKookieရဲ့
Jung Kook-အို~Kookieရဲ့သိုးပေါက်လေးကဗိုက်ဆာနေပြီလား လာအဲ့ဒါဆိုထမင်းသွားစားကြမယ်
Seok Jin-သွားမယ်..
(ထမင်းဟင်းတွေပြင်ပြီးတော့လည်းထမင်းမစားသေးဘဲခုံပေါ်မှာနှုတ်ခမ်းကြီးဆူပုတ်ပြီးလက်ပိုက်လျက်ထိုင်နေတဲ့Seok Jin)
Jung Kook-Jinစားလေ ပြောတော့ဗိုက်အရမ်းစာနေပါပြီဆို
Seok Jin-မစားချင်ပါဘူး မင်းဟင်းတွေကလည်းဖြူဖက်ဖြူရော်တွေနဲ့ ငါကနီနီရဲရဲစပ်စပ်ကလေးဘဲစားချင်တာ
(Seok Jinကိုယ်ဝန်လွယ်ထားရတာကြာလာသည်နှင့်အမျှအရမ်းလည်းချွဲလာသလိုအရမ်းလည်းရစ်လာခဲ့တယ်)
Jung Kook-ဟော်~သိုးပေါက်လေး ခင်ဗျားလေးကသာမာန်လူမဟုတ်တော့ဘူးလေ ဗိုက်ထဲမှာခင်ဗျားလေးရဲ့ကိုယ်ပွားလေးရှိနေပြီလေ အဲ့တော့သွားတာလာတာစားတာကအစဂရုစိုက်ရမယ်လေ သိုးပေါက်လေးရဲ့
Seok Jin-ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းတစ်ခါတစ်လေစားတာဘဲဟာကို ကလေးလေးသူ့ပါးပါးကိုခွင့်လွှတ်ပါမှာနော်
Jung Kook-ဘုရားရေ
(ဗိုက်လေးကိုပွတ်သပ်ရင်းပြောနေတဲ့Seok Jinကြောင့်Jung Kookမှာဘုရားပင်တမိတော့သည်)
(ပုံမှန်ဆိုဒီလိုချစ်စရာကောင်းတဲ့ကောင်လေးကိုပါးလေးကိုဆွဲပြီးနှုတ်ခမ်းလေးကိုအနမ်းဖွဖွလေးပေးမိမှာမှန်ပေမယ့်)
(သူကကိုယိ့အပိုင်မှမဟုတ်တာ ကိုယ့်အပိုင်မဟုတ်ဘူးဆိုတော့သူများအပိုင်ဟုတ်လားဆိုတော့လည်းမဟုတ် ကိုယ့်အဖြစ်ကိုဘာနဲ့တင်စားလို့ တင်စားရမှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး)
Seok Jin-နော်ငါအရမ်းစားချင်နေလို့ပါနော်Kookie နော်နော်ကျွေးပါနော်
(ချွဲစိန်လေးကတော့ဇာတ်လမ်းစလာပြီ)
Jung Kook-ပြီးရော ပြီးရော
Seok Jin-ဟေး...
Jung Kook-ခဏနေအုန်းဒါပေမယ့် အရမ်းစပ်တာတွေကိုမစားရဘူးနော် အရောင်ပါရုံလောက်ဘဲစားရမှာ
